به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان به نقل از این سیاستمداری هندی در مراسم انتشار کتاب بنیاد تحقیقات نظارتی با عنوان' نظم اتمی در قرن 21' افزود،با قدیمی شدن تعدادی از توافق نامه های کنترل سلاح های کشتار جمعی، نظم جهانی اتمی تحت فشار قرار گرفته است. در 70 سال گذشته دانش انرژی هسته تکامل یافته است و اکنون دستیابی به این انرژی آسان تر شده است که این امر خطر گسترش سلاح های هسته ای را افزایش می دهد.
سینگ تصریح کرد،رشد تکنولوژی هایی مانند هوش مصنوعی، فضای مجازی و ضعف های سایبری به رشد عدم قطعیت کمک کرده اند. این تکنولوژی ها می توانند به شرایط غیر قابل پیش بینی دامن بزنند و سبب افزایش غیر قابل کنترل تنش ها و وقوع یک جنگ هسته ای شوند.
نخست وزیر سابق هند اخطار داد: بسیاری از کشورها در حال مدرنیزه کردن زرادخانه های هسته ای خود هستند و سلاح های جدیدی تولید کرده اند که این امر خطر استفاده از سلاح اتمی را افزایش می دهد. به نظر می رسد هدف منع گسترش سلاح های اتمی در حال عقب نشینی است.
وی با اشاره به دانش هسته ای هند توضیح داد:هند تنها کشوری است که دارای یک برنامه گسترده صلح آمیز هسته ای بود اما به دلیل تهدیدات مختلف امنیتی مجبور به تغییر موضع خود شد. هند با وجود توانایی های بارز تکنولوژی همچنان از خود بردباری نشان می دهد. به همین دلیل هند سعی کرده است دکترین اتمی خود را بر اساس اصل حداقل بازدارنده اما معتبر طراحی کند.
هند و پاکستان تاکنون پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (ان پی تی) را امضا نکرده اند.
براساس گزارش انجمن کنترل سلاح های هسته ای، هند دارای 520 کیلوگرم پلوتونیوم است که این حجم برای ساخت 100 تا 120 بمب هسته ای کافی است. دهلی نو این ظرفیت را 'حداقل بازدارنده معتبر' در برابر کشورهای هسته ای چین و پاکستان توصیف می کند.
در مقابل، چین نیز که با استناد بر رقابت با آمریکا ظرفیت هسته ای خود را افزایش داده است دارای مواد هسته ای لازم برای ساخت 200 تا 250بمب هسته ای می باشد. تخمین زده می شود که پاکستان در زراد خانه هسته ای خود دارای 100 تا 130 بمب هسته ای باشد.
هند در سیاست های خود قاطعانه اعلام کرده است که هیچ گاه اولین کشوری نخواهد بود که در جنگ از سلاح هسته ای استفاده می کند و تنها در واکنش متقابل از آنها استفاده خواهد کرد.
به همین دلیل هند قوای سه گانه خود را در زمین، دریا و هوا مجهز به سلاح هسته ای کرده است. اولین قدم در این راستا ساخت سلاح هسته ای برای شلیک از هواپیماهای نیروی هوایی هند بود. امروزه این کشور دارای بیش از 200 فروند جنگنده سوخوی 30 ام کی ای، 60 میگ 29 و 51 میراژ 2000 می باشد. تعدادی از این جنگنده ها دارای توانایی حمل سلاح هسته ای هستند.
در بخش زمینی هند دارای یک سری از موشک های قاره پیما با قابلیت کلاهک هسته ای است. نیروهای مسلح هند هم اکنون دارای موشک های پریتوی 2 با برد 350 کیلومتر، آگنی 1 با برد 700 کیلومتر، آگنی 2 با برد دو هزار کیلومتر و آگنی 3 و 4 با برد سه هزار و 500 کیلومتر و آگنی 5 با برد بیش از 5 هزار کیلومتر می باشد.
هند در سال های اخیر دور از توجه رسانه ها در حال ساخت ناوگان زیردریایی هسته ای خود به ارزش تقریبی 14 میلیارد دلار بوده است.
