در انتقاد از دیدگاه حزبی نظریه‌پردازان

خبرگزاری فارس: پس از انتشار یادداشت دکتر محسن رنانی در مورد امید اجتماعی و تئوریزه کردن یاس، اردوان مجیدی در یادداشت کوتاهی نوشت: حرف‌های آقای دکتر رنانی لایه‌ای از حقیقت را دارد.

اما عباراتی نظیر امید ملی و تدبیر و ... و تاریخ‌های اعلام شده از طرف ایشان به عنوان زمان‌های شکل گیری امید روانشناختی و امید اجتماعی در زمان‌های انتخابات و ... این را تداعی می‌کند که الان که همه استدلال‌ها و حجمه‌ها به دولت روحانی است و دولت روحانی هیچ برای گفتن ندارد، ایشان با این یادداشت امر به سکوت کرده اند که مردم ساکت شوند که گند زدن دولت آقای روحانی بیشتر از این موجب تخریب وضعیت آن‌ها نشود.

اصولا اشکال نظریه پردازن وقتی سیاسی و حزبی می‌شوند این است که نظریاتشان را برای حمایت یک جناح سیاسی قبض و بسط می‌دهند.

اصل حرف آقای دکتر خوب و قابل تامل است؛ اما آیا به صورت مطلق و برای ایجاد روحیه مثبت و ارتقاء در توسعه کشور به صورت عمومی گفته شده؟ یا به عنوان یک پیام سیاسی و صدور علامت برای نویسندگان و فعالان سیاسی یک جناح خاص که اوضاع را از این که هست برای همان جناح بدتر نکنند؟