به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان، «مارک. ان. کاتز» استاد علوم سیاسی دانشگاه «جورج میسن» ویرجینیا در یادداشتی که در لوبلاگ منتشر شد، به مقایسه دو نشست اخیر ورشو و سوچی پرداخته است.
نشست ورشو 13 و 14 فوریه (24 و 25 بهمن) به ابتکار آمریکا با ماهیتی ضد ایرانی و نشست سوچی 14 فوریه (25 بهمن) با موضوع سوریه برگزار شد.
کاتز کنفرانس اخیر ورشو با موضوع خاورمیانه را تلاشی ناکام از سوی آمریکا در سوق دادن دولت‌های اروپایی به کمپین ضد ایرانی که ترامپ، عربستان، امارات و رژیم صهیونیستی از فعالان آن هستند، توصیف کرد.
به گفته وی شکست آمریکا در ورشو درست در نقطه مقابل نشست 14 فوریه (25 بهمن) سوچی با حضور روسای جمهور روسیه، ایران و ترکیه قرار دارد. این نشست در واقع نشان دهنده یک واقعیت در منطقه خاورمیانه بود؛ تمایل روسیه، ترکیه و ایران برای همکاری در سوریه عامل اصلی محدودیت توانایی‌های آمریکا و رقبای منطقه‌ای ایران در خاورمیانه برای منزوی ساختن تهران خواهد بود.
ضمن این که، این دو نشست از زاویه دیگری نیز قابل بررسی است؛ در حالی که ترامپ به شکلی فزاینده با متحدان اروپایی خود به چالش می‌خورد، مسکو، آنکارا و تهران قادرند در موضوعات سخت‌تر با یکدیگر همکاری کند.
کاتز در ادامه با اشاره به تفاوت‌های موجود میان دیدگاه‌ها و نظرات روسای جمهور روسیه، ترکیه و ایران، یکی از علل نزدیکی این سه کشور و موفقیت آنان در این نشست را مخالفت جمعی آنان با سیاست‌های آمریکا در سوریه می‌داند.
اگرچه آمریکا در کنفرانس ورشو به وضوح از این که دولت‌های اروپایی مواضعی مشابه واشنگتن و متحدان خاورمیانه‌ای وی علیه ایران اتخاذ نمی‌کنند، ناراحت بود، اما انتقادات خود را متوجه روسیه که همچنان همکاری و رابطه نزدیک با ایران دارد متوجه نکرد. این تناقض نیز از مواردی بود که سبب شد تا دولت‌های اروپایی نگرانی بابت تهدید‌های دولت آمریکا در مورد ادامه همکاری با ایران نداشته باشند.
کاتز در پایان نوشت: استراتژی آمریکا مبنی بر ایجاد نزاع میان مخالفانش، استراتژی مخاطره آمیز و پر ریسک است.
