برای فرار از زندگی مدرن، شاید بهترین راه این باشد که خود را در یک سلول انفرادی حبس کنیم.
پنج سال پیش، یک زندان شبیه‌سازی شده در هانگ چئون کره جنوبی تأسیس شده است که افراد را در ازای پرداخت هزینه‌ای به مدت موقت در سلول‌های ساده‌ای زندانی می‌کند.
در این سلول‌ها دستگاه‌های همراه مانند موبایل، تبلت، لپ‌تاپ و هر دستگاه الکترونیک دیگری ممنوع است. صحبت کردن با افراد زندانی دیگر نیز قدغن بوده و هیچ ساعتی روی میز یا دیوارها یافت نمی‌شود.
کیم هانگ جی، عکاس رویترز، به تازگی به زندان Prison Inside Me (زندانِ درون من) سر زده است. او می‌گوید از سال 2013 تا کنون بیش از 2 هزار نفر در این سلول‌ها به میل خود زندانی شده‌اند. بیشتر این زندانیان کارمندان پراسترسی بودند که در اداره خود گرفتاری‌های شغلی زیادی داشتند. دانشجویانی که می‌خواستند از فشار کار و محیط دانشگاهی آسوده شوند نیز دسته دیگر این افراد زندانی بودند.
نو جی-هیانگ، یکی از مؤسسان این مرکز، ایده ساخت این زندان را از شوهر دادستانِ خود الهام گرفته است زیرا او گاهی اوقات ترجیح می‌داده از فشار کار رها شود، مدتی را در تنهایی و انزوا به سر ببرد و سپس دوباره به 100 ساعت کار طاقت‌فرسای هفتگی بازگردد.
افرادی که زندانی می‌شوند، پس از اتمام مدت اقامت و در واقع اسارت خود، بر این باورند که چیزی که تجربه کردند زندان نبوده است. زندان در واقع جایی است که آنها به آن برمی‌گردند؛ یعنی همین زندگی و کار روزمره و جامعه امروزی ما!
