به گزارش "ورزش سه"، زوج منشا و علیپور پس از محرومیت طارمی اعلام موجودیت کرد و حالا بیشتر از یک سال از عمر این زوج فوتبالی در خط حمله پرسپولیس می گذرد اما همچنان عنصر هماهنگی حلقه مفقوده نمایش های این دو بازیکن در کنار یکدیگر است؛ موضوعی که حتی هواداران عادی نیز به آن پی برده اند و با نزدیک شدن به فصل نقل و انتقالات زمستانی، مطالبه خود مبنی بر خرید یک مهاجم نوک برای زوج سازی با منشا یا علیپور را ابراز می کنند. اما آیا زوج منشا - علیپور واقعا ناموفق بود و اگر این چنین است، چرا؟
گلی که منشا به الدحیل زد یا فرار پشت دفاع علیپور در بازی با السد که منجر به خطای پنالتی شد، مثال هایی بارز برای اثبات توانایی های فردی این بازیکنان است. علی علیپور فصل گذشته توانست عنوان آقای گلی را به دست بیاورد و منشا هم پس از درخشش در لیگ شانزدهم با پیکان، اکنون دومین گلزن تیم پرسپولیس در دو سال اخیر به شمار می رود.
به عبارت بهتر اگر قرار به بررسی جداگانه گادوین منشا و علی علیپور باشد، نتیجه ای جز نمره قبول برای هر دو نخواهد داشت اما نگاه دقیق تر به نمایش های این دو در کنار یکدیگر، مسائل دیگری را هم روشن می کند.
در لیگ هجدهم علی علیپور 5 گل زده و گادوین منشا یک گل به ثمر رسانده است. از بین این 6 گل تنها 2 تا با همکاری این دو بازیکن به دست آمده که خیلی آمار خوبی نیست. در واقع برای تیمی نظیر پرسپولیس که شانس قهرمانی دارد، به ثمر رسیدن 2 گل با همکاری مهاجمانش، نشان از ضعف زوج آن ها دارد.
این در حالی است که پیش تر علی علیپور و مهدی طارمی در کنار هم زوج بسیار خوبی را تشکیل داده بودند و بارها با همکاری دو نفره موقعیتی را خلق یا گلی را به ثمر می رساندند. حتی زوج امیری و طارمی نیز به نحو احسن وظایف کادرفنی را انجام می دادند. به طور مثال می توان به بازی برگشت پرسپولیس - گسترش فولاد در لیگ شانزدهم اشاره کرد که علی علیپور و مهدی طارمی پس از یک دو در فضایی کوچک، تک گل سه امتیازی و بسیار مهم سرخ ها در جدال با آبی پوشان تبریزی را رقم زدند.
فصل گذشته زمانی که پرسپولیسی ها منشا را جذب کردند، هواداران این تیم امیدوار بودند با حضور بازیکنی که توانایی حفظ توپ در میان مدافعان حرف دارد، نظم و انضباط بیشتری در خط حمله پرسپولیس حکم فرما شود اما آن چه در ماه های اخیر از گادوین منشا در فرآیند هجومی دیده ایم، پاس های اشتباه، عجله در انتقال توپ، پاس های آرام و در مجموع اضطرابی است که مشخص نیست از کجا سرچشمه می گیرد! البته مهاجم سیه چرده قرمزها همچنان یکی از دونده ترین و تکنیکی ترین بازیکنان پرسپولیس است، به طوری که او در چند صحنه به عقب باز می گردد و در کار پرسینگ و توپ گیری تلاش می کند اما انتظار این است که پس از دریافت توپ نیز به حرکت خود در زمین حریف ادامه دهد و توپ را به سلامت به دیگر بازیکنان هجومی برساند.
منشا روز گذشته بیشتر از همه بازیکنان پرسپولیس دریبل زد و بیشتر همه آن نیز توپ را لو داد! چنین صحنه هایی که گادوین در آن مدافع حریف را از پیش رو بردارد و سپس چشم بسته پاس بدهد، در بازی با سپاهان بسیار دیده شد اما روشن ترین نمونه در دقیقه49 رقم خورد؛ جایی که منشا ابتدا خالد شفیعی را از جریان بازی خارج کرد، سپس عزت اله پورقاز را دریبل زد اما در شرایطی که علی علیپور را در یک متری خود داشت، تصمیم گرفت به امید عالیشاه پاس بدهد! همچین صحنه هایی به طور آشکار ناهماهنگی موجود در بین مهاجم شماره 90 و 70 را نشان می دهد.
البته این داستان یک طرفه نیست. در آخرین دقیقه از نیمه نخست، کمال کامیابی نیا توپ را از سمت راست به داخل محوطه جریمه ارسال کرد، در آن لحظه علیپور جلوتر از منشا بود و اگر پشت سر خود را می دید، احتمالا توپ را برای هم تیمی اش رها می کرد اما دست به چنین کاری نزد و در کنترل توپ نیز عاجز ماند تا موقعیت از دست برود. (البته مدافع سپاهان نیز در این صحنه اگر حرکت سریعتری داشت می توانست توپ را بزند)
حالا می توان به این جمع بندی رسید که منشا و علیپور با 30 گل در یک و نیم فصل مهاجمانی موفق برای تیم پرسپولیس بوده اند اما «زوج منشا و علیپور» با حداقل همکاری در دو سال اخیر، زوجی ناموفق بوده اند و شاید نیم فصل بهترین زمان برای آن باشد که برانکو در تمرینات بیشتر روی آن ها کار کرده و این دو مهاجم فوق العاده تیمش را در کنار یکدیگر به زوج های قابل اتکا بدل کند.
در این بین نباید از وضعیت تیم پرسپولیس هم غافل شد. سرخ ها یک نیم فصل در شرایط اضطراری بودند و همچنین هافبک ها نیز نمی توانستند _به هر دلیل_ موقعیت های فراوانی برای منشا و علیپور ایجاد کنند. البته شماره 70 و 90 هنوز یک بازی دیگر فرصت دارند تا خود را بیش از پیش به کادرفنی اثبات کنند تا در زمستان برانکو به دنبال پر کردن جای خالی بازیکنان مصدوم برود و بیخیال مهاجم نوک شود.
