تنش های ادامه دار در روابط سیاسی "آمریکا و پاکستان"

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان، آلیس ولز معاون وزیر خارجه آمریکا در امور آسیای جنوبی و مرکزی، سه شنبه هفته گذشته برای چهارمین بار پیاپی طی سال جاری میلادی و به منظور بهبود رذوابط دوجانبه واشنگتن و اسلام آباد و جست و جوی نقشه راه مشترک درباره افغانستان، به اسلام آباد پایتخت این کشور سفر کرد.

سخنگوی وزارت خارجه پاکستان روز قبل از سفر «ولز» در خصوص اهداف این دیدار اعلام کرد که دیدار «ولز» با سران پاکستانی ادامه رایزنی های صورت گرفته در سفرهای پیشین مسئولان دو کشور در موضوع روابط دوجانبه است.
بر اساس آن بیانیه، وزارت امور خارجه پاکستان ابراز امیدواری کرد که با سفر معاون وزیر خارجه آمریکا به پاکستان، مشکلات موجود در مسیر روابط دو کشور حل شود.

تنش های بین آمریکا و پاکستان، سابقه و تاریح دیرینه و پرفراز و نشیب دارد.
پاکستان در جریان جنگ سرد، در قطب آمریکا قرار گرفت و از اعضای فعال سازمان سیتو و سنتو بود و دو کشور در جریان آزاد سازی افغانستان از اشغال سربازان شوروی در تشکیل و حمایت مالی و تسلیحاتی مجاهدان نقش محوری ایفا کردند.

با این حال، پس از حمله 11 سپتامبر 2001 که به سرنگونی حکومت طالبان در افغانستان منجر شد، اختلافات بین آمریکا و پاکستان در جنگ با تروریسم آشکار شد.

حمله بالگردهای آمریکا به یک ایست بازرسی در سلاسه منطقه مرزی با افغانستان که به کشته شدن ده ها نظامی پاکستان منجر شد و حمله کماندوهای آمریکایی به مخفیگاه اسامه بن لادن در عمیق خاک پاکستان و کشته شدن دو شهروند پاکستانی از سوی مامور سیا در شهر لاهور باعث شد تا روابط بین دو کشور رو به سردی گراید.

آمریکا اخیرا پاکستان را متهم به پناه دادن به طالبان در خاک خود کرده است و در این راستا کمک های نظامی به اسلام آباد را قطع کرد.

اما شاید بتوان گفت که همکاری های وسیع نظامی و هسته ای آمریکا با هند رقیب سنتی پاکستان در منطقه عامل اصلی دوری بین اسلام آباد و واشنگتن می باشد.
آمریکا با فروختن میلیاردها دلار تسلیحات مدرن نظامی به هند عملا در مسیر به هم خوردن توازن نظامی در منطقه جنوب آسیا قدم بی می دارد امری که ژنرال های پاکستانی را نگران کرده است .

با روی کارآمدن دونالد ترامپ، سیاست های تهاجمی آمریکا علیه پاکستان وارد مرحله تازه ای شد، رئیس جمهوری آمریکا یکبار پاکستان را خطرناک ترین کشور پس از ایران معرفی کرد و از برنامه هایش برای مقابله با این تهدید سخن به میان آورد.

آمریکا همچنین برای فشار بیشتر به پاکستان دست به تدابیری زده است که از جمله می توان به لغو آموزش افسران نظامی پاکستانی در آمریکا، سنگ اندازی در مسیر پیوستن پاکستان به گروه ویژه اقدام مالی و قطع کمک های نظامی به این کشور اشاره کرد.
کنگره آمریکا نیز به دولت این کشور برای توسعه روابط با هند چراغ سبز داده است.
با توجه به روابط بسیار نزدیک بین پاکستان و چین، «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا هشدار داد که اجازه نخواهد داد پول صندوق بین المللی جهانی از طریق پاکستان به چین منتقل شود.
آمریکا با اقدام چین در عملیاتی کردن طرح بزرگ سرمایه گذاری اقتصادی موسوم به «یک کمربند -یک جاده» به شدت مخالفت می کرده و آن را اقدامی ماجراجویانه از سوی چین در منطقه می داند.

این طور به نظر می رسد که منافع ملی پاکستان و آمریکا در منطقه مقابل یکدیگر قرار گرفته است به همین دلیل آمریکا به سوی هند گرایش پیدا کرده و پاکستان نیز به چین و روسیه تمایل پیدا کرده است.

دولتمردان پاکستانی در جواب تهدیدهای آمریکا گفته اند که این کشور در جنگ با تروریسم به رهبری آمریکا 120 میلیارد دلار خسارت دیده است و از سوی دیگر آمریکا، پاکستان را عامل اصلی شکست این کشور در جنگ با طالبان در افغانستان می داند.

آمریکایی ها معتقدند که پاکستان با فراهم کردن پناهگاه های امن در خاک خود برای طالبان در صدد شکست تلاش ائتلاف نظامی غرب به رهبری آمریکا برای ریشه کنی طالبان در افغانستان است، اتهامی که پاکستان بارها آن را رد کرده و خواستار حل بحران افعانستان از طریق روشهای مسالمت آمیز و سیاسی شده است.

این در حالی است که آمریکایی ها برای شکست طالبان لیستی طولانی به پاکستان ارائه داده اند، اما این کشور هیچ گاه به نگرانی های اسلام آباد در قبال هند اهمیتی نمی دهند.

پاکستان آمادگی خود را برای همکاری با آمریکا اعلام کرده است اما توقع دارد نگرانی های این کشور نیز از سوی دولتمردان آمریکایی مورد توجه قرار گیرد و شاید تنها درخواست پاکستان از آمریکا، کمک به پاکستان برای حفظ تعادل نظامی و هسته ای در منطقه جنوب آسیا باشد.