به گزارش "ورزش سه"، برزیل در سال 1982 اولین انتخابات مستقیم و چندحزبی خود بعد از کودتای 1964 را برگزار کرد. یک ماه قبل از انتخابات، کاپیتان تیم ملی کشور، سوکراتس در مجله‌ی پلاکار، پرفروش‌ترین نشریه‌ی فوتبالی برزیل مقاله‌ای چهار صفحه‌ای به چاپ رساند که در آن پیشنهادهای خود برای حل مشکلات بیکاری، مسکن، بهداشت، آموزش، غذا و امنیت را توضیح داد. سوکراتس در مقاله‌ی خود نوشت که مشکلاتی که مردم عادی با آنها دست و پنجه نرم میکنند اینها هستند و اگر به این مشکلات به درستی رسیدگی شود زندگی همه بهبود خواهد یافت.
سوکراتس یکی از رهبران جنبش دموکراسی کورینتیانس بود، جنبشی که به بازیکنان این باشگاه شهر سائوپائولو اجازه داده بود در مورد مسائلی که به باشگاه مرتبط می‌شود رأی‌گیری برگزار کرده و تصمیمات را به صورت جمعی اتخاذ کنند، از اینکه کدام دفاع چپ باید به تیم جذب شود گرفته تا اینکه قبل از روز مسابقه چند ساعت باید تمرین کرد. این جنبش، چالشی ضمنی برای سیستم اقتدارگرای حاکم بود که تلاش می‌کرد برای مردمی که با مفاهیمی مثل دموکراسی و آزادی بیان آشنا نبود، این مفاهیم را به زبان ساده توضیح دهد.
بعد از نقش‌آفرینی سوکراتس در سیاست و تلاش او برای برپایی دموکراسی در برزیل حالا بار دیگر در آستانه‌ی یک انتخابات دیگر نام فوتبالیستهای برزیلی با سیاست عجین شده است. اما این بار بر خلاف سوکراتس، به نظر می‌رسد فوتبالیستهای برزیلی در خدمت کاندیدایی درآمده‌اند که با ایده‌آلهایی که سوکراتس برایشان تلاش می‌کرد از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
ژایر بولسونارو کاندیدایی از کمپ راست افراطی، یک نظامی سابق که به صراحت گفته قصد دارد برزیل را به سبک و سیاق سیاست دهه‌ی هفتاد میلادی اداره کند و به نظر می‌رسد برزیل در صورت به قدرت رسیدن او با حاکمی روبرو خواهد شد که قصد دارد کشور را با مشت آهنین اداره کند.
این روزها حمایت همه‌جانبه‌ی رونالدینیو از بولسونارو بار دیگر نگاه‌ها را به رابطه‌ی فوتبال و سیاست در برزیل معطوف کرده است. فعالیت‌های رونالدینیو بسیاری را به یاد سوکراتس انداخته ولی سوکراتسی که آبرو و محبوبیتش را وقف دموکراسی در برزیل کرده بود کجا و رونالدینیویی که حالا از نام خود برای پیش‌برد سیاست کاندیدایی مثل بولسونارو استفاده می‌کند کجا؟ عجیب اینجا است که رونالدینیو، ستاره‌ای که با لبخند همیشگی‌اش در میادین فوتبال مشهور بود این روزها برای کسی تبلیغ می‌کند که بی‌تردید در صورت انتخاب شدن، لبخند را از لبهای بسیاری از برزیلی‌ها محو خواهد کرد.
این شرایط نشان می‌دهد که فوتبال در برزیل نسبت به دوران سوکراتس چقدر تفاوت کرده. فوتبالیستهای برزیلی این روزها در عرض یک ماه درآمدی دارند که والدین‌شان بعد از یک عمر کار و تلاش نمی‌توانستند به آن دست پیدا کنند. ولی فوتبالیستهای امروز برزیل و رونالدینیو متوجه نیستند که حمایت‌شان از مردی که وعده می‌دهد کشور را از لوث وجود هر نوع مخالف خود پاک خواهد کرد و به پلیس اجازه خواهد داد در محلات زاغه‌نشین، محلاتی که خود این فوتبالیست‌ها در آنها بزرگ شده‌اند، در صورتی که لازم ببیند از شلیک مستقیم استفاده کند، برای برزیل و دموکراسی‌اش چه معنایی خواهد داشت.
هیچیک از فوتبالیستهای حامی بولسونارو به جز جملات کلیشه‌ای مثل میهن‌دوستی و غیره دلیل روشنی برای حمایت خود از او اعلام نکرده. برای مثال رونالدینیو در مورد دلایلش برای حمایت از کاندیدای دست‌راستی گفته به خاطر صلح و امنیت از بولسونارو حمایت می‌کند و معتقد است او تنها کسی است که می‌تواند شادی و سعادت را به برزیل برگرداند.
سوکراتس که در سال 2011 چشم از جهان فرو بست تا آخرین لحظه‌ی حیاتش حامی دموکراسی باقی ماند. کاپیتان بزرگ برزیل اگر زنده بود این روزها بدون شک از هدفی که فوتبالیستهای کشورش برای رسیدن به آن تلاش میکنند به وحشت می‌افتاد.
