25 آوریل سال 1900، ولفگانگ ارنست پاولی در شهر وین متولد شد. پدرش یک شیمیدان و پدربزرگش ارنست ماخ، فیلسوف مشهور و فیزیکدان برجسته اتریشی بود که به همین خاطر، نام وسط وی «ارنست» انتخاب شد. ولفگانگ پاولی زمانی که 16 سال داشت پدربزرگ فیلسوفش را از دست داد؛ اما همین دوران کوتاه تأثیر عمیقی بر وی داشت و باعث شد به علم به‌شدت علاقه‌مند شود. ولفگانگ پاولی تحصیلات آکادمیک خود را در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانز در مونیخ تا مقطع دکترا زیر نظر دانشمند بزرگ آرنولد سامرفلد پیگیری کرد و سال 1921 توانست دکترای خود را در رشته فیزیک بگیرد. دو ماه بعد از پایان دوره دکترا، سامرفلد از پاولی درخواست کرد نظریه نسبیت را مورد بررسی قرار دهد؛ پاولی نیز این موضوع را پذیرفت و به بررسی دقیق آن پرداخت و بعد از مدتی یک مقاله 237 صفحه‌ای در خصوص آن منتشر کرد که مورد تحسین آلبرت اینشتین قرار گرفت و تا به امروز به‌عنوان یک مرجع در زمینه مکانیک کوانتومی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پاولی یک دوره نیز در دانشگاه گوتینگن به‌عنوان دستیار زیر نظر دیگر دانشمند بزرگ، مکس بورن سپری کرد سپس به مؤسسه تحقیقاتی کوپنهاگن (که بعدها به مؤسسه تحقیقاتی نیلز بور تغییر نام یافت) پیوست و هم‌زمان به تدریس در دانشگاه هامبورگ مشغول شد. در همین دوران بود که دکتر پاولی پایه و اساس نظریه‌ی مکانیک کوانتومی مدرن را پایه‌ریزی کرد و نام خود را به‌عنوان پیشگام این علم جاودان ساخت. مکانیک کوانتومی شاخه‌ای بنیادی از فیزیک نظری است که با پدیده‌های فیزیکی در مقیاس میکروسکوپی سرو کار دارد.
از مهم‌ترین دستاوردهای علمی پاولی می‌توان به اصل طرد پاولی یاد کرد. اصل طرد پائولی، اصلی در مکانیک کوانتومی است که در سال 1925 مطرح شد. این اصل بیان می‌کند که در یک سیستم کوانتومی، دو یا چند فرمیون همسان برای مثال، دو الکترون نمی‌توانند هم‌زمان حالت کوانتومی یکسانی داشته باشند و این اصل یکی از مهم‌ترین اصل‌های علم فیزیک به‌حساب می‌آید. دکتر پاولی به همین خاطر در سال 1945 مفتخر به دریافت جایزه‌ی نوبل فیزیک شد.
دکتر ولفگانگ ارنست پاولی یکی از فیزیکدانان بزرگ در زمینه نظریه مکانیک کوانتومی بود و تأثیر بسیار زیادی در شکل‌گیری شالوده این علم داشت. این دانشمند بزرگ در تاریخ 15 دسامبر سال 1958، در سن 58 سالگی در شهر زوریخ دیده از جهان فروبست.
این مطلب در تاریخ 5 اردیبهشت 1396 به‌روزرسانی شده است.
