به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان، محمدرضا پهلوی در سال 1320 در پی اعلام تبعیت کامل از کسانی که پدرش را از تخت به زیر کشیده و به جزیره موریس تبعید کردند، به قدرت رسید.
گاردین در گزارشی پیرامون دوره رژیم پهلوی مینویسد: محمدرضا پهلوی دیکتاتور غربگرا، در دهه 50 میلادی قدرت خود را از سوی محمد مصدق در چالش دید. فرار، گزینه پیش روی محمدرضا پهلوی با کودتای آمریکا و انگلیس و سرنگونی دولت قانونی مصدق و جایگزینی فرد موردنظر در نهایت به بازگشت به کشور پایان یافت و این سرآغازی بر سرکوبگری وحشیانه‌تر رژیم شد. این سرکوبگری با شدت و حدت فراوان توسط پلیس مخفی مشهور به ساواک اجرا می‌شد. در تمام این سال‌ها انگلیس و آمریکا همچنان در همه موارد پشتیبانی تمام و عیاری از رژیم می‌کردند.
اما این همراهی‌ها در مقابل خشم مردم ایران که از حکومت خودکامه و فساد گسترده به ستوه آمده بودند، یارای ایستادگی نداشت و در نهایت این فساد گسترده بود که محمدرضا پهلوی و رژیمش را نابود کرد.
سرنگونی رژیم پهلوی در واقع مهر تاییدی بود بر این که چگونه ویروس فساد به مجموعه‌ای راه یافته و به سراسر سیستم سرایت می‌کند. در این سیستم فاسد آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها نیز در پی یافتن و بردن سهم خود بودند.
در پی گستردگی فساد در رژیم پهلوی، طیف مخالفان نیز به شدت گسترش یافت و دانشجویان، رهبران مذهبی و کارگران صنعتی را وارد چرخه اعتراضات و مخالفت‌ها کرد.
«استفانی کرونین» پژوهشگر موسسه آکسفورد، گستردگی فساد در رژیم پهلوی را با "مقیاس بزرگ" توصیف می‌کند. این فساد با افزایش قیمت نفت در سال 1973 به ویژه در خاندان سلطنتی گسترش بیشتری یافت. با آشکار شدن این مشکل، محمدرضا پهلوی به انکار آن پرداخته و کلیه 30 گزارش جامع فساد مقامات و خاندان سلطنتی در 13 آخر سلطنتش را "شایعات و فریب‌های دروغین" نامید.
پنتاگون در گزارشی که بعد‌ها منتشر کرد از رسیدن فساد به نقطه اوج خود در سال 1977 خبر داده و تخمین‌های محافظه کارانه در این ارتباط را دست‌کم یک میلیارد دلار بین سال‌های 1973 و 1976 اعلام کرد.
از سوی دیگر «میشل فوکو» فساد رژیم پهلوی را مانند "چسبی" می‌دانست که سه عنصر پهلوی، استبداد و نوسازی را در کنار هم حفظ می‌کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بانک مرکزی ایران فهرستی از 177 نفر از افراد مشهور که در سال‌های آخر عمر رژیم بیش از 2 میلیارد دلار از کشور خارج کردند را منتشر کرد.
فساد تجاری و مالی، فساد قضایی، تجارت مواد مخدر و رسوایی اخلاقی بخشی از طیف گسترده فساد فراگیر در سیستم پهلوی بوده است.
گاردین در پایان مینویسد: آن چه سبب گسترش اعتراضات و در نهایت سرنگونی رژیم شد تنها فساد در این رژیم نبود بلکه مشروعیت بخشیدن به این فساد و بروز بحران در خدمات عمومی بود.
