به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) سید
عبدالکریم رضوی کشمیری از سالکان و عارفان معاصر بود که سال‌ها در محضر آیت‌الله
سیدعلی قاضی طباطبایی و سیدهاشم حداد تلمذ کرد و حکایات شنیدنی‌ای از نحوه زندگی و
سلوک ایشان نقل می‌شود که گویای ارتباط معنوی ایشان با عالم ملکوت است. ایشان در
سن 74 سالگی درگذشت و آیت الله بهجت بر پیکر او نماز خواند و طبق وصیتش در قسمت بالا
سر حرم مطهر حضرت معصومه(س)، جنب قبر علامه طباطبائی به خاک سپرده شد. چند جلوه
کوتاه از انس ویژه آیت‌الله کشمیری با قرآن کریم را ذکر می‌کنیم:
با اینکه تمام عارفان شیعی همواره اهل کتمان اسرار و پرده‌پوشی بوده‌اند اما مرحوم کشمیری در اشاره‌ای کوتاه، مشاهدات قلبی خود از معانی و معارف قرآن کریم را چنین توصیف می‌کند: «من در نجف بودم و به بعضی از اوراد و اذکار مشغول بودم، معانی از قرآن به قلبم می آمد که در کتاب‌ها نبود.»
در پرتو همین معانی و معارف بود که چهره مرحوم کشمیری یادآور توحید و معنویت شده بود. به حدی که برخی از شاگردان ایشان نقل می‌کنند که وقتی مرحوم کشمیری قرآن می‌خواندند چهره شان واقعا دیدنی بود. یک قرآن بزرگ داشتند، می‌گذاشتند جلوشان و قرآن می‌خواندند و آن وقت چهره‌شان مثل مهتاب می‌درخشید. معلوم بود که در عالم دیگری است، عجیب به قرآن علاقه داشتند.
یقینا کسی که چنین ارتباط و بهره‌مندی از آیات قرآن داشته باشد، هرگز از مجالست و انس با قرآن کریم خسته و ملول نمی‌شود. از بیانات آیت‌الله قاضی طباطبایی، استاد مرحوم کشمیری است که می‌فرمودند: «برشما باد به قرائت قرآن کریم در شب با صدای زیبا و غم انگیز ، پس آن نوشیدنی و شراب مومنان است . تلاوت قرآن کمتر از یک جزء نباشد.» پیرو همین توصیه استاد بود که آیت‌الله کشمیری در ماه مبارک رمضان و حتی ماه‌های قبل از آن، سه روز یکبار قرآن را ختم می‌کردند یعنی روزی ده جزء و البته به کارهای دیگر هم می‌رسیدند. خودشان می‌فرمودند: «هر سه روزی یک بار قرآن را ختم می کنم.»
