جمعیت سالمندان کشور ۳۰ درصد افزایش می‌یابد

معاون وزیر بهداشت با اشاره به اینکه تا 30 سال دیگر، جمعیت سالمندان کشور به بیش از 30 درصد خواهد رسید، گفت: بسیاری از مشـکلات سـلامت سـالمندان مربوط بـه بیماری‌های مزمـن و غیر واگیر است.

به گزارش به نقل از فارس،‌ علیرضا رئیسی در کنفرانس منطقه آسیا ـ اقیانوسیه «نقش خانواده، اجتماع و دولت در جوامع رو به سالمندی» اظهارداشت: افزایش امید به زندگی، دستاورد مثبت توسعه اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت های نظام سلامت در سطح جهان و کشور ما ایران است.

وی اظهار داشت: در برنامه ششم توسعه، اولین هدف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، افزایش امید به زندگی است. یکی از سه معیار شاخص توسعه انسانی زندگی طولانی و سالم است. زندگی طولانی و سالم، دسترسی به دانش و معرفت و سطح زندگی مناسب، سه معیار شاخص توسعه انسانی هستند.

معاون بهداشت وزارت بهداشت افزود: شاخص امید به زندگی در ایران افزایش یافته و رتبه ایران از نظر شاخص توسعه انسانی در جهان و منطقه را بهبود داده است و باید شاخص امید زندگی توام با سلامتی نیز در این راستا ارتقا یابد.

وی در ادامه بیان کرد: «توسعه» چیزی جز رضایت‌بخش کردن وضعیت زندگی مردم نیست و یقینا بدون سلامت هیچ فردی از زندگی خود راضی نخواهد بود.

رئیسی گفت: سلامت افراد یک «ذخیره سرمایه» است که به ‌مرور زمان با گذر طبیعی عمر مستهلک می‌شود. اگرچه بیماری باعث استهلاک غیر طبیعی آن می شود، اما سرمایه‌گذاری در سلامت (بهداشت و درمان) این استهلاک را جبران می‌کند.

معاون بهداشت وزارت بهداشت، گفت: امروز برای اولین بار در تاریخ، بیشتر مردم می توانند انتظار داشته باشند که به 60 سالگی برسند و بیشتر از آن زندگی کنند. در کشورهای کم درآمد و متوسط، این امر به طور عمده نتیجه کاهش شدید مرگ و میر در سنین جوان تر، به ویژه در دوران کودکی و زایمان و از بیماری های عفونی است.

وی افزود: در حال حاضر، در کشورهای با درآمد بالا ادامه افزایش امید به زندگی عمدتا به دلیل کاهش مرگ و میر افراد مسن تر است. این تغییرات در همه کشورها رخ می دهد و این روند تاثیرات قابل توجهی بر ساختار جمعیت دارد. در ایران در سال 2016، 9.28 درصد جمعیت 60 سال و بالاتر بودند. سازمان بهداشت جهانی برآورد می کند که تا سال 2050 یعنی 32 سال دیگر، این میزان به بیش از 30 درصد جمعیت خواهد رسید.

رئیسی گفت : این سال های طولانی زندگی و تغییرات جمعیت شناختی، پیامدهای عمیقی برای هر یک از ما و نیز جوامعی که در آن زندگی می کنیم، دارد. ما می توانیم برنامه ای برای استفاده بیشتر از این سالخوردگی جمعیت داشته باشیم. سالمندان به شیوه های مختلفی به جامعه، خانواده های خود، جامعه محلی و یا جوامع بزرگتر کمک می کنند. با این حال، میزان این منابع انسانی و اجتماعی و فرصت های موجود برای هر یک از ما که مسن می شویم، به شدت وابسته به یک ویژگی کلیدی است: سلامت ما. اگر افراد این سال های اضافی را با سلامتی سپری کنند، می توانند کارهایی را که برایشان ارزش دارد، انجام دهند.

وی افزود: اما اگر این سال های اضافه شده به عمر، همراه کاهش توانایی های فیزیکی و ذهنی باشد، پیامدهای بسیار منفی آن برای خود فرد، خانواده و جامعه خواهد بود. اگرچه اغلب فرض می شود که افزایش طول عمر همراه با افزایش سلامتی است، اما این که واقعا امروزه سالمندان، سالمتر از والدین خود هستند یا زندگی بهتری نسبت به گذشتگان خود دارند جای سوال دارد.

رئیسی ادامه داد: برخی از تحقیقات طولانی مدت نشان داده اند که شیوع ناتوانی شدید در کشورهای ثروتمند کاهش یافته است، اما به نظر نمی رسد که این روند در مورد ناتوانی های با شدت کم نیز، اتفاق بیافتد. در مورد کشورهای کم درآمد و متوسط حتی کمتر مشخص است. اما نباید مشکلات سلامتی ویژگی غالب و محدودکننده جمعیت های مسن باشد.

وی با اشاره به این که اکثر مشکلات سلامتی در سن بالاتر ناشی از بیماری های مزمن است و بسیاری از این بیماری ها با رفتارهای سالم قابل پیشگیری یا به تعویق انداختن هستند، افزود: در واقع، حتی در سال های بسیار پیشرفته آینده نیز، فعالیت بدنی و تغذیه خوب می تواند منافع مهمی برای سلامتی و احساس خوب بودن داشته باشد.

معاون بهداشت وزارت بهداشت افزود: دیگر مشکلات بهداشتی می تواند به طور موثر مدیریت شود، به خصوص اگر به موقع تشخیص داده شوند. حتی برای افرادی که دچار کاهش ظرفیت شده اند، با محیط های حمایتگر می توانند به هر کجا که می خواهند بروند و کارهایی را که برایشان ارزش دارد، انجام دهند.

وی گفت: با حمایت و مراقبت طولانی مدت می توان اطمینان حاصل کرد که آنها زندگی شایسته را با فرصت هایی برای رشد شخصی ادامه می دهند. با این حال رفتارهای ناسالم در میان افراد مسن رایج هستند، سیستم های بهداشتی هنوز به طور کامل با نیازهای سالمندان منطبق نیست. در بسیاری از نقاط جهان، برای سالمندان خروج از خانه ناایمن و غیرممکن است، مراقبین، اغلب اطلاعات کمی داشته و فقر دانشی دارند. حداقل 1 در 10 سالمند، قربانی نوعی سوء رفتار با سالمندان است. بنابراین پیری جمعیت ها مستلزم پاسخ جامع بهداشت عمومی است.