به گزارش ایسنا، سید رضا خوشزاد با اشاره به اینکه احتمال زنده ماندن افراد گرفتار بسیار ضعیف است، به «ایران» گفت: آتش و آوار این ساختمان بسیار عظیم بود و همین امر، کار آواربرداری و امدادرسانی را کند کرده است. آنچه مسلم است احتمال زنده‌ماندن افراد گرفتار در زیر آوار بسیار پایین است. چراکه به عقیده من با توجه به اینکه این حجم از آوار اجازه عمل ابزار و امکانات را نمی‌دهد آواربرداری نیاز به سه تا چهار روز زمان دارد که در این مدت احتمال زنده‌ماندن آتش‌نشانان و افراد در زیر آوار یک به هزار است. این ساختمان 17 طبقه بوده و پس از فروریختن همه طبقات بالایی، اسکلت فلزی ساختمان نیز روی خرابه‌ها افتاده و به همین خاطر اگر گداخته‌های زیرین آتش و خفگی و نبود اکسیژن در دود ناشی از این حریق را در نظر نگیریم، سنگینی این اسکلت فلزی در این مدت، احتمال شهادت همکاران آتش‌نشان و دیگر افراد گرفتار احتمالی را افزایش می‌دهد.
بافت منطقه 12 فرسوده است
مدیرعامل سابق آتش‌نشانی تهران با تأکید بر دفعات اخطارهای کتبی به ساختمان پلاسکو گفت: این ساختمان چه در زمانی که من مدیر آتش‌نشانی بودم و چه در چند مدت اخیر چندین بار به دلیل نداشتن ایمنی، اخطارهای کتبی دریافت کرده بود اما نتیجه نداشت. اگر همکاری و هماهنگی لازم بین دستگاه‌های اجرایی مانند وزارت کشور، شهرداری و نهادهای دخیل صورت نگیرد بی‌شک در آینده در نقاط دیگر تهران و به‌ویژه در منطقه 12 شاهد وقوع اتفاق مشابه دیگری خواهیم بود. در حال حاضر در منطقه 12 تعداد زیادی کارگاه وجود دارد که با داشتن مواد آتش‌زا، در صورت نبود ایمنی، خود عامل خطری در منطقه خواهند بود. حادثه اخیر پلاسکو نشانه‌ای از خساراتی بود که یک زلزله در تهران و به‌ویژه در مناطقی با بافت فرسوده مانند منطقه 12 بر جای خواهد گذاشت و باید فکری اساسی در این‌باره کرد.
خوشزاد ادامه داد: آتش‌نشانی ضابط نیست و تنها می‌تواند به ساختمان‌های ناایمن اخطار دهد اما اگر سیستم قضایی این قدرت را به آتش‌نشانی بدهد که بتواند ضابط اجرایی شده و ساختمان‌های ناایمن را پلمب کند، می‌توان امیدوار بود که آمار زیادی از این حوادث کاهش یابد. در حال حاضر حتی شهرداری هم ضابط محسوب نمی‌شود و این قدرت اجرایی را ندارد.
نقدها به آتش‌نشانی از ناآگاهی است
وی در پاسخ به نقدهایی که به امکانات و عملکرد آتش‌نشانی در این حادثه و حوادث مشابه آن صورت گرفته است، گفت: نقدهایی که وارد می‌شود ناشی از اطلاعات ضعیف درباره عملکرد آتش‌نشانی است. امکاناتی مانند نردبان‌های بلند که در حال حاضر در آتش‌نشانی استفاده می‌شود با امکانات اروپا برابری دارد. برج‌هایی در جهان است با صد متر ارتفاع پس نمی‌توان توقع داشت که نردبان‌هایی نیز با این ارتفاع وجود داشته باشند. در هیچ جای دنیا این امر وجود ندارد بلکه معمولا نردبان‌ها تا طبقه نهم دهم می‌رسند. ساختمان‌های بلند باید خودایمن باشند. این نکته‌ای است که نباید فراموش شود. اگر آسمانخراش و برج‌های بلند خودایمن باشند، در شرایط آتش‌سوزی و خطر ضرورتی به دخالت صددرصدی آتش‌نشانی نخواهد بود و حوادثی شبیه به فاجعه پلاسکو پیش از بحرانی‌شدن، برطرف می‌شود.
وی درباره حفر کانال‌ها در اطراف آوار ساختمان پلاسکو نیز گفت: آنچه مسلم است سوابق و نقشه ساختمان‌هایی مانند پلاسکو با قدمت بالای 50 سال، به طور کامل در اختیار شهرداری قرار دارد. برای حفر کانال باید شرایط محیطی ارزیابی شود و نمی‌توان بدون این ارزیابی، نظری درباره این اقدام داد. اما از طرفی وقتی اطلاعات موثقی درباره محل دقیق افراد گرفتار وجود ندارد حفر کانال از جهات مختلف نتیجه‌ای نخواهد داشت. نکته دیگر اینکه بسیاری از افراد و آتش‌نشانانی که زیر آوار مانده‌اند، در طبقات بالایی بوده‌اند و حتی اگر کسی در طبقات زیرین مانده باشد با گدازه‌های آتش، آب و دود نمی‌تواند زنده بماند.
گلایه از بنیاد شهید
مدیرعامل سابق سازمان آتش‌نشانی تهران با گلایه‌ای از بنیاد شهید گفت: متأسفانه بنیاد شهید، آتش‌نشانان را «شهید» نمی‌داند. نیروهای نظامی اگر حتی در سفر غیرعملیاتی هم در بین دو شهر کشته شوند شهید محسوب می‌شوند اما با اینکه در این سال‌ها ما لایحه‌ای در این‌باره به شورای شهر هم داده‌ایم اما همچنان بنیاد شهید، آتش‌نشانان را جزو شهدا ندانسته و آنها را از حقوق شهید برخوردار نمی‌داند. این موضوع برای همه آتش‌نشانان ایران است و نمی‌دانم چرا به آن توجهی نمی‌شود. در این راه، رسانه‌ها نیز باید کمک کنند تا به امید خدا عزیزان آتش‌نشان نیز که جان خود را در راه نجات مردم می‌دهند جزو شهدا محسوب شوند.
