خبرگزاری مهر: مهدی غضنفری در نشست ضرورت و اهمیت آموزش حکمرانی در دومین کنفرانس حکمرانی و سیاست گذاری عمومی، با اشاره به اهمیت آموزش حکمرانی و انتقال تجربیات به مدیران ارشد دولتی در دوره‌های بعدی گفت: یکی از نمونه‌های ناموفق انتقال تجربیات، موضوع تجربیات دولت حاکم در سال 91 در زمینه تحریم‌ها به دولت حاکم در سال 97 است.
رئیس مدرسه حکمرانی دانشگاه دفاع ملی افزود: وقتی سال 91 و در دولت دهم تحریم‌های هوشمند آمریکا و هم پیمانانشان آغاز شد، بیشترین گرفتاری ما در فصل بهار آن سال بود که نقش تحریم‌ها را نمی‌شناختیم.
غضنفری ادامه داد: به عنوان مثال هنوز مشخص نبود که آیا تحریم‌ها نفت، کشتیرانی و بانک مرکزی را در بر می‌گیرد یاخیر. برخی می‌گفتند تحریم‌ها شامل این حوزه‌ها نمی‌شود و برخی در دولت تحریم‌ها را در همه این زمینه‌ها جاری می‌دانستند.
وزیر صنعت، معدن و تجارت در دولت دهم تصریح کرد: در تابستان 91 نوع سوالات تغییر کرد و ابعاد تحریم‌ها مشخص شد که بسیار گسترده است و همه موضوعات را که با زندگی مردم در ارتباط است، در بر می‌گیرد.
وی به راه حل‌های پیشنهادی در تابستان و پائیز سال 91 اشاره کرد و گفت: اقداماتی همچون ممنوعیت صادرات و واردات آغاز شد و نرخ ارز از 1226 تومان به 2400 تومان افزایش یافت. مرکز مبادلات ارزی را برای ارز رسانی به بنگاه‌های اقتصادی بنیانگذاری کردیم چرا که بسیاری از بنگاه‌ها با مشکل کمبود ارز روبرو بودند به خصوص خودروسازان که ثبت نام پیش فروش خودرو را انجام دادند، ولی نمی‌توانستند خودرو را به مردم تحویل دهند و این سبب شده بود که صدای مردم بلند شود.
غضنفری افزود: در زمستان سال 91 چهره مشکلات بار دیگر تغییر یافت و تورم افزایش پیدا کرد. نقدینگی بیشتر شد و شرکت‌های بیمه خارجی، کشتی‌های ایرانی را بیمه نمی‌کردند و امکان واردات کالا‌های اساسی وجود نداشت.
وی با بیان اینکه برای مقابله با این تحریم ها، راه حل‌های جدیدی طراحی کردیم از جمله قیمت گذاری خودرو و پتروشیمی تغییر کرد تا وضعیت معیشت مردم را مدیریت کنیم، ادامه داد: در بهار 92 تا حدودی آرامش بر کشور حاکم و انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و دولت یازدهم کار خود را آغاز کرد.
وزیر پیشین دولت دهم، سپس به تحریم‌های سال 97 اشاره کرد و گفت: در سال 97 بعد از خروج آمریکا از برجام، بار دیگر اتفاقات سال 91 تکرار شد. ضمن اینکه برخی راهکار‌های سال 91 نیز در سال جاری به کار گرفته شد و چند نرخ برای ارز شامل ارز نیمایی، ارز سامانه سما، ارز دولتی و ارز آزاد اعلام شد.
اولین وزیر صنعت، معدن و تجارت پس از ادغام دو وزارتخانه وقت «بازرگانی» و «صنایع و معادن» با یکدیگر تصریح کرد: در سال 91 یک قدم از تحریم‌ها جلو بودیم، اما در سال 97 از تحریم‌ها عقب هستیم. این صف‌های گوشت شرم آور هستند. چراتجربه سال 91 آموزش داده نشد.
وی با تأکید بر اینکه در سال 91 دولت دهم با تحریم‌ها می‌جنگید، خاطرنشان کرد: استارت لوی وزیر وقت خزانه داری آمریکا کشور به کشور شروع به گفتگو با طرف‌های تجارت کننده با ایران کرد و به آن‌ها القاء کرد در قبال تحریم‌های ایران چه موضعی داشته باشند، ولی نتوانست موفق شود، چرا ما یک قدم از آن‌ها جلوتر بودیم.
به گفته غضنفری، برایان هوک رئیس گروه اقدام علیه ایران در کاخ سفید در سال 97 همان کار لوی را ادامه داد، اما دقیق‌تر از او عمل کرد. برایان هوک همه راهکار‌های لوی را به کار بست، اما یک قدم از او جلوتر است.
هیچ انگیزه‌ای در بین مسئولان فعلی برای دریافت تجربیات تحریم‌های 91 وجود ندارد
وزیر صنعت، معدن و تجارت در دولت دهم گفت: نباید فکر کنیم که برایان هوک یک مغز متفکر است بلکه در سیستم کارآمد کار می‌کند. سیستم آمریکا به گونه‌ای است که از تجربیات قبل استفاده می‌شود، اما در ایران از تجربه و حافظه قبل استفاده نکردیم. در نتیجه آمریکا توانست همکاری ما با بانک‌های خارجی را که در سال 91 برای دور زدن تحریم‌ها به کار می‌بستیم، خنثی کند. حتی با کشور‌های جنوب خلیج فارس مذاکره کرده و اجازه همکاری با ایران را برای استفاده از بنادر آن‌ها نداده است. به عنوان مثال یکی از کشور‌های حاشیه خلیج فارس برخلاف ادعای دوستی با ایران، بنادر خود را در اختیار کشتی‌های ایرانی قرار نداد و تنها یک بندر متروک را به ایران داده است. همچنین آمریکایی ها، کشور‌های اجاره دهنده پرچم به ایران را تهدید کرده است که در صورت نصب پرچم کشور خود بر روی کشتی‌های حامل کالای ایرانی، آن‌ها را توقیف می‌کند. از دیگر مشکلات تحریم‌های جدید این است که هزینه دموراژ کشتی در بندر شهید رجایی افزایش یافته است.
غضنفری افزود: مجموعه‌ای از یادداشت‌های تحریم‌های دوره گذشته را در اختیار دارم و بار‌ها تلاش کردم آن‌ها را به مسئولان فعلی برسانم، اما هیچ انگیزه‌ای از سوی آنان برای مطالعه وجود ندارد؛ بنابراین وضعیت فعلی کشور حکم می‌کند تا آموزش حکمرانی برای مخاطبان اصلی آن شامل مدیران دولتی و حکومتی با هدف انتقال تجربیات حکمرانی گذشته به آن‌ها توسعه یابد. این حکمرانی شامل دانش، مهارت، بینش و تجربه شده و در این آموزش ها، تجربیات جهانی گنجانده می‌شود.
