به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، رحمت الله نبیل رئیس سابق عمومی امنیت ملی افغانستان در یادداشتی در مورد سلاح هستهای پاکستان برای نیویورک تایمز نوشت: پاکستان صرفا یکی از نه کشور دارای تسلیحات هستهای نیست، این کشور کانون فعالیت افراطیون جهانی نیز است؛ جایی که ارتش و سازمان‌های اطلاعاتی از شبکه‌های تروریستی برای پیش‌برد اهداف منطقه خود استفاده می‌کنند. و حتی در حالی‌که مقام‌های پاکستانی ادعا می‌کنند که زرادخانه‌های هستهای آنها در مکان امن است، شواهد، از جمله اسناد داخلی پاکستان، نشان می‌دهد که این ادعا چندان درست نیست.
در ادامه این یادداشت نبیل می‌نویسد: من که در نقش‌های ارشد در سازمان اطلاعات افغانستان خدمت کرده‌ام، دلیل خوبی برای تردید داشتن در مورد توانایی پاکستان در حفظ تسلیحات هسته دارم. جامعه جهانی که با آژانس انرژی اتمی سازمان ملل متحد یا شورای امنیت سازمان ملل متحد کار می‌کند باید برای جلوگیری از یک فاجعه جهانی اقدام کند.
اعتقاد بر این است که پاکستان پنجمین زرادخانه هسته بزرگ جهان را دارد، بزرگتر از زرادخانه هسته بریتانیا. این کشور همچنین سابقه واگذاری تکنولوژی هستهای به کشورهای چون ایران و کره‌ی شمالی را دارد. در حالی‌که حکومت ترامپ بدنبال تغییر سیاست‌هایش در قبال پاکستان و منع گسترش تسلیحات هستهای است، باید پاکستان را در اولویت بالا قرار بدهد.
باید از افتادن زرادخانه هستهای پاکستان به دست تروریست‌های نگران بود
نبیل نوشت: در 16 دسامبر 2014، طالبان حمله مرگبار را بر یک مدرسه تحت اداره ارتش در شهر پیشاور پاکستان انجام داد. پس از آن، کمیسیون انرژی اتمی پاکستان یک نامه‌ی فوری را به مدیر کل بخش برنامه‌های استراتژیک که مسئول تامین امنیت دارایی‌های هستهای پاکستان است، فرستاد و اظهار نگرانی کرد.
کمیسیون انرژی اتمی درخواست کرد که ارتش منابع بیشتری را برای اطمینان از نظارت کارمندانی که از برنامه‌ی هستهای آگاه‌اند، اختصاص بدهد. این نامه که تاکنون محرم نگهداشته شده است، نشان می‌دهد که برخی از مقام‌های پاکستانی درباره امنیت زرادخانه‌های نگران هستند – و بقیه جهان چقدر باید نگران باشند.
کمیسیون انرژی اتمی تنها گروهی نیست که در مورد نقش افراطیون در داخل پاکستان هشدار می‌دهد. در اوایل 2014، وزارت کشور دستورالعملی را به نام «سیاست امنیت ملی داخلی 2014 – 2018» که یک سند محرمانه است و اولویت‌های امنیتی حکومت را مشخص می‌کند، صادر کرد. وزارت کشور هشدار می‌دهد که پاکستان خانه صدها گروه تروریستی و بنیادگرا است و اشاره می‌کند که بسیاری از آنها در هر چهار ایالت پاکستان، از جمله مناطقی در پنجاب در نزدیک تاسیسات هسته پاکستان، فعالیت دارند.
این سند همچنین نگرانی‌ها را در مورد نفوذ روبه‌رشد گروه‌های تروریستی مشخص، به‌ویژه لشکر طیبه، در درون ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی پاکستان و در درون خانواده‌های افسران ارشد و سطوح میانی ارتش بیان می‌کند.
با وجود همه این‌ها، مقام‌های پاکستانی هم‌چنان در ملا عام اصرار دارند که زرادخانه‌های هستهای آنها در امان است. چنانچه که یک مقام ارشد در سال 2011 به مجله‌ی اتلانتیک گفت، «از جمله تمام چیزهای نگران‌کننده در جهان، مسأله که باید در مورد آن کمترین نگرانی را داشته باشید ایمنی برنامه‌ی هستهای ماست».
وقتی مقام‌های پاکستانی در بهار سال گذشته برای یک نشست امنیتی هستهای به واشنگتن آمدند، آنها تعهد کشورشان بر امنیت هستهای از «طیف کاملی از تهدیدات» را تاکید کردند – اما در مورد احتمال دسترسی تروریستها به تسلیحات هسته ای حرفی از میان نیامد.
در ادامه نویسنده ادعا می‌کند: پاکستانی‌ها می‌گویند که به حرفه‌ای بودن بخش برنامه‌های استراتژیک اطمینان دارند و این بخش ادعا می‌کند سیستم‌های قوی برای بررسی دقیق صداقت کارمندان در اختیار دارد، آنهای که وابستگی‌های سیاسی، قومی یا دینی/مذهبی خطرناک دارند غربال می‌شوند. آنها همچنین گزارش می‌دهند که [اجزای] سلاح‌های هستهای پاکستان از هم جدا اند، به این‌معنا که کلاهک‌ها از مکانیسم‌های انتقال آنها در مکانی مجزا نگهداری می‌شوند.
نهادهای حکومتی در داخل پاکستان پذیرفته‌اند که زرادخانه‌های هستهای این کشور در خطراند
اما حتی اگر این موضوع واقعیت داشته باشد، به این معنا نیست که تمام مواد هستهای پاکستان ایمن هستند. گزارش‌های وجود دارند که پاکستان سلاح‌های هستهای تاکتیکی می‌سازد، سلاح‌های کوچکی که استفاده از آنها در میدان جنگ آسان‌تر است. مشخص نیست بخش برنامه استراتژیک چگونه می‌خواهد آنها را از خطر در امان نگهدارد.
ارتش و جامعه اطلاعات پاکستان، به‌جای درخواست کمک برای حل این آسیب‌پذیری‌ها، خود را بسته و محدود می‌کند. آنها هراس دارند که ایالات متحده تلاش دارد سلاح‌های هستهای آن را ضبط کند و می‌گویند که غرب به یک کشور اسلامی اجازه دسترسی داشتن به قوی‌ترین تسلیحات جهان را نمی‌دهد.
اطلاعات روز نوشت: در عوض، پاکستان باید برای دور نگهداشتن سلاح‌های هستهای از دست تروریستها کمک بخواهد. اما تا این اتفاق بیافتد، شورای امنیت سازمان ملل – و ایالات متحده، متحد پاکستان – باید مداخله کنند.
پاکستان باید به متوقف ساختن بازی دوگانه، حمایت از گروه‌های بنیادگرا همزمان با ادعای مبارزه با تروریسم، وادار شود. در ثانی حکومت در اسلام‌آباد باید از کمک آژانس انرژی اتمی سازمان ملل متحد در تامین امنیت زرادخانه‌های هستهای استقبال کند.
نهادهای حکومتی در داخل پاکستان پذیرفته‌اند که زرادخانه‌های هستهای این کشور در خطراند. بقیه جهان باید توجه کرده و برای محافظت از آن، قبل از آن‌که خیلی دیر شود، تلاش کند.
/
