به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، از سال 2016 تا 2018 رأی دهندگان در سراسر جهان به نامزدها و استدلال‌های پوپولیستی آنها رأی دادند. این مسأله تا حدی پاسخ به مشکلات اقتصادی است که بعد از بحران مالی سال 2008 در جهان ایجاد شد. این مسأله همچنین منافع بلند مدت نخبگان و تأثیر جهانی شدن روی استانداردهای زندگی در جهان توسعه یافته را نشان می‌هد. این مشکلات پیچیده هستند اما سیاستمداران پوپولیست راه حل‌های ساده و پرطرفداری برای آنها ارائه می‌دهند و از همین طریق هم بخش بزرگی از رأی هایشان را جمع می‌کنند.
با ورود به سال 2019، روابط حوزه عمومی با سیاستمداران پوپولیست زمینه سیاسی بازارها را شکل خواهد داد.
دونالد ترامپ رقابت‌های ریاست جمهوری امریکا را بر پایه حمایت از تجارت داخلی و کنترل مهاجرت برنده شد. ویکتور اوربان که به خاطر رژیم سیاسی استبدادی‌اش شناخته شده بود، در سال 2010 نخست‌وزیر مجارستان شد. رودریگو دوترته در سال 2016 رئیس جمهور فیلیپین شد و از آن زمان سیاست‌های ستیزه جویانه و تنبیهی را اجرا کرده است.
حزب حقوق و عدالت از زمان به قدرت رسیدن در لهستان در سال 2015، استقلال قضایی را مختل کرده است. جایر بولسونارو، مدافع سیاست‌های راست در ماه ژانویه ریاست جمهوری را در برزیل به دست می‌گیرد. در انگلستان کمپین خروج، سیاست قهرمانانه حزب پوپولیست UKIP در سال 2016 در انتخابات برگزیت پیروز شد. و در ایتالیا، لیگ و جنبش 5 ستاره، دو حزب کاملاً متفاوت پوپولیست، امسال توانستند یک دولت ائتلافی تشکیل دهند.
نیش واقعیت‌های سیاسی در 2019
تاکنون، رأی دهندگان چیزهایی را که به خاطر آن رأی داده‌اند، به دست آورده‌اند. در امریکا، ترامپ بیشترین تلاش خود را برای کاهش مالیات‌ها و حمایت از تجارت داخلی(که طی آن به تجارت خارجی آسیب می‌رسد) انجام داده است. در انگلستان، روند برگزیت در حال انجام است که بر پایه آن در ماه مارس 2019 از اتحادیه اروپا خارج خواهند شد. دولت ایتالیا هم در حال اجرای سیاست گسترش مالی و برنامه کاهش مالیات به‌طور همزمان است.
حالا به نظر می‌رسد که در سال 2019 وارد دوره رکود شویم؛ چرا که واقعیت گزنده این سیاست‌ها نیش خود را در اقتصاد فرو خواهند کرد. پوپولیست‌های منتخب با عملکردهای حکومت به خاطر زمینه اقتصادی ضعیف‌تر مقابله خواهند کرد.
در امریکا، کنترل دموکرات‌ها بر مجلس نمایندگان تهدیدی برای تحقیق مداوم در کارهای رئیس جمهور و استمرار کامل سیاست داخلی است. در این شرایط ترامپ برای مقابله با این چرخه کنترل، اقدامات چشمگیرتری مانند سیاست‌های تجاری تهاجمی را اجرا خواهد کرد. به احتمال زیاد بیشترین تأثیراین اقدامات روی وفادارترین هواداران ترامپ خواهد بود: تعرفه‌های واردات در کیف پول آنها تورم ایجاد خواهد کرد و فقیرترین خانواده‌ها بیشترین ضربه را خواهند خورد.
بحران قریب الوقوع در ایتالیا و انگلستان
در ایتالیا، دولت با واقعیت حکمرانی ائتلافی دو حزب کاملاً متفاوت روبه‌رو خواهد شد. درگیری با اتحادیه اروپا و تأثیر آن روی عملکرد ایتالیایی‌ها، این ائتلاف را برای کاهش برنامه‌های گسترش مالی به چالش کشیده است.
در سمتی دیگر از دنیا انگلستان به نقطه بحران خواهد رسید، چرا که چه برگزیت به انجام برسد و چه نرسد، انگلستان باید با تبعات آن مقابله کند.
چرا که غیرعملی بودن برنامه‌های برخی از پوپولیست‌های برگزیت افشا می‌شود، کسانی که همزمان هم درباره استقلال از اتحادیه اروپا و هم تجارت بدون اختلال با آن بحث می‌کنند.
مبارزه بازار
بازارها احتمالاً همچنان برای مبارزه با پوپولیست‌ها تلاش خواهند کرد و به سیاست‌های مالی غیرمسئولانه واکنش جدی نشان خواهند داد. این مسأله می‌تواند پوپولیست‌ها را مجبور به ایجاد تغییرات کند. امسال این مسأله در ایتالیا دیده شد، رهبران پوپولیست در پاسخ به واکنش بازارها برنامه‌های بودجه را تغییر دادند. نمونه مشابه آن در مذاکرات برگزیت هم وجود داشته است، جایی که ترزا می ایستادگی خود روی کلیدی‌ترین مسائل را بلافاصله پس از واکنش شدید بازارها حداقل در ظاهر تغییر داد. در نهایت، تفاوت‌های ظاهری پوپولیست‌ها به این معناست که بازارها هم به یک شیوه مشخص واکنش نشان نخواهند داد. تنها در یک مورد می‌توان گفت که شانس و ثروت ترامپ با وضعیت اوربان در مجارستان یکی نیست. اما یک مسأله واضح این است: محسوس‌ترین واکنش سرمایه گذاران سعی در درک جزئیات سیاست‌ها و اولین، دومین و سومین تأثیرات آنهاست؛ سرمایه گذاران در تلاش دوم به بعد حیله و تزویر هر پوپولیستی را از سیاست هایشان بیرون می‌کشند.
