روزنامه خراسان - مائده کاشیان: مدتی است که نام آلفونسو کوارون مکزیکی و فیلم جدیدش «روما»، در صدر اخبار است و تقریباً هیچ جشن سینمایی نمانده که این فیلم را بی‌نصیب گذاشته باشد. درخشش یک سینماگر مکزیکی در سینمای جهان، اتفاقی نیست که مربوط به امسال یا سال گذشته باشد.
کوارون به همراه گیرمو دل‌تورو و الخاندرو گونزالس ایناریتو، سه فیلمساز مکزیکی بوده‌اند که از سال 2014 به این سو (به استثنای 2017) جایزه بهترین کارگردانی اسکار را گرفته‌اند و همیشه هم بیشترین تعداد نامزدی جایزه، مربوط به فیلم‌های آن‌ها بوده است. امسال نیز «روما» به کارگردانی آلفونسو کوارون با 10 نامزدی، بیشترین شانس را برای دریافت جایزه دارد.
گیرمو دل‌تورو
سبک کلی آثار: وقتی نام گیرمو دل‌تورو به میان می‌آید، جهان فانتزی و ترسناکی که این کارگردان در بیشتر آثار خود خلق کرده، در ذهن تماشاگران و علاقه‌مندان به سینما تداعی می‌شود؛ بنابراین تا دلتان بخواهد موجودات عجیب‌الخلقه یا خون‌آشام با گریم و ظاهر متفاوت در فیلم‌های او پیدا می‌شوند. هنر دل‌تورو در روایت قصه‌ای جذاب در دنیایی ناشناخته و خیال‌انگیز، باعث شده تا آثار او مورد توجه قرار بگیرد.
اولین موفقیت: دل‌تورو سال 2006 موفق شد بهترین فیلم خود به نام «هزارتوی پن» را بسازد و نظر مثبت منتقدان را جلب کند که افتخارات و جوایز معتبری را برای او به همراه داشت. او در این فیلم نیز مانند آثار قبلی خود جهان فانتزی‌اش را خلق می‌کند و بعد در دل قصه مانند «شکل آب» رابطه عاطفی یک انسان و موجود غیرانسان را به تصویر می‌کشد. البته با این تفاوت که رابطه این دو بسیار ملموس‌تر از رابطه‌ای است که در «شکل آب» می‌بینیم.
«هزارتوی پن»
نقطه اوج کارنامه: از لحاظ جوایز جشنواره‌ای، «شکل آب» اتفاقات مهم‌تری را در سال 2018 برای دل‌تورو رقم زد. او برای این فیلم، جایزه اسکار بهترین کارگردانی را از آن خود کرد، اما «شکل آب» به لحاظ خلق رابطه «الیسا» و آن موجود غیرانسان ضعیف عمل می‌کند، منطق قصه گاهی لنگ می‌زند و در نهایت تماشاگر را آن طور که باید تحت‌تأثیر درام قصه قرار نمی‌دهد. به همین دلیل برای بسیاری از مردم و منتقدان، دل‌تورویی که «هزارتوی پن» را ساخت، از دل‌توروی سازنده «شکل آب» محبوب‌تر است و «هزارتوی پن» هم جایگاه ویژه‌تری دارد.
«شکل آب»
آلفونسو کوارون
سبک کلی آثار: آلفونسو کوارون در بیشتر آثار خود توجه ویژه‌ای به موضوع تولد انسان داشته است. مثلا در فیلم «فرزندان آدمیان» می‌بینیم که نسل انسان در حال انقراض است و موضوع اصلی حفظ تنها بچه یک زن سیاه‌پوست است. در دو فیلم «جاذبه» و «روما» نیز موضوع از دست دادن بچه را می‌بینیم که هر کدام از این فیلم‌ها بیانگر نقش مهم تولد انسان و اهمیت این موضوع در سینمای کوارون است.
اولین موفقیت: کوارون سال 2004 با ساخت سومین قسمت از مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» به نام «هری پاتر و زندانی آزکابان» روز‌های خوب خود در سینما را آغاز کرد. این فیلم نمونه یکی از بهترین اقتباس‌هایی است که تا به حال از مجموعه داستان‌های هری پاتر شده. آلفونسو کوارون در این فیلم دقیقا همان کاری را می‌کند که سینما باید بکند. او کلمات قصه را روی پرده سینما به تصویر می‌کشد و مورد استقبال منتقدان و مخاطبان کودک و بزرگسال قرار می‌گیرد. او شروع‌کننده درخشش چهار ساله یاران هموطن خود در اسکار بود و در سال 2014، جایزه اسکار بهترین کارگردانی را برای فیلم «جاذبه» دریافت کرد.
نقطه اوج کارنامه: آلفونسو کوارون سال 2013 با فیلم «جاذبه»، بار دیگر توانایی‌اش را در فیلم سازی اثبات می‌کند. کوارون در این فیلم با نماد‌های مختلف تماشاگر را به موضوعات مربوط به تولد و جنین ارجاع می‌دهد و با شکل معلق شدن شخصیت «رایان استون»، تصویر یک جنین را یادآور می‌شود. او در اسکار 2014 برای فیلم «جاذبه» علاوه بر جوایز فنی، جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرده است.
الخاندرو گونزالس ایناریتو
سبک کلی آثار: علاقه‌مندان به سینما ایناریتو را با شکل غیرمعمول روایت قصه‌هایش می‌شناسند. او جزو آن دسته از کارگردانانی است که با برهم ریختن منطق ترتیب زمان و روایت غیرخطی، ذهن تماشاگران را به چالش می‌کشد. او در سه‌گانه مرگ خود یعنی «عشق سگی»، «بابل» و «21 گرم»، داستانش را به صورت غیرموازی روایت می‌کند و آثارش معمولا موضوعات تلخ و غم‌انگیزی دارد.
اولین موفقیت: موفقیت‌های ایناریتو از همان ابتدای مسیر فیلم سازی‌اش شروع شد. سه‌گانه مرگ او در سال‌های 2000، 2003 و 2006، نامزد دریافت و برنده چندین جایزه مهم شد.
نقطه اوج کارنامه: با وجود همه موفقیت‌هایی که او از سال 2000 کسب کرده بود، اما در سال 2014 بود که توانست جایزه اسکار بهترین کارگردانی را برای فیلم «مرد پرنده‌ای» دریافت کند. در این فیلم از پیچیدگی‌های روایی معروف ایناریتو خبری نیست و مخاطب شاهد یک فیلم تخیلی، پر از لحظات جذاب است. او این فیلم را به صورت چند سکانس پلان طولانی (فیلم برداری بدون قطع) فیلم برداری کرده، اما با حذف چند کاتی که در فیلم وجود دارد، کاری کرده تا مخاطب تصور کند شاهد دیدن یک سکانس پلان است. موفقیت او سال بعد نیز ادامه داشت و سال 2015 جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم «از گور برخاسته» که در شرایط سختی ساخته شده بود، به او رسید و ایناریتو مزد زحماتش را دریافت کرد.
