بازیگر فیلم سینمایی «افسانه آه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: انقلاب اسلامی ایران بر طبق تمامی شواهد و قرائن موجود انقلابی فرهنگی بود؛ انقلاب سال 1357 نه توانست شکل ساختار اقتصادی رژیم پهلوی را تغییر دهد و نه طی تمامی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ساختار سیاسی ما دچار تحول شده است؛ امروزه ما شاهدیم که رفتار دستگاه دیپلماسی کشور با غربی ها و دول بیگانه همان رفتاری است که در زمان رژیم گذشته شاهدش بودیم و تنها نوع پوشش و لباس های آدم ها با آن دوران عوض شده است.
وی ادامه داد: اما تنها تفاوتی که در قبل و بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی شاهدش بودیم تفاوت در حوزه فرهنگ و هنر کشور بود؛ در این حوزه اتفاقات بسیار غریبی رخ داد. چون ذات انقلاب اسلامی فرهنگی بود و مردم بر اساس دانایی و آگاهی شان این انقلاب را به ثمر رسانده بودند و می خواستند هویت واقعی و جایگاه شان را پیدا کنند و از دروغ و نیرنگ و ریا بپرهیزند دست به انقلابی زدند که همه جهانیان را شگفت زده کرد؛ شاید باور این اتفاق سخت باشد که کلمه ای مانند «کاپیتولاسیون» پایه های انقلاب فرهنگی در کشور را بنا گذاشت و مردم بر اساس فرمایشات حضرت امام (ره) اذهان بسته شان به یکباره باز شد.
الماسی سپس با بیان اینکه امروزه و با گذشت نزدیک به 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی فرهنگ کشور ما به نسبت آرمان های جوانان و مردمی که در سال 57 انقلاب کردند کاستی های زیادی پیدا کرده است اظهار داشت: آن نسل با اتکا به اندیشه و فرهنگ حاضر شد تا فدا شود که اسارت های انسانی را از بین ببرد؛ وابستگی به عفریت ریا، دروغ، نیرنگ و تزویر را در جامعه ریشه کن کند اما متأسفانه به دلیل ضعف های متعدد مدیریتی در کشور و به ویژه در حوزه مدیریت فرهنگی ما نتوانستیم هیچ پیشرفت چشمگیری در این زمینه داشته باشیم و چراغ هنر و فرهنگ انقلابی که پس از پیروزی این واقعه مبارک به واسطه تلاش ها و دغدغه های عده ای از بهترین جوانان وطن روشن شده بود اینک رو به خاموشی گذاشته است.
کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» تأکید کرد: یکی از قابل شناسایی ترین جلوه های هنر انقلاب توجه به مسأله مقاومت اسلامی است؛ مقاومت در برابر ظلم و جور حکومت های مستکبری که ذلت کشورها را می خواهند و تمایل دارند تا 2 اصل اساسی استقلال و آزادی را به طور کلی از بین ببرند؛ استکبار جهانی تمام تلاش خود را طی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کار برد تا با تهاجم فرهنگی معنی «ما» شدن در جامعه ایران را از بین ببرد و همه مردم را به «من» تبدیل کند که اتفاقاً این روزها موفق شده است.
این هنرمند خاطرنشان کرد: هنر انقلاب به مثابه سپر در مقابل تهاجم فرهنگی است و ضروری است که ما با توجه به این نکته مهم و اساسی اگر داعیه دفاع و حمایت از آرمان های نظام و انقلاب اسلامی را داریم از این هنر حمایت و دفاع کنیم؛ متأسفانه طی سال های اخیر توجه به هنر مهم و ارزنده انقلابی روز به روز بیشتر دچار نزول و افول شده است و این برای همه دغدغه مندانی که سال های عمرشان را برای ترویج روحیه انقلابی در حوزه های فرهنگی و هنری صرف نموده اند دردناک است.
بازیگر و نویسنده نمایش «رخش دلم جز بار محبت نخواهد بود» تصریح کرد: مدیران فرهنگی کشور که روحیه «بورژوازی» و «مصرف گرایی» را در جامعه ترویج کرده اند باید پاسخگوی اعمال ضد فرهنگی و ضد انقلابی شان باشند؛ معتقدم همه دغدغه مندان و هنرمندانی که تمایل به رشد و توسعه فرهنگ انقلابی دارند بایستی دست در دست هم دهند و با اتحاد و یکپارچگی بار دیگر هنر ارزنده انقلابی را احیاء نموده و آن را به دنیا معرفی کنند.
الماسی در خاتمه این گفتگو افزود: سینمای ایران به عنوان یکی از مهترین ابزارهای فرهنگی و هنری کشور به مدیرانی که پای سفره دگر اندیشان می نشینند نیازی ندارد؛ ما کسانی که نسبت به انقلاب اسلامی کینه دارند را نمی خواهیم، مدیر لیبرال مسلک جایی در عرصه فرهنگی و هنری کشور ندارد؛ من معتقدم که نهادهای ذیربط باید تدبیری بیندیشند تا مانند حوزه سیاست بتوانیم در عرصه فرهنگی و هنری نیز در جامعه جهانی حرف های جدی برای گفتن داشته باشیم و پیام انقلاب اسلامی را توسط تولید آثار فرهنگی و هنری به جهانیان عرضه کنیم.
