در دورانی که اغلب دانشمندان تلاش می کردند مردم را به استفاده از کدها برای ارتباط با کامپیوترها ترغیب نمایند، کارن اسپارک جونز به کامپیوترها آموزش می داد که زبان انسان را یاد بگیرند و آن را درک کنند.
در این مسیر، تکنولوژی ارائه شده توسط وی مبنا و پایه اصلی موتورهای جستجو نظیر گوگل را ساخت. او که به صورت خودآموز برنامه نویسی را با تمرکز روی پردازش زبان طبیعی یاد گرفته بود و از هواداران زنان در این رشته بود، از چندین دهه قبل ایجاد قطب تکنولوژی دنیا یعنی سیلیکون ولی را نوید داده بود و همواره نسبت به قدرت یافتن دانشمندانی از رشته علوم رایانه که به پیامدهای اجتماعی تکنولوژی فکر نمی کنند، هشدار می داد.
جالب آنکه حجم بالایی از مجاهدت های علمی کارن اسپارک جونز تا همین 5 یا 10 سال پیش از دیدگاه خیلی ها بی معنا و جنون آمیز قلمداد می شد و حالا آنطور که جان تیت از دوستان دراز مدت او که با جامعه علوم رایانه بریتانیا همکاری دارد می گوید قرار است که به این دستاوردها ارج نهاده شود.
مقاله اصلی کارن اسپارک جونز که در سال 1972 میلادی در نشریه Documentation منتشر شد زمینه را برای ساخت یک موتور جستجوی مدرن فراهم کرد. او در این مقاله آمار را با علم زبان شناسی تلفیق کرد (رویکردی غیرمعمول برای آن دوران) تا فرمول هایی حاوی اصول مربوط به تفسیر روابط میان کلمات را بسازد که توسط کامپیوترها مورد استفاده قرار می گیرند.
در سال 2007 میلادی اسپارک جونز مدعی شد که تقریبا تمامی موتورهای جستجو از این اصول استفاده می کنند.
او در مصاحبه خود با نشریه جامعه کامپیوتر بریتانیا اظهار نمود:
هرآنچه که با استفاده از اطلاعات آماری سنجش اصطلاح نمایه ای را انجام دهد در واقع از نوعی کارکرد سنجشی استفاده میکند که من در سال 1972 میلادی منتشر کردم.
کارن آیدا بولث اسپارک جونز در 26 آگست 1935 میلادی در هادرزفیلد انگلستان متولد شد که تولیدات نساجی آن در انگلستان شهره بود. پدرش آلفرد اون جونز، استاد شیمی بود و مادرش آیدا اسپارک، که در جنگ دوم جهانی به لندن تبعید شد برای دولت نروژ کار می کرد.
او که در دانشگاه کمبریج تاریخ و فلسفه می خواند با مارگارت مسترمن رئیس واحد تحقیقات زبان این دانشگاه دیدارهایی داشت که در واقع الهام بخش او برای ورود به رشته تحصیلی تازه اش بود. اسپارک جونز بعدها از او به عنوان «زنی بسیار عجیب و جالب» یاد کرد چراکه همچنان در فعالیت های حرفه ای خود از نام دوران قبل از ازدواجش استفاده می کرد.
البته اسپارک جونز هم در سال 1958 وقتی که با راجر نیدهم (از اساتید کامپیوتر دانشگاهش) ازدواج کرد پیرو عادت خانم مسترمن بود و همچنان به استفاده از نام خانوادگی خود استمرار می ورزید. او در این باره گفته:
این [نام] در واقع به عنوان وجود همیشگی من باقی می ماند».
اسپارک جونز به تدریج شروع به کار کردن برای خانم مستمرمن کرد. او می خواست بداند که چطور می شود یک کامیپوتر را برنامه ریزی کرد تا کلماتی که معانی مختلف دارند را درک کند و به این ترتیب نوعی دایره المعارف از کلمات هم معنا را برای کامپیوترها بسازد.
راجر نیدهم همسر کارن اسپارک جونز
او در مصاحبه ای که با مرکز تاریخ موسسه مهندسان برق و الکترونیک داشت اینطور گفت:
تمامی کلمات در زبان های طبیعی ابهام آمیز هستند. چطور میتوانید بفهمید که در یک شرایط خاص چه معنایی میتوانند داشته باشند؟
در سال 1964 میلادی اسپارک جونز کتابی تحت عنوان «طبقه بندی معنایی و کلمات متعارف» را منتشر کرد که حالا به عنوان مبانی در رشته پردازش زبان طبیعی به آن نگریسته می شود. در سال 1972 میلادی او مفهوم فراوانی وزنی تی اف- آی دی اف را معرفی کرد که در واقع تعداد دفعاتی که یک عبارت در یک سند مورد استفاده قرار می گیرد را شمارش می کند تا اهمیت آن را مشخص نماید؛ این مقوله نیز در واقع یکی دیگر از پایه های موتورهای جستجوی مدرن محسوب می شود.
اسپارک جونز کار روی سیستم های تشخیص کلام را در دهه 1980 میلادی آغاز کرد. او اغلب صبح ها و بعداز ظهرها به همراه شوهرش که از پیشگامان امنیت نرم افزار محسوب می شد به بحث و مناظره نظری در اتاق استراحت دانشگاه می پرداخت.
منزل آنها در Coton قرار داشت (منطقه ای در غرب کمبریج) و پر از کتاب، آثار هنری و عتیقه بود. برای مثال یک دستگاه چاقو تیزکنی مربوط به دوران ویکتورین در خانه آنها وجود داشت. آنها خانه دیگری هم در همان روستا داشتند و از آن برای نگهداری کتاب های اضافه شان و همچنین برپایی کارگاههای هنری استفاده می کردند. جالب آنکه یکی از آثار هنری او بعدها در آزمایشگاه تحقیقاتی مایکروسافت به دیوار آویخته شد.
سفرهای دریایی از دیگر تفریحات اسپارک جونز و Needham بود. آنها یک قایق بادبانی قدیمی به نام Fanny of Cowes را که به سال 1872 مربوط می شد بازسازی کردند و سوار بر آن با دیگر قایق های قدیمی در سواحل شرقی انگلستان مسابقه دادند. آنها تصمیم گرفته بودند که بچه ای نداشته باشند.
اندرو هربرت از دوستان اسپارک و همچنین از دانشمندان حوزه کامپیوتر که با وی همکاری می کرد در این باره می گوید:
آنها همان زندگی علمی شان را دوست داشتند. عمیقا عاشق یکدیگر بودند و این عشق در تمام زندگی شان پایدار ماند.
اسپارک جونز صدایی رسا داشت و حس شوخ طبعیش خودنمایی می کرد. او در محل کار لباس هایی ساده می پوشید: شلوار جین آبی، کت قرمز و بلوز سفید. او همچنین گل سینه ای از سنگ های زینتی برای خود ساخته بود و آن را همیشه به لباسش وصل می کرد. گفته می شود در زمانهایی که به شام های رسمی دعوت می شد و مثل خیلی ها در کمبریج از دوچرخه برای رسیدن به محل مهمانی استفاده می کرد، لباس هایش را با گیره به دسته های دوچرخه وصل می کرد.
در سال 1982 میلادی دولت بریتانیا به سراغ اسپارک جونز رفت تا روی برنامه Alvey کار کند؛ طرحی برای تشویق مردم به انجام تحقیقات علمی بیشتر در زمینه کامپیوتر در سرتاسر انگلستان. درسال 1993 میلادی اسپارک با همراهی جولیا آر گالیرس کتاب درسی «ارزیابی سیستم پردازش زبان طبیعی» را نوشت.
اسپارک جونز در سال 1994 میلادی سمت ریاست انجمن زبان شناسان کامپیوتری را به دست آورد که در واقع نوعی گروه بین المللی در این رشته بود. او همچنین در سال 1999 میلادی به استاد تمام وقت در دانشگاه کمبریج بدل شد که البته زمان بر بودن این پروسه ناراحتی های زیادی را برای او ایجاد کرد. او در تمام سال های قبل از این انتصاب برای دانشگاه کار می کرد و جزو کارمندان معمولی دانشگاه بود.
خانم اسپارک در 4 آوریل سال 2007 میلادی براثر ابتلا به سرطان درگذشت. با در نظر داشتن تبعیض جنسیتی سابق خبر درگذشت اسپارک در نشریه های معتبر دنیا از جمله تایمز بازتاب نیافت با این حال خبر درگذشت همسرش در سال 2003 دراین نشریه منتشر شد.
امروزه محققان همچنان از فرمول های او استفاده میکنند و ایده هایی که او زمانی به رشته تحریر درآورد با فراگیرتر شدن هوش مصنوعی رنگ واقعیت به خود می گیرند.
به گفته مارتا پالمر از اساتید زبان شناسی و علوم رایانه دانشگاه کلورادو همه اینها نشان دهنده جلوتر بودن اسپارک از زمان خودش، اهمیت کارهای ارائه شده توسط وی و کوچک شمرده شدنشان در 20 سال نخست از فعالیت حرفه ای وی بودند.
اسپارک جونز نسلی از محققان (زن و مرد) را آموزش داد و یک جمله معروف داشت:
اهمیت محاسبات به قدری است که نمی شود آن را به مردان واگذار کرد.
اما اسپارک از یک جهت دیگر هم از زمان خود جلوتر بود. چندین دهه قبل از آنکه سیلیکون ولی پایه های اخلاقیات را بنا بگذارد اسپارک جونز به مهندسان نسبت به پیامدهای کارهایشان در جامعه هشدار می داد.
او در این باره می گوید:
نوعی تعامل میان محیط و خود برنامه نویسی وجود دارد. در این کار لازم نیست هر بار که انگشت خود را روی کیبورد می گذارید بحث های فلسفی عمیق و پایه ای را انجام دهید و اما از آنجا که محاسبات و رایانش کامپیوتری در حال راه یافتن به زندگی مردم است باید در مورد این چیزها فکر کنید.
