سیدحسین متولیان شاعر، نویسنده و همچنین بازیگر فیلم «هزارپا» که چندی پیش به کارگردانی ابوالحسن داوودی اکران شد در واکنش به اتفاق امروز 9 آذر که در برنامه «من و شما» رخ داد یادداشتی به نگارش درآورده که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.
وی با اشاره به اینکه مسعود فراستی منتقد فیلم «هزارپا»ست یادآور شد که با این حال نسبت به برنامه «من و شما» و اجرای آرش ظلی پور نقد دارد.
متن یدداشت بدین شرح است: «خیلی ها ممکن است صاحب این قلم را به شعر و شاعری بشناسند و خیلی های دیگر می دانند که از نیمه دهه هفتاد اجرا و نویسندگی تلویزیونی را تجربه کرده ام!
از سال های ابتدایی دهه هشتاد نقدنویسی را به فعالیت روزنامه نگاری ام اضافه کردم و اتفاقا در فیلم «هزارپا»ی استاد ابوالحسن داوودی هم بازی کرده ام پس فکر می کنم اجازه دارم درباره گفتگوی جنجالی اخیر مسعود فراستی و آرش ظلی پور کمی صحبت کنم:
آقای آرش ظلی پور عزیز!
من بارها به سخنان جناب فراستی نقدهای جدی داشته ام و در موارد بسیاری نقدهای او را برخاسته از یک دلسوزی عمیق برای سینما و سطح سلیقه مخاطب دانسته ام، اما برای شما که شبیه خودم جوانید می گویم: می دانید دیکتاتوری از کجا شروع می شود؟ از آنجا که برنتابیم تا مخالفانمان سخن بگویند، از آنجا که مخالفانمان را با فنون جدل لال کنیم، از نقطه ای که پشت مغالطات مختلف پنهان شویم و هدفمان خدای ناکرده صرفا آشنا کردن پشت حریفمان با خاک یا جذب مخاطب به وسیله جنجال باشد.
و امروز من به عنوان یکی از بازیگران فیلم سینمایی «هزارپا» به میدان آمده ام تا از مسعود فراستی که مخالف فیلم من و همکارانم است دفاع کنم.
آقای ظلی پور گرامی!
اینجا ایران است... ما دین و فرهنگی داریم که مهمان را گرامی می دارد و نمی گذارد مهمان با دلگیری از خانه ما خارج شود. ما فرهنگ و دینی داریم که حرمت بزرگتر و موی سپید را تا بدان پایه محترم می شمارد که گاهی در مقابل بدترین رفتارهای یک موسپید لبخند و احترام و گذشت را توصیه می نماید.
شاید شما یادتان نیاید اما من در همان سال های دهه هفتاد وقتی می خواستم به دنبال سید مرتضی آوینی بگردم در دانشگاه سوره و در همایش «مرتضی و ما» به مسعود فراستی رسیدم و «جنگ برای صلح» اش را مو به مو خواندم.
او حق دارد مخالف فیلم «هزارپا» باشد همانقدر که من و شما حق داریم آن را بپسندیم، اما نمی فهمم چه اتفاقی افتاده که اینطور در محضر نگاه مردم به مهمان موسپیدتان می تازید و حرفش را قطع می کنید؟ چه پیش آمده که یک بحث کارشناسی را با واژگان نسنجیده و بعضا تخریب کننده، از اخلاق خالی می کنید و به جنجال می کشانید؟
امروز که این یادداشت را می نویسم ایمان دارم که دوستان و استادان عزیزم در فیلم «هزارپا» از من نمی رنجند زیرا ایمان دارم برای استاد ابوالحسن داوودی و همه همکاران سینمایی ام که به لبخند مردم می اندیشد، مهمتر است که بازنده اخلاق نباشیم تا برنده یک گفتگوی تخصصی.
آقای ظلی پور عزیز حتی زبان بدن و نوع نشستن شما در این برنامه به طور کنایه آمیز نشان دهنده سمت و سو داشتن شما و عزمتان بر کشاندن مهمانتان تا مرز زوال و نابودی بود.
آقای مجری توانمند و عزیز!
شما برنده مناظره جنجالی تان شدید و حریفتان، خود میدان را ترک کرد اما آیا مطمئنید که اخلاق را نباخته اید؟
چون شما را دوست دارم می گویم: من اگر جای شما بودم با خودم فکر می کردم که آیا اگر بجای مسعود فراستی یک مقام دولتی هم رو به رویم بود آیا با همین صراحت و زبان بدن تهاجمی و واژگان ویرانگر با او سخن می گفتم؟ آیا جرات این را داشتم که مطالبات مردمانم را چنان بی پرده فریاد بزنم که مردم جانشان روشن شود و اخم سیاستمردان را به جان بخرم؟ و اگر اینطور نبود حتما از مهمان موسپید و مخاطبان رو سپیدم عذرخواهی می کردم.
با فروتنی و احترام
سید حسین متولیان
نهم آذرماه ١٣٩٧ خورشیدی»
