سینماسینما، کیوان کثیریان
فیلم‌های ورزشی به دلیل وجود هیجان، تنش و رقابت، در سینمای دنیا طرفداران پروپاقرصی دارند.
البته که کشمکش از پایه‌های درام است و فیلم‌های ورزشی مثل فیلم‌های جنگی این عنصر را در ذات خود دارند.
“ضربه فنی” یک فیلم نوجوانانه آبرومند است. یک فیلم ورزشی که به گمان من واجد مولفه‌های مورد علاقه جامعه مخاطبان هدفش هست و حداقل‌های لازم را دارد. عنصر رقابت و مقابله که بن‌مایه اصلی فیلم‌های ورزشی است، به همراه پیچیدگی‌ها و فراز و فرودهای طبیعی پیرامون ورزش، در “ضربه فنی” نمود به اندازه‌ای دارد. سهم رفاقت نوجوانانه هم در فیلم کم نیست. فیلم هم لحظات هیجان‌انگیز دارد، هم سعی می‌کند کمی احساسات را قلقلک بدهد و هم کمی آموزنده باشد. غلامرضا رمضانی از معدود فیلمسازان کاربلدی است که به سینمای کودک و نوجوان وفادار مانده و تلاش کرده یک فیلم قابل قبول، سالم و سرگرم کننده بسازد.
این فیلم در جشنواره اخیر کودک، جوایز اصلی را از آن خود کرده ولی به دلیل نبود سیاست‌های حمایتی مناسب در اکران فیلم کودک، در زمان مناسب و به شکل شایسته‌ای به نمایش درنیامده.
تا سه‌چهارسال پیش، قاعده‌ای وجود داشت که یک یا دو فیلم اول جشنواره کودک مستقیما به بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر را می‌یافتند. نمی‌دانم چرا این قاعده از میان رفت ولی حالا که فیلم‌های کوتاه و مستند و انیمیشن سهمی در جشنواره فجر دارند، چرا سینمای کودک نداشته باشد؟ به هرحال این حضور می‌توانست به دیده شدن این فیلم‌ها بیشتر کمک کند و فیلم‌های کودک هم از تب و تاب و تبلیغات جشنواره سهمی ببرند.
