گوشی‌های تاشوی از یادرفته

 

این روز‌ها در انواع و اقسام سایت‌ها و رسانه‌های تکنولوژی، صحبت از گوشی‌های تاشو است و به‌زودی بسیاری از شرکت‌ها نخستین گوشی‌های تاشو خود را معرفی می‌کنند که از بین آن‌ها می‌توانیم به شرکت سامسونگ اشاره کنیم که تا چند هفته دیگر از اولین گوشی تاشو خود پرده‌برداری خواهد کرد.

اما هنوز در رابطه با پتانسیل‌های این گجت‌ها برای موفقیت، شک و تردید‌های زیادی وجود دارد و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این گوشی‌ها فعلاً یک محصول پر زرق‌وبرق محسوب می‌شوند و نمی‌توان برای استفاده طولانی مدت بر روی آن‌ها حساب کرد. اگرچه سامسونگ سال‌های زیادی را صرف توسعه‌ی این تکنولوژی کرده و احتمالاً نتیجه‌ی نهایی هم قابل توجه خواهد بود، اما این اولین باری نیست که چنین گجت‌هایی روانه‌ی بازار می‌شود.

 

البته باید اذعان کنیم که تمام گجت‌هایی که در این مطلب به آن‌ها می‌پردازیم، اگرچه تا می‌شوند، ولی از نمایشگر تاشو بهره نمی‌برند؛ اما روی هم رفته، از لحاظ تجربه کاربری شباهت زیادی به گوشی‌های تاشو مدرن دارند و با بررسی آن‌ها، می‌توانیم با بسیاری از مسائل و چالش‌های این نوع گوشی‌ها آشنا شویم.

گوشی NEC Medias W. فقط در کشور ژاپن عرضه شد و به همین دلیل کسی آن را به خاطر ندارد. این گوشی از دو نمایشگر 4.3 اینچی با رزولوشن qHD بهره می‌برد و این دو نمایشگر از طریق یک لولا در کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند. از جمله قابلیت‌های این گوشی این بود که کاربران می‌توانستند یک نمایشگر را به اپلیکیشن موردنظر و دیگری را به کیبورد اختصاص دهند.

باید خاطرنشان کنیم که این گجت در سال 2013 عرضه شده و به همین خاطر تلاش قابل توجهی به حساب می‌آید. این محصول در حقیقت از اتصال دو گوشی پدید آمده بود و به همین خاطر بعد از بسته شدن، ضخامت آن تا حد زیادی افزایش می‌یافت. مشکل اصلی این گوشی که به گوشی‌های تاشو کنونی هم راه پیدا کرده، مربوط به نرم‌افزار بود؛ زیرا شرکت NEC نتوانست از دو نمایشگر این گوشی به‌خوبی استفاده کند.

چند سال بعد در سال 2017، شاهد معرفی ZTE Axon M. هستیم. نکته‌ی قابل توجه در رابطه با این گجت این است که طراحی آن شباهت زیادی به NEC Medias W. دارد و مانند آن، دو نمایشگر از طریق یک لولا به یکدیگر متصل شده‌اند. اما بر خلاف محصول NEC، این گوشی تاشو از پیشرفت‌های اندروید در زمینه‌ی تقسیم نمایشگر و چندوظیفگی بهره می‌برد.

 

در آن زمان، بسیاری از اپلیکیشن‌های از این مشخصه پشتیبانی می‌کردند و کاربران می‌توانستند دو اپلیکیشن را در دو نمایشگر جداگانه اجرا کنند. این محصول هم مانند دیگر گوشی‌های تاشو به غیر از مشکلات سخت‌افزاری، از نظر قابلیت‌های نرم‌افزاری هم مشکلات زیادی داشت و نمی‌توانست تجربه کاربری جذابی را به ارمغان بیاورد.

سونی ترسی از ریسک کردن ندارد و قبلاً بار‌ها و بار‌ها چنین کار‌هایی را انجام داده و احتمالاً در آینده هم انجام خواهد داد. در سال 2012، سونی یک تبلت تاشو به نام تبلت پی را معرفی کرد. این تبلت طراحی جالبی داشت و از دو نمایشگر LCD 5.5 اینچی با رزولوشن 1024 در 480 بهره می‌برد. سونی توجه ویژه‌ای به نرم‌افزار آن نشان داده بود و بسیاری از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض از این مشخصه پشتیبانی می‌کردند.

علاوه بر این، تبلت پی می‌توانست برخی از بازی‌های قدیمی پلی‌استیشن را هم اجرا کند. برای انجام بازی‌ها، نمایشگر فوقانی بازی را نمایش می‌داد و نمایشگر پایینی به یک کنترلر بدل می‌شد. اگرچه این یک محصول نوآورانه به حساب می‌آمد، اما خیلی سریع فراموش شد، زیرا عملکرد آن قابل توجه نبود، از دوربین خوبی بهره نمی‌برد و عمر باتری آن هم بسیار پایین بود. به همین خاطر امروزه کمتر کسی این محصول را به خاطر می‌آورد.


دیگر گجت‌های قابل توجه
قبل از مطرح کردن آخرین انتخاب، به گجت‌هایی می‌پردازیم که از لحاظ فنی گوشی تاشو محسوب نمی‌شوند، ولی نحوه‌ی بهره‌گیری آن‌ها از دو نمایشگر تا حدی یادآور گوشی‌های تاشو است.

این گوشی در سال 2011 معرفی شد و در همان زمان هم هدف انتقاد‌های زیادی قرار گرفت. اول از همه، باید به نمایشگر ثانویه اشاره کنیم که فقط برای برخی از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض می‌شد از امکانات آن استفاده کرد و علاوه بر این، این نمایشگر فاصله‌ای بین کیبورد به وجود آورده بود که کار کاربران را برای تایپ کردن بسیار سخت‌تر می‌کرد.

 

 

منبع: دیجی مگ