خواسته‌های کودک را برآورده کنید اما نه همه آنها را. منطقی رفتار کنید و بلافاصله بعد از درخواست کودک، نیاز او را –جز نیازهای اولیه و مهم- برآورده نکنید.
1- شنونده خوبی باشید و به طور فعالانه به صحبت‌های فرزندتان گوش دهید. وقتی با شما صحبت می‌کند، دست از کارهای دیگر بکشید، با او تماس چشمی برقرار کنید. حتی اگر با کودک موافق نیستید، وسط حرف او نپرید. اجازه دهید صحبت‌هایش تمام شود و بعد نظر خود را بیان کنید.
2- در هنگام امر کردن به کودک لحن مؤدبی داشته باشید. درست مثل وقتی که با یک دوست مؤدبانه حرف می‌زنید. تا حد امکان دستوری و خشن حرف نزنید. بلکه قاطعانه و با محبت صحبت کنید.
3- وقتی از فرزندتان خشمگین هستید، بد و بیراه و ناسزا نگویید بلکه علت عصبانیتتان را توضیح دهید. مثلاً بگویید: «تو اتاقت را بهم ریختی و من به این علت عصبانی‌ام.»
4- نصیحت، بحث‌های اخلاقی و وعظ کردن در تربیت کمترین اثر را دارند.
تا حد امکان نصیحت نکنید بلکه نظرات خود را بگویید، از تجربیاتتان صحبت کنید یا بگویید وقتی کاری را انجام می‌دهد، چه احساسی در شما ایجاد می‌کند.
5- الگوی مناسبی باشید و هر چه از کودک می‌خواهید، قبل از او خودتان انجام دهید. بچه‌ها بیش از آنکه از راه گوش تربیت شوند، از راه چشم می‌بینند و می‌آموزند.
6- تنبیه و تشویق را درست به کار بگیرید و کودک را درست به اندازه اشتباهش مجازات کنید. کمتر از آن باعث می‌شود فرزندتان اهمیت موضوع را درک نکند و بیشتر از آن، باعث می‌شود تنبیه کارکرد بازدارندگی خود را از دست بدهد.
7- سعی نکنید همه چیز را برای کودک توضیح دهید و به او حق انتخابی بیشتر از دانش و توانایی‌هایش بدهید. فرزند شما به‌دلیل تجربه کم، رشد ناکافی شناختی و مهارتی قادر نیست در خیلی از موارد تصمیمات درستی بگیرد. در این شرایط شما باید به جای او تصمیم بگیرید. مثلاً ساعت رفتن به رختخواب را برای کودکتان تعیین نکنید ممکن است او تا نیمه شب بیدار بماند. به جای آن، برایش قانون بگذارید که ساعت 10 شب باید مسواکش را زده باشد و در تختش آماده خواب باشد.
8- به اندازه کافی به فرزندتان آزادی دهید. نه او را زیاد محدود کنید و نه آن قدر آزاد بگذارید که قابل کنترل و نظارت نباشد. محدودیت‌ها باید منطقی و متناسب با سن و شرایط فرزندتان باشند.
9- برای دستور دادن وقت شناس باشید. بچه‌ها به‌دلیل محدودیت توانایی‌هایشان نمی‌توانند چند خواسته را همزمان اجرا کنند. بنابراین وقتی فرزندتان سرگرم کار دیگری است، دستور دادن شما باعث گیجی او می‌شود و هیچ کدام از دستورات را درست اجرا نمی‌کند.
10- خواسته‌های کودک را برآورده کنید اما نه همه آنها را. منطقی رفتار کنید و بلافاصله بعد از درخواست کودک، نیاز او را –جز نیازهای اولیه و مهم- برآورده نکنید. گاهی حتی با به تأخیر انداختن یا برآورده نساختن نیازهایش، اجازه دهید ناکامی را تجربه کند.
منبع:ایران بانو
