خبرگزاری ایسنا: هیچ کس کامل نیست، اما هیچ کس هم نمی‌خواهد پزشکش این امر را بداند! براساس نتایج یک مطالعه بین 60 تا 80 درصد افراد در مورد این که چقدر ورزش می‌کنند، روزانه چقدر مایعات می‌نوشند، چه غذا‌هایی می‌خورند، آیا دخانیات یا مواد مخدر استعمال می‌کنند یا خیر و هرچیز دیگری که ممکن است آن‌ها را بد جلوه دهد به پزشک خود واقعیت را نمی‌گویند.
علاوه بر این یک سوم افراد هنگامی که توصیه پزشک را متوجه نمی‌شوند یا با آن موافق نیستند، چیزی نمی‌گویند و اعتراضی نیز نمی‌کنند.
این اطلاعات بر اساس مطالعه جدیدی است که در آن متخصصان "دانشگاه سلامت یوتا" بیش از 4500 آمریکایی را در مورد اطلاعاتی که در اختیار پزشکان خود قرار می‌دهند، بررسی کرده‌اند.
به طور عمده دلیل کلی دروغ گفتن افراد به پزشکان این بود که نظر پزشک در مورد آن‌ها برایشان اهمیت داشته و همچنین نمی‌توانستند سخنان پزشک را در طول ویزیت شدن تحمل کنند.
دکتر آنجلا فجرلین، مولف اصلی این مطالعه این گونه توضیح می‌دهد که بیشتر افراد می‌خواهند پزشکشان در مورد آن‌ها نظر خوبی داشته باشد و نگران این هستند که فردی تلقی شوند که نمی‌تواند تصمیم‌های خوبی بگیرد.
اگر چه همه ما از این موضوع مطلعیم، اما دکتر فجرلین این موضوع را نگران کننده دانسته و با توجه به این که مواد مخدر و رژیم غذایی ضعیف جان بسیاری را می‌گیرد هشدار داده که نظام‌های بهداشتی باید توجه بیشتری به این مسئله نشان دهند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه یوتا با همکاری دانشگاه‌های "آیووا" و "میشیگان" با در نظر گرفتن طیف وسیعی از جمعیت، دو نظرسنجی ترتیب دادند که یکی برای افرادی با میانگین سنی 36 سال و دیگری برای افرادی با میانگین سنی 61 سال صورت گرفته است.
در این دو نظرسنجی از افراد پرسیده شد که آیا تاکنون در مواردی چون: 1) درک نکردن دستورالعمل‌های پزشک، 2) مخالفت با توصیه پزشک، 3) این واقعیت که اصلا یا حداقل به طور منظم ورزش نمی‌کنند، 4) رژیم غذایی شان تا چه اندازه ناسالم است، 5) دارو‌های خاصی که مصرف می‌کنند، 6) این واقعیت که دارو‌های تجویزی خود را مطابق با دستورالعمل آن مصرف نمی‌کنند و نیز 7) دارو‌های تجویز شده برای شخص دیگری را مصرف می‌کنند، به پزشک خود دروغ گفته‌اند؟ یا در مورد آن‌ها سکوت کرده‌اند؟
طبق نتیجه نظرسنجی‌ها بیشتر افراد اعتراف کردند که حداقل در مورد جزئیات پزشکی یکی از این موارد در ارتباط با خودشان به پزشک دروغ گفته یا در مورد آن سکوت کرده اند. در اغلب موارد موضوعاتی که این افراد پنهان می‌کردند خیلی مهم نبود یا چیزی برای خجالت کشیدن در آن‌ها وجود نداشت، اما غرور این افراد مانع صحبت کردن در مورد آن‌ها شده بود.
یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: از این که چنین تعداد قابل توجهی از افراد در مورد چنین اطلاعات ساده و بی خطری دروغ گفته و به آن اعتراف نیز می‌کنند، بسیار تعجب می‌کنم.
او هم چنین می‌گوید: ممکن است برخی از شرکت‌کنندگان به طور کامل در مورد دروغ‌های خود اعتراف نکرده باشند و این پدیده میان مراجعه‌کنندگان به پزشکان رایج‌تر نیز باشد.
متخصصان هشدار می‌دهند که بازگو نکردن جزئیات حتی به کمترین میزان به این معناست که پزشک قادر به ارائه بهترین توصیه‌های پزشکی نیست و اگر بیماران اطلاعاتی را در مورد غذا‌ها و دارو‌های مصرفی خود به درستی ارائه ندهند، می‌تواند پیامد‌های قابل توجهی برای سلامت آن‌ها و به خصوص برای بیماران مزمن داشته باشد.
با این حال متخصصان تمام بار این مسئله را بر دوش بیماران نمی‌گذارند. این مطالعه به طور عمده نشان داد بیماران زن، بیماران جوان و آن‌هایی که اعتماد به نفس پایین تری دارند، بیشتر در مورد خود به پزشکشان دروغ می‌گویند.
محققان بر این باورند که شاید مراجعه به یک پزشک در سالیان زیاد می‌تواند پیوندی بین بیمار و پزشک ایجاد کند که ترس و تنش موجود را کاهش دهد.
به گزارش روزنامه دیلی میل، کارشناسان قصد دارند این مطالعه را تکرار کنند و نظرسنجی‌ها را درست بلافاصله پس از مراجعه بیماران به پزشک صورت دهند تا تجربه مراجعه به پزشک برای افراد هنوز تازه باشد. محققان تصور می‌کنند شرایط مراجعه فرد به پزشک نیز ممکن است بر فرد برای صحبت با پزشک تأثیر بگذارد. این امر این سوال را ایجاد می‌کند که آیا راهی وجود دارد تا به پزشکان کمک کند که بیمارانشان با آن‌ها احساس راحتی بیشتری داشته باشند؟
