وب‌سایت عصر ایران: جو فریزر یکی از بوکسورهای جنجالی دهه های 1960 و 1970 آمریکا بود که به دلیل مبارزه با محمد علی کلی، بوکسور افسانه‌ای جهان مشهور شد.
فریزر و کلی سه بار با یکدیگر مبارزه کردند که یکی از آنها دیدار معروف مانیل در سال 1975 بود.
نام اصلی وی به انگلیسی، فریزیر است اما در ایران همه او را به نام فریزر می شناسند.
جو فریزر یکی از یازده فرزند یک خانواده بسیار فقیر بود. در نوجوانی درگیر کارهای خلاف شد اما از هیجده سالگی ورزش مشت زنی را آغاز کرد و به فاصله سه سال مدال طلای این رشته را در المپیک 1964 به دست آورد.
فریزر که به «اسموکین جو» معروف بود در دوران حرفه‌ای مبارزات خود به استفاده از هوک‌های ویران کننده دست چپش مشهور بود. هوک چپ عالی فریز جیمی الیس را در مسابقات قهرمانی رشته سنگین وزن در سال 1970 فلج کرد. جیمی الیس بسیار سریع و پر تحرک بود و در راندهای اول جو فریزر را در موضع تدافعی قرار داده بود ولی بالاخره در راند چهارم هوک چپ عالی فریزر او را از پای درآورد.
جو فریزر دو بار به عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان دست پیدا کرد تا اینکه در سال 1973 به جورج فورمن باخت. این مسابقه شاید بزرگترین شکست او بود. فقط در راند اول شش بار زیر ضربات جورج فورمن نقش زمین شد تا بالاخره مسابقه در راند دوم به خاطر برتری و ضربات « جورج فورمن» متوقف شد. فریزر در فیلادلفیا زندگی می‌کرد و در آنجا برای سال‌های بسیاری یک باشگاه مشتزنی راه انداخته بود.
فریزر در سال 1976 از دنیای بوکس خداحافظی کرد هرچند که در سال 1981 برای آخرین بار روی رینگ ظاهر شد.
مبارزه با محمد علی کلی
فریزر در سال 1971 در مبارزه‌ای که به «نبرد قرن» شهرت پیدا کرد موفق شد محمد علی کلی را در راند پانزدهم در اسکوئیر گاردن شکست دهد. وی در حالی میدان مبارزه را ترک می‌کرد که اولین شکست زندگی کلی را به وی تحمیل کرده بود.
چهره‌های مشهور موسیقی و سینما مثل فرانک سیناترا، برت لنکستر، دایانا راس، داستین هافمن و وودی آلن به تماشای این مسابقه رفتند.
مفسران ورزش مشت زنی این مسابقه را بهترین مسابقه جو فریزر می دانند که توانست در برابر حریف نیرومند خود تا پایان مقاومت کند. مسابقه ای که به گفته جو فریزر او را روانه بیمارستان کرد و مدتها نه می توانست راه برود و نه حرف بزند.
نبرد سال 1976 در مانیل، پایتخت فیلیپین سومین و بیرحمانه ترین رویارویی بین جو فریزر و محمد علی کلی بود. دو طرف با تمام نیرو و بیرحمی یکدیگر را زیر ضربه گرفتند تا اینکه در پایان راند چهاردهم وقتی که چشمان فریزر دیگر نمی دید و بدن او از کار افتاده بود مسابقه قطع شد. سرافکندگی ناشی از این شکست تا پایان زندگی همراه جو فریزر باقی ماند.محمد علی کلی پس از آن در خودنوشت نامه‌اش عنوان کرد که چیزی نمانده بود در آن دیدار بمیرد.
با وجود تمام دشمنی ها بین دو طرف، جو فریزر در یک برنامه تلویزیونی در بریتانیا در سال 1978 که به مصاحبه در مورد زندگی محمد علی کلی اختصاص داشت شرکت کرد و خطاب به بینندگان گفت:« محمد علی کلی یک قهرمان بزرگ و مردی بسیار دوست داشتنی است.»
فریزر در فیلم «راکی» با بازی سیلوستر استالونه نیز حضوری کوتاه داشت. وی در صحنه‌ای از «راکی» پیش از یک مسابقه با روی رینگ می‌آید و با سیلوستر استالونه در نقش راکی و حریف او دست می‌دهد و خوش و بش می‌کند.
فریزر در گفت‌وگوی سال 2008 با گاردین فاش کرد دو صحنه از فیلم اسکاربرده «راکی» محصول سال 1976 براساس تجربیات او نوشته شده بود. جان جی. آویلدسن کارگردان این فیلم بود. فیلمنامه را استالونه نوشته بود و فیلم سه اسکار بهترین فیلم، کارگردانی و تدوین را به خانه برد.
خود فریزر در این باره گفته است: " پس از آمدن از هارلم به فیلادلفیا در یک سلاخ‌خانه کار می‌کردم. باید حواسم را جمع می‌کردم که خون حیوانات قربانی‌شده در مسیر مشخص حرکت کند و به آبراه بریزد. گاهی صبح‌های زود بین ردیف‌های ممتد گوشت‌های آویزان تمرین بوکس می‌کردم. استالونه این ایده را در «راکی» به کار برد. "
جو فریزر در سال 2011 در یکی از آخرین مصاحبه های خود گفت:« من می خواهم که همه من را به عنوان یک مرد خوب، مردی اهل خانواده به یاد بسپارند. من همه برادران و خواهران خود را دوست دارم.»
وی دوشنبه شب 16 آبان 1390 در خانه‌اش واقع در شهر فیلادلفیا در ایالت پنسیلوانیا در پی بیماری سرطان کبد دار فانی را وداع گفت.
