خبرگزاری فارس: 35 سال پیش «پیتر وِیر» در فیلم «سال زندگی خطرناک» یک زن را برای ایفای نقش مردی چینی استرالیایی در آن درام سیاسی به کار گرفت؛ ریسکی بسیار بزرگ که به نحو احسن جواب داد.
«لیندا هانت» تنها هنرپیشه‌ای در تاریخ شد که جایزه آکادمی اسکار را برای ایفای نقشی به اصطلاح «همسوجنسی» شخصیتی در جنسیت مخالفش به‌دست آورد.
تصمیم آسانی نبود. فیلم‌ساز از «دیوید اَتکینز» استرالیایی درخواست کرده بود تا نقش «بیلی کوان» کوتوله را در درامی در مورد تبعیدی‌های کودتای نافرجام اندونزی در سال 1965 ایفا کند. لیکن اَتکینز نتوانست در ضمن تمرینات با «مل گیبسون» هنرپیشه ستاره فیلم تعامل کند. صحنه فیلم در مانیل پایتخت فیلیپین برقرار شده بود و زمان داشت می‌گذشت. کارگردان ایمیلی دریافت کرد که متصدی امور هنرپیشگان شخصی به نام «ال هانت» را برای ایفای نقش «بیلی کوان» معرفی کرده بود. کارگردان بعدا فهمید که این آقایی که قرار است نقش یک مرد را بازی کند یک خانم است. زمانی بود که همه عوامل فیلم مستاصل شده بودند و به ناچار به این خانم فرصتی داده شد تا برای این نقش تست دهد. او تست داد و علی‌رغم انتظار همگان، برای این نقش عالی بود!
اما هانت، هنرپیشه صحنه بود و سابقه سینمایی بسیار اندکی داشت و مهم‌ترین اثری که کار کرده بود فیلم «پاپ‌آی» اثر «رابرت آلتمن» بود و مطمئن نبود بتواند نقش مردی عکاس که به ایجاد رابطه عاشقانه بین یک روزنامه‌نگار استرالیایی (گیبسون) و یک دیپلمات بریتانیایی (سیگورنی ویوِر) کمک می‌کند را پیش ببرد.
آقای وِیر کارگردان بخاطر می‌آورد: «او پرسید که آیا امکان دارد که آن را مجددا برای نقش یک زن بازنویسی کنید؟ و من گفتم اگر این کار را بکنم تمام داستان عوض می‌شود و به هم می‌خورد. بعد سکوت کرد و پرسیدم می‌توانی نقش یک مرد را ایفا کنی؟ حالا سکوتی طولانی‌تر کرد و بالاخره پاسخ داد: تنها مگر اینکه شما به بازی من ایمان داشته باشید؛ و اینچنین بود که به درون گود رفتیم...
در طی مراحل اولیه تولید، هانت هنوز به خودش شک داشت: «با خودم فکر کردم اوه خدای من، من وقتی این فیلم اکران شود تا آنجا که می‌توانم باید پا به فرار بگذارم و دور شوم. هانت می‌گفت که بازی‌اش خیلی بد است، ولی ما ادامه دادیم و ادامه دادیم تا همه چیز بهتر و بهتر شد.»
در ژانویه سال 1983 که فیلم «سال زندگی خطرناک» برای اولین بار اکران شد منتقدان از آن استقبال کردند. «راجر اِبِرت در شیکاگو سان‌تایمز نوشت: «این یک بازی بسیار قدرتمندانه است. تغییر شکلی جادویی از شخصی به شخص دیگر.» «وینسنت کَنبی» در نیویورک تایمز هم نوشت: «بازی دگرجنسیتی مزیّت این فیلم است. این سرنوشت شخصیت بیلی است که باید نقش اله‌ها را ایفا کند و اگر دوجنسه نیست پس نباید لزوما هویّت تک‌جنسیتی او را محکوم کرد.»
یک سال بعد، هانت جایزه «بهترین هنرپیشه نقش مکمل» را از «انجمن منتقدین» نیویورک و لس‌انجلس دریافت کرد. پله بعدی برای او نامزدی اسکار بود که او را در رقابت با «شِر» هنرپیشه فیلم «سیلک‌وود»، «اِمی ایروینگ» با فیلم «ینتل»، «آلفر وودارد» با فیلم «کراس کریک» و «گلن کلوز» برای بازی در فیلم «اندوه شدید» قرار می‌داد. «گلن کلوز» در آن زمان برای دومین بار نامزد اسکار می‌شد. او تا امسال شش نامزدی کسب کرده بود و هفتمین نامزدی اسکار خود را ماه گذشته برای بازی در فیلم «همسر» کسب کرد.
پس از اعلام نام «هانت» به عنوان برنده اسکار، او به اعضای آکادمی گفت: «یک عبارت اندونزیایی در فیلم هست که ترجمه انگلیسی آن به «water from the moon» (آب از ماه) برگردان می‌شود و به معنای «غیرقابل دسترس» «غیرممکن» و چیزی که کسی هرگز نمی‌تواند آن را داشته باشد یا بداند؛ و اینکه من برای بازی در فیلم «یک سال زندگی خطرناک» همچون «آب از ماه» بود.»
در آن مراسم هانت از خانواده‌اش که در میان حضار بودند تشکر کرد. پدر او که مدیر یک شرکت نفتی و مادرش معلم پیانو بود از مشوق‌های اصلی و همیشگی او بودند.
هانت پس از آن در فیلم‌هایی همچون «سیلورادو» «غریبه‌تر از داستان» و «ان‌سی‌آی‌اس: لس‌آنجلس» بازی کرد.
طی سال‌های بعد از این بازی استثنایی، برخی دیگر از هنرپیشه‌ها بخاطر نقش‌هایی کم و بیش شبیه به این، توانستند نظر داوران و رای‌دهندگان اسکار را جلب کنند که از آن میان می‌توان به «جک لِمون» اشاره کرد که نامزد اسکار «بهترین هنرپیشه نقش اصلی مرد» برای بازی در فیلم «بعضی‌ها داغشو دوست دارن» و «ویلیام هارت» که جایزه اسکار را برای بازی در نقش یک همجنس‌باز زندانی که نقش کسی را که هویت زنانه داشت در فیلم «بوسه زن عنکبوتی» ایفا می‌کرد.
از جدیدترین بازی‌ها از این نوع می‌توان از «هیلاری سوانک» برای بازی در فیلم «پسر‌ها گریه نمی‌کنند» و «جِرد لِتو» برای بازی در فیلم «باشگاه خریداران دالاس» نام برد.
«کِیت بلانشت» نیز برای بازی در نقش «باب دیلِن» ستاره مرد دنیای موسیقی در فیلم «من آنجا نیستم» نامزد اسکار شد لیکن برنده شدن خانم هانت به عنوان تنها باری که آکادمی اسکار از یک زن برای ایفای نقش یک مرد به اصطلاح «همسوجنسی» تقدیر کرد برای همیشه در تاریخ می‌ماند و با گذشت بیش از سه دهه کار هانت همنچنان متهورانه باقی خواهد ماند.
