سرویس جهان مشرق - پنج میلیارد دلار برای یک دیوار، به مانعی بر سر تصویب بودجه ایالات متحده تبدیل شده و حالا شمار تعطیلات دولت فدرال دورقمی شده است. ظاهراً رئیس‌جمهور آمریکا چندان نگران آنچه ران پل، سیاستمدار باسابقه ایالات متحده یک «سونامی 22 تریلیون دلاری» برای بدهی دولتی خوانده، نیست، شاید از آن نظر که فکر می‌کند این مشکل را می‌تواند تا دولت بعد به تأخیر بیاندازد، کاری که جرج بوش پسر انجام داد.
وی می‌نویسد ظاهراً برخلاف ایده‌های لیبرالیست که دهان تحلیلگران را پر کرده، دولت آمریکا اساساً به گونه‌ای برنامه ریخته که هر کس، چه در پایین‌ترین درآمد و چه میلیاردرها بالاخره به گونه‌ای محتاج کمک‌های دولتی باشند: فقیرها به کوپن غذا و مسکن عمومی؛ طبقه متوسط به وام مسکن و یارانه تحصیل دانشجویی؛ طبقه متوسط به بالا به بیمه درمانی و امنیت اجتماعی و نهایتاً میلیاردرها به وام‌های کمکی با مشارکت مالی با شرکت‌های پرنفوذ در سیاست که قوانین و آئین‌نامه‌های کسب‌وکار و تجارت را تنظیم می‌کنند.
این عملاً دولت آمریکا را به یک دولت رفاه تبدیل کرده که منافع سیاستمدارانش به سیاست‌های خزانه فدرال گره خورده و در یک دور باطل، بدهی ایالات متحده را بالا برده است و گویی در گیر و دار مسائل کوچکی که میان ترامپ و دموکرات‌ها اختلاف‌برانگیز شده، این مشکل بزرگ فراموش شده است.
حالا نیز اگر ترامپ سران دو حزب در مجلس نمایندگان و سنا را به کاخ سفید دعوت کرده تا در مورد بودجه دیوار مرزی با مکزیک به یک توافق اولیه برسند، لابد از بیم 16 روزه شدنِ تعطیلی دولت فدرال است. ترامپ می‌خواهد حتی در تعداد روزهای تعطیلی دولت فدرال به اوباما فخر بفروشد. فرصت کریسمس (25 دسامبر که گذشت). حالا آغاز سال نو میلادی بهانه‌ای شده تا ترامپ و دموکرات‌ها کمی از ادعای اولیه خود کوتاه بیایند.
عامل دیگری که ترامپ را به دعوت دموکرات‌ها مجبور کرد، طرحی بود که آنها ارائه کردند و عملاً توپ را در زمین رئیس‌جمهور انداختند. آنها در آخرین روزهای سال پیشنهاد دادند با تصمیم به صرفه‌جویی در بودجهِ برنامه‌هایی که با توافق دو حزب پیش می‌رود، از جمله در بودجه وزارت امنیت سرزمینی، هزینه ساخت دیوار تأمین شود. در واقع راضی به ساخت دیوار شدند، به شرطی که به افزایش هزینه‌های دولت همراه نباشد.
ترامپ که دل خوشی از سران جمهوری‌خواهِ کنگره ندارد، ترجیح می‌دهد خودش با سران دموکرات، مخصوصاً پلوسی که احتمالاً پنج‌شنبه رهبر اکثریت مجلس نمایندگان می‌شود رایزنی کند.
اگر ترامپ یک روز پیش از آغازبکار مجلس چنین دعوتی به عمل نمی‌آورد، دموکرات‌ها طرح خود را در اولین روز کاری مجلس (احتمالاً همین پنج‌شنبه سوم ژانویه) رو می‌کردند و دیگر از آن پس باید با رهبران حزب جمهوری‌خواه در مجلس و سنا بحث می‌کردند، نه ترامپ. در نتیجه ابتکار عمل از دست وی خارج می‌شد، او به عنوان عامل تعطیلی دولت فدرال، و سران جمهوری‌خواه کنگره (که ترامپ میانه خوشی با آنها ندارد) به عنوان حلّال مشکل و بزرگ‌تری که پادرمیانی کرده است شناخته می‌شدند.
رئیس‌جمهور آمریکا برای اینکه تمایلش به توافق با دموکرات‌ها را نشان دهد و بگوید آن رجزخوانی‌های قبلی مثل رجزخوانی‌های بوده که در تعامل با کره شمالی یا ایران مطرح می‌کرده، به فاکس‌نیوز گفت «من کریسمس را در کاخ سفید گذراندم و حالا عید سال نو را هم در کاخ سفیدم. من اینجا هستم چون آماده‌ام کاری بکنم. به هر حال موضوع مهمی است. تعداد زیادی از مردم (کارمندان دولت) منتظر دریافت حقوق خود هستند».
ظاهراً اینکه هر دو طرف به تکاپو افتاده‌اند تا تعطیلی دولت فدرال تمام شود، با توجه به این واقعیت است که شاید این تعطیلی در روزهای اول در افکار عمومی به تأکید و پافشاری دو حزب بر برنامه‌های وعده‌داده‌شده به مردم باشد و مثلاً وجهه خوبی در داخل داشته باشد، اما اطاله آن به تدریج رنگ منفی به خود می‌گیرد و پای هر دو حزب نوشته می‌شود.
منابع
https://www.nytimes.com/2018/12/31/us/politics/government-shutdown-democrats-house.html
https://www.politico.com/latest-news-updates/government-shutdown-2018
http://www.ronpaulinstitute.org/archives/featured-articles/2018/december/31/rough-times-ahead-but-liberty-can-still-win
