نیمی از جمعیت ایران تا سال ۱۴۰۰، در معرض تنش آب شرب

در تابستان سال 97 به دلیل کاهش بارشها در سال آبی 96-97 مناطق زیادی از کشور تحت تنش آب شرب قرار گرفت. در این تابستان جمعیت شهری و روستایی بالغ بر 36.8 میلیون نفر (معادل 46درصد جمعیت کشور) تحت تنش آب شرب قرار گرفت.

به گزارش به نقل از خبرآنلاین، مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی نسبت به یک قسمت جدید و ترسناک بحران آب در ایران هشدار داده؛ کم‌آبی وارد قلب زندگی روزانه مردم شده و این منجر به شروع ناآرامی‌های اجتماعی شده.

پیش از این بیشتر گزارش‌ها در رابطه با وضعیت ورشکستگی آب در کشور مربوط به مصرف زیاد آب در حوزه کشاورزی و پیامدهای آن برای همین حوزه و محیط‌زیست بود. کشاورزی 90درصد منابع آبی کشور را مصرف می‌کند و کاهش مصرف منابع آبی که اتفاقا یکی از عوامل اصلی آن خود کشاورزی است، تاثیر فراوانی روی زندگی کشاورزان می‌گذارد.

در همین رابطه چندی پیش عیسی کلانتری رییس سازمان محیط‌زیست گفته بود: «ما به نابودی کشاورزی نزدیک می‏شویم تا نابودی سرزمین، ما می‏توانیم با آب‏های گران‏قیمت مثل شیرین کردن آب از دریا آب صنعت و شرب شهرهایمان را تأمین کنیم ولی بدون آب کشاورزی نخواهیم داشت.»

اما حالا در گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی هشدار داده که دیگر بخش زیادی از جمعیت شهرها و روستاها تنش ‌آبی را در منابع آب شرب احساس می‌کنند و این وضعیت تا 3 سال دیگر بسیار شدیدتر می‌شود.

وضعیت تنش ‌آب‌ شرب در ایران

اطلاعات این گزارش نشان می‌دهد که جمعیت زیادی از ایران درگیر تنش آب شرب در ایران هستند. این وضعیت در فصل تابستان بدترین وضعیت خود را دارد.

در این رابطه در گزارش «بررسی آخرین وضعیت آب شرب در کشور» مرکز پزوهش‌های مجلس شورای اسلامی آمده است: «در تابستان سال 97 به دلیل کاهش بارشها در سال آبی 96-97 مناطق زیادی از کشور تحت تنش آب شرب قرار گرفت. در این تابستان جمعیت شهری و روستایی بالغ بر 36.8 میلیون نفر (معادل 46درصد جمعیت کشور) تحت تنش آب شرب قرار گرفت.»

نتایج دقیق‌تر این تحقیق وضعیت تنش آب شرب در کل کشور را تابستان 97 را به این شکل توصیف می‌کند:

اما این پایان ماجرا نیست، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارش خود توضیح داده که وضعیت به وجود آمده در کنار تمام پیامدهایی که برای محیط‌زیست و زندگی مردم دارد، پیامدی اجتماعی دارد که ممکن است به یک موضوعی امنیتی تبدیل شود.

در این رابطه توضیح داده شده است: «در نتیجه کمبود و تنش‌های آب شرب یاد شده، نارضایتی‌هایی در برخی از شهرهای کشور مانند آبادان، خرمشهر، برازجان، کازرون، بوشهر، اکثر شهرهای استان اصفهان و غیره رخ داد و این موضوع چالش‌هایی را برای مسئولان ایجاد کرد. این امر حاکی از آن است که تنش‌های ناشی از کمبود آب شرب به سرعت به صورت نارضایتی‌های اجتماعی نمود پیدا کند و به چالشی امنیتی تبدیل شود. علاوه بر آن تسری نارضایتی‌های مذکور و گسترش ابعاد آن نیز بسیار محتمل است.»