روزنامه اعتماد - علی کربلایی: استقلال به معنای واقعی کلمه در بحران است. آبی‌های پایتخت بعد از گذشت 10 هفته از لیگ برتر تنها 15 امتیاز جمع کرده‌اند و با وجود یک بازی بیشتر نسبت به رقیب سنتی در رتبه پایین‌تری قرار دارند و ششم هستند.
لیگ قهرمانان آسیا با شکست سنگین در آزادی برای آنها در همان بازی رفت به پایان رسید و پنجشنبه تلخ هفته گذشته تیم وینفرد شفر در حالی که 90 دقیقه مقابل حریفی 10 نفره قرار داشت در نهایت تن به شکست در ضربات پنالتی داد و از دور این رقابت‌ها هم کنار رفت.
جام حذفی شاید میانبری برای رسیدن به لیگ قهرمانان آسیا برای تیمی بود که در لیگ برتر شانس چندانی ندارد و رقبایی بسیار آماده رتبه‌های اول تا پنجم را قبضه کرده‌اند.
پاشازاده، پیشکسوت استقلال هم که مهمان برنامه فوتبال برتر بود در انتهای صحبت‌هایش در پایان بازی خاطرنشان کرد که این تیم شانس چندانی برای رسیدن به فصل آینده لیگ قهرمانان ندارد. اما چرا استقلال به این روز افتاده؟ چه بلایی سر تیم ترسناک شفر آمده؟
از فصل گذشته شروع کنیم. جایی که وینفرد شفر به جای منصوریان روی نیمکت استقلال نشست و خیلی سریع موفق شد دل هواداران را به دست بیاورد. او در نیم‌فصل مهاجمی به تیمش آورد که عملکرد باورنکردنی داشت و در انتهای فصل آنها را با یک هت‌تریک مقابل ذوب‌آهن به یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رساند و تبدیل به محبوب‌ترین بازیکن فصل گذشته استقلال شد.
اما از همان شروع تابستان مشخص بود که نگه داشتن چنین جواهری برای یک تیم ایرانی تقریبا غیرممکن است. در کنار تیام سه ستاره دیگر هم نقشی تعیین‌کننده در نتایج استقلال داشتند. سرور جپاروف ازبکستانی، امید ابراهیمی و سیدمجید حسینی. عملکرد عالی وریا غفوری را هم نباید از یاد برد.
جپاروف در انتهای فصل درخواست قراردادی 3 ساله داشت و طبیعی بود که مسوولان استقلال نتوانند خواسته او را برآورده کنند. جپاروف همین حالا هم فراتر از انتظارات ظاهر شده با توجه به سنش، اما بعید است سال آینده یا سال بعدتر بتواند کارایی خاصی برای استقلال داشته باشد. امید ابراهیمی پیشنهاد میلیون دلاری از قطر داشت و سیدمجید حسینی هم بعد از جام جهانی و دیده شدن می‌خواست مسیر پیشرفتش را طی کند و به تیمی اروپایی برود.
مجموعه این عوامل باعث شد مدیریت استقلال نتواند مهره‌های حساس و کلیدی فصل گذشته‌اش را حفظ کند. به همه اینها جهش قیمت ارز را هم اضافه کنید. همان دلیلی که باعث شد وحید امیری و فرشاد احمدزاده هم قید حضور در پرسپولیس را بزنند. اما آیا این دلایل برای این افت وحشتناک استقلال قانع‌کننده هستند؟ بیایید نگاهی به تابستان این فصل آبی‌ها بیندازیم.
در تابستان امسال، استقلال فعال‌ترین تیم در نقل و انتقالات بود. هنوز هیچ‌کس داستان شب‌های طولانی پندار توفیقی را فراموش نکرده و هشتگ #پندار_تایم یکی از موضوعات داغ شبکه‌های اجتماعی برای کری‌خوانی آبی‌ها بود. آنها تقریبا هر چه استعداد در فوتبال ایران بود را جمع کردند و ستاره‌های بزرگی را هم خریدند.
مرتضی تبریزی از ذوب‌آهن، الحاجی گرو از استرشوند، مارکوس نیومایر آلمانی، فرشاد محمدی‌مهر، طارق همام عراقی، علی کریمی ملی‌پوش سپاهان، اللهیار صیادمنش، محمد دانشگر و روح‌الله باقری خریدهای جدیدی هستند که این فصل به میدان رفته‌اند. خریدهایی که هر کدام قیمتی بالا دارند. مرتضی آقاخان هم از بازیکنان با کیفیتی است که هنوز شرایط بازی را پیدا نکرده است.
در حقیقت استقلال از نظر مهره آن‌قدرها هم که به نظر می‌رسید، تضعیف نشده است. تمام این مهره‌ها با نظر شفر خریداری شدهاند و مربی آلمانی استقلال حتما چیزی که می‌خواسته را در آنها دیده است. پس مشکل اصلی این تیم کجاست؟
به نظر می‌رسد شفر بیش از حد به مهره‌های مهم فصل گذشته‌اش متکی بوده است. مجید حسینی- جپاروف- ابراهیمی- تیام، مربعی بودند که روی دوش خود استقلال را به اوج رساندند. آمادگی بالای وریا غفوری که این فصل خبری از بازی‌های درخشانش نیست هم از دیگر عوامل ضعف این فصل استقلال است.
وینفرد شفر با گذشت 10 هفته از لیگ و چهارده بازی در مجموع فصل هنوز هم در کنفرانس‌های خبری‌اش به بازیکنان از دست رفته‌اش اشاره می‌کند. اشاراتی که طبیعتا روی روحیه بازیکنان فعلی این تیم تاثیرگذار خواهد بود. شفر این فصل بسیار به سکوهای ورزشگاه وابسته است و تقریبا آنها هستند که ترکیب تیم را می‌چینند.
در بازی مقابل سایپا دیدیم که سکوها نام باقری را فریاد زدند و تنها بعد از فقط چند دقیقه این بازیکن به جای الحاجی گرو به میدان آمد. سکوها از جابر انصاری بیزار هستند و مربی استقلال تحت هیچ شرایطی به او بازی نمی‌دهد. علی قربانی که بهترین مهاجم فصل گذشته استقلالی‌ها بود به خاطر رابطه نه چندان خوبش با هواداران راهی اروپا شده و اتفاقا عملکرد قابل قبولی هم ارایه داده است.
او به درخواست شفر در لیست مازاد قرار گرفت و قراردادش تمدید نشد. اما این کارها باعث نشده که سکوها همه در حمایت از وینفرد شفر شعار بدهند. او در حالی که تصور می‌کرد حمایت کامل هواداران را پشت سرش دارد اما حالا با تصویری متفاوت روبه‌رو شده است. به نظر می‌رسد هواداران استقلال متوجه این موضوع شدهاند که بدنسازی ابتدای فصل پرسپولیس نقش مهمی در موفقیت‌های اخیر این تیم داشته است.
حالا سوال اینجاست که وینفرد شفر روزهایی که پرسپولیس در اردوی پیش‌فصل بود چه کار می‌کرد؟ کارشناسی جام جهانی در تلویزیون سوییس اهمیت بیشتری داشت یا سامان دادن به تیم؟ شفر هنوز تیمش را نمی‌شناسد و هر بازی از یک ترکیب استفاده می‌کند. بازیکنان خارجی‌اش از بهترین موقعیت‌ها هم استفاده نمی‌کنند.
الحاجی گرو کیفیتش نیمی از کیفیت علی قربانی هم نیست و مارکوس نیومایر تنها کاری که بلد است زدن ضربات ایستگاهی خطرناک و البته نه چندان سودمند است. این سوال برای هواداران پیش می‌آید که چرا این بازیکنان خریداری شدهاند؟ روی چه حسابی به استقلال آمده‌اند و چرا بازیکنانی که کیفیت بهتری از آنها دارند، باید نیمکت‌نشین شوند؟
استقلال چرا باید در بازی جام حذفی تعدادی از بازیکنان اصلی‌اش را به میدان نفرستد؟ مگر این تنها جام باقی مانده نیست؟ هواداران استقلال روز بازی با سایپا نشان دادند از این وضعیت راضی نیستند. هواداران از اینکه سیدحسین حسینی با یک پست اینستاگرامی به نیمکت تبعید شود و با یک مصاحبه به ترکیب برگردد، راضی نیستند. هواداران استقلال این روزها از هیچ چیزی راضی نیستند. اما چاره چیست؟
چاره این وضعیت استقلال تنها صبوری است. تغییر مربی، آن هم مربی بزرگی مثل شفر که نشان داده می‌تواند نتیجه بگیرد در حال حاضر منطقی نیست، اما طبیعی است که از روز پنجشنبه شفر جو متفاوتی را در ورزشگاه آزادی و سایر ورزشگاه‌ها تجربه خواهد کرد. تا نیم‌فصل بازیکنان با ارزشی مثل شجاعیان به ترکیب اصلی برمی‌گردند و احتمالا خریدهای جدید هم بیشتر با تیم هماهنگ شدهاند.
مثل مورینیو که سندروم فصل سوم دارد، شفر هم سندروم فصل دوم دارد و در فصل‌های دوم حضورش در تیم‌های مختلف نتایج خوبی نمی‌گیرد. به هر حال شفر باید کارش را جدی‌تر دنبال کند. او باید روی تیمش متمرکز باشد و سراغ بیزینس‌های دیگر نرود. احتمالا خودش هم خوب می‌داند اگر به زودی دستیاران ایرانی جدیدش را معرفی نکند، شاید یکی از آنها به عنوان سرمربی بعدی استقلال معرفی شوند.
