به گزارش ایسنا، محسن پورسیدآقایی در «همشهری» نوشت: روز دوشنبه وقتی در راهپیمایی 22 بهمن حضور پیدا کردم از حضور گسترده مردم واقعا ذوق زده شدم. این‌همه بزرگی از سوی مردمی که بیشترین مشکلات اقتصادی را طی سال‌های اخیر داشته‌اند و در شرایطی که حجم فشارهای خارجی بالاتر از همیشه است، بسیار آموزنده بود. حداقل پاسخ این‌همه حمایت از نظام این است که هرچه در توان داریم برای رفاه و سعادت این مردم به‌کار بگیریم.
از اتفاقات خوب این روز این بود که در مسیر بازگشت، وقتی در مترو در لابه‌لای جمعیت فشرده مردم سوار قطار شده بودم، چند نفر که من را شناخته بودند، اعتراض کردند که چرا به چنین مردم قهرمانی فشار می‌آوریم و همه‌چیز را پولی کرده‌ایم؛ ازجمله اینکه چرا طرح ترافیک را پولی کرده‌ایم و چرا عوارض می‌گیریم و این فقط به نفع طبقه ثروتمند است و... البته در آن شلوغی مجالی برای پاسخ نبود، ولی متوجه شدم که تبلیغات سوء برخی رسانه‌ها مخصوصا صدا و سیما چقدر در ذهن و فکر مردم اثر گذاشته و طرحی را که هدفش ایجاد عدالت و کاهش فشار به طبقه ضعیف و متوسط جامعه بوده است، وارونه جلوه داده‌اند و البته متوجه نقص بزرگ کار خودمان شدم که نتوانسته‌ایم اهداف این طرحها را به‌درستی برای مردم تشریح کنیم. قطعا تا مردم همراه نشوند، نمی‌توان چنین طرح‌هایی را پیش برد. لذا واجب دیدم که مجددا درباره اهداف اجرای طرح‌های ترافیکی جدید توضیح بدهم.
تا سال قبل در طرح ترافیک مردم دو دسته بودند. عده‌ای که اغلب خواص بودند و طرح ترافیک سالانه را با قیمتی نزدیک به 2 میلیون و 300 هزار تومان می‌خریدند (متوسط روزانه 8 هزار تومان؛ هرچند که عده زیادی از آنها از تمام روزهای سال استفاده نمی‌کردند و عملا برای آنها خیلی بیشتر تمام می‌شد) و عده‌ای از مردم عادی مانند مسافرکش‌های شخصی و بیماران که اگر لازم بود وارد طرح شوند باید روزانه طرح می‌خریدند، آن هم به قیمت 40 هزار تومان. تنها کاری که ما کردیم، این بود که گفتیم همه مانند هم باشند و با یک منطق طرح ترافیک بگیرند. هزینه آن را نیز از روزانه 40 هزار تومان رساندیم به متوسط 20 هزار تومان. به همین دلیل نیز درآمد شهرداری از 370 میلیارد تومان در سال قبل به 270 میلیارد تومان در سال جاری کاهش پیدا کرد. حالا این به نفع طبقه ضعیف و متوسط بوده است یا به‌نفع ثروتمندان؟
در اخذ عوارض از متخلفین طرح زوج و فرد نیز معتقدیم که آنچه به درد مردم شهر می‌خورد، عوارض است نه جریمه. جریمه چه فایده‌ای برای آحاد مردم دارد؟ اصولا جریمه برای جلوگیری از تخلف افراد وضع می‌شود، نه حل مشکل سایر مردم. در حالی‌که عوارض صرف توسعه حمل‌ونقل عمومی مردم می‌شود. پس چرا نباید از افرادی که در روزهای مخالف پلاک خود وارد محدوده زوج و فرد شده و به حق مردم دیگر تعرض کرده‌اند و با ایجاد آلودگی و ترافیک سلامت دیگران را به‌خطر انداخته‌اند، هزینه عارضه‌ای را که به شهر وارد کرده‌اند، بگیریم و خرج تسهیل تردد مردمی کنیم که از خودروی خود استفاده نکرده‌اند؟ همین الان اگر این گروه نیمی از بدهی عوارض خود را بدهند، می‌توانیم فورا 100 دستگاه اتوبوس بخریم. حالا منصفانه قضاوت کنید؛ این به نفع طبقه ضعیف و متوسط است یا به‌نفع ثروتمندان؟
در طرح سال آینده نیز برای محدوده زوج و فرد ضمن دادن آزادی عمل بیشتر به مردم در انتخاب روزهای تردد (20 روز در هر فصل بدون در نظر گرفتن پلاک) هزینه روزهای مازاد بر آن را نسبت به سال‌جاری کمتر از نصف کرده‌ایم. یعنی برای روزهای مازاد، به‌جای عوارض طرح ترافیک و جریمه، کافی است تا نصف هزینه طرح ترافیک را پرداخت کنند و تا یک‌ماه نیز فرصت داده شده که اگر عوارض خود را پرداخت کردند، دیگر جریمه نشوند. انصافا، این بیشتر به نفع طبقه ضعیف و متوسط خواهد بود یا به نفع ثروتمندان؟
بنده باور دارم که برای اصلاح امور باید اعتماد عمومی را بازگردانیم. اگر لازم است بارها و بارها با مردم سخن بگوییم و درددل آنها را بشنویم و نهایتا شجاعانه تصمیمی بگیریم که نفع اکثریت جامعه در آن باشد.
