به گزارش ورزش سه، پس از گذشت نیم فصل از لیگ هجدهم تی تی ها همچنان در جستجوی ثبات هستند. آن ها که در ابتدای فصل پس از مدت ها یک بریتانیایی را به عنوان سرمربی به ایران آوردند، خیلی زود دریافتند که این تصمیم برای تراکتور درست نبوده و پس از شکست در جام حذفی با جان توشاک سرمربی سابق لیورپول خداحافظی کردند. در آخرین روزهای حضور توشاک در تبریز، یک خرق عادت دیگر نیز روی داد و پای محمد تقوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی که سال ها در خارج از کشور بود نیز به ایران باز شد.
پس از جدایی توافقی توشاک و تراکتور، محمد تقوی برای تجربه اولین دوره سرمربی‌گری‌اش روی نیمکت تیم تراکتورسازی نشست و تا آخرین روز کاری، پیشوند «موقت» را یدک کشید و سرانجام استعفا داد و جورج لیکنز جای او را گرفت؛ سرمربی سابق خنک، کلوب بروژ، الهلال، الجزایر، بلژیک و... .
در دوران حضور توشاک در تیم تراکتورسازی می‌شد به وضوح فهمید که ستاره سابق تیم لیورپول انگیزه کافی برای کار در تبریز را ندارد. او که -شاید- از لحاظ جسمانی هم شرایط مطلوب را نداشت، در تمرینات و مسابقات اغلب روی صندلی و نیمکت می‌نشست و بیشتر وظایف را به دستیارانش می‌داد و خود اغلب در نقش یک ناظر ظاهر می‌شد.
همچنین او در شناخت بازیکنان نیز مشکلاتی جدی داشت و تا همین روزهای پایانی کارش هم دو بازیکن معروف تیم را باهم اشتباه می‌گرفت! البته تمام این نقایص که شاید حاصل 3 دهه فعالیت و خستگی او باشند، از دانش فنی اش به هیچ عنوان نمی‌کاهند و بی‌شک توشاک یکی از قابل احترام مربیان خارجی فوتبال ایران محسوب می‌شود.
حالا بازهم هدایت تراکتور به مردی 69 ساله سپرده شده که همچون سرمربی خارجی اسبق این تیم، یک مربی جهانگرد است و با تجربه سال ها کار در کشورهای مختلف پای به تبریز گذاشته است. اما آن چه باعث تمایز لیکنز و توشاک می‌شود، انگیزه و آمادگی بالای پیرمرد بلژیکی است که بذر امید را در دل فوتبال دوستان تبریزی سبز کرده و سبب شده تا تی تی ها امیدوار به آینده باشند.
در تمرینات لیکنز پا به پای شاگردانش تلاش میکند و حتی تمرینات ابتدایی نظیر شوت زنی را هم به آن ها آموزش می‌دهد و در تمرینات تاکتیکی هم که در نقش یک مربی تمام عیار ظاهر می‌شود. او در صحبت هایش نیز نشان داد که شناخت کاملی نسبت به بازیکنان دارد و به طور مثال ساسان انصاری، احمد موسوی و چند بازیکن دیگر را با نام کوچیک و فامیلی مورد خطاب قرار داد. همچنین در تمرینات نیز برخلاف توشاک که شاگردانش را با شماره پیراهن صدا می‌زد، لیکنز سعی میکند تا با اسم بازیکنانش را مورد خطاب قرار دهد.
اما نکته امیدوار کننده برای فوتبال تبریز این است که اکنون آن ها به چنان قدرت مالی رسیده اند که می‌توانند در طول چند ماه، دو مربی بزرگ را به ایران بیاورند و باعث شوند قیاس ها بین مربیان بزرگی چون جان توشاک باتجربه و نام آشنا و لیکنز پرانرژی و جذاب انجام شود.
البته لیکنز اگر می‌خواهد در تراکتور بماند و فارغ از کلیشه هایی چون دیدن برف تبریز و تابستان این شهر، به موفقیت برسد و سرمایه های اجتماعی به دست آورد، باید در دو بازی ابتدایی مقابل نفت مسجد سلیمان و نساجی پیروز شود چرا که خیلی زود رقبای قدرتمند یکی پس از دیگری از راه خواهند رسید. تی تی ها فراموش نکرده اند که دو تساوی در هفته های اول و دوم و از دست رفتن 4 امتیاز باعث شد تا آن ها حسابی از کورس قهرمانی عقب بیفتند.
