خبرگزاری تسنیم: مردم هنوز او را با کاراکتر "بابا رحمت" یا به لفظ گمپه گُلُم، مهدی فقیه را می‌شناسند. خودش هم جالب است می‌گوید در کوی و برزن یک مرتبه صدایم می‌کنند سلام! گمپه گُلُم. گمپه گُلُم را شیرازی‌ها "دسته گلم" می‌گویند. از آخرین بار که سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد در جشنواره فیلم فجر را به او اهداء کردند خیلی می‌گذرد، اما خیلی کمتر در پرده نقره‌ای او را دیده‌ایم و خیلی کمتر در تلویزیون شاهد حضورش بوده‌ایم. شاید به ندرت فیلمی به فقیه پیشنهاد شده که خودش هم دوست ندارد در هر کاراکتر و هر موقعیتی حضور پیدا کند. تا جائیکه به خبرنگار تسنیم می‌گوید "حدود چهار سال است بیکارم، ولی دوست ندارم کاری انجام بدهم که مفاهیم انسانی در شأن ملت و نظام نداشته باشد و به جای آن حاضرم کار‌های سخت انجام بدهم. " البته فقیه این روز‌ها در سریال «سامو بندری» به کارگردانی ابراهیم فروزش ایفای نقش می‌کند که قرار است در سال 98 روی آنتن شبکه‌های سیما برود.
مهدی فقیه بازیگر سینما و تلویزیون یکی از خلأ‌های مهم در سینما و هنر‌های امروز را فقدان مولفه اساسی توجه به مفاهیم انسانی در جامعه است، تصریح کرد: یکی از مولفه‌های بزرگی که ما به عنوان هنرمند باید پیرو و پایبند آن باشیم حالا در هر رشته هنری، مفاهیم انسانی است که از توجه به جامعه نشأت می‌گیرد. چقدر خودمان را نزدیک کردیم به آدم بودن و انسان بودن که بتوانیم مفاهیم را برای جامعه هم واقعاً به طریق تصویر، نوشته و دیگر رشته‌های هنری به نمایش درآوریم. می‌دانید چرا "چالی چاپلین" توانست در عرصه کمدی و طنز موفق باشد، چون به مثابه سخن پیامبر اکرم (ص) دست روی سر یتیم می‌کشید، یک انسان بود و در وهله بعدی توانست این انسانیت را با هنرمندی‌اش همراه کند. جای این توجه به مفاهیم انسانی و همگام بودن با جامعه در میان سینماگران و هنرمندان ما کمتر شده و فقدان آن هر روز هم بیشتر احساس می‌شود.
وی به خاطرات دوران نوجوانی و ورودش به عرصه هنر اشاره کرد و به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: وقتی خاطرات نوجوانی‌ام و دوران دبیرستان را مرور می‌کنم یاد مرحوم استاد محی‌الدین لایق می‌افتم که زنگ آغاز هنرمندی‌ام آنجا به صدا درآمد. جایی که در مدرسه "حیات" برای مبعث حضرت رسول اکرم (ص) جشن می‌گرفتند به این مناسبت آقای لایق که نویسنده خوبی هم بود یک نمایش به نام «دورنمای مکه» نوشت تا در مدرسه اجرا شود. بیرون هم بلیت فروشی برپا شد و شهرداری به خاطر عوارض یک قدری مانع‌تراشی کرد. نامه‌ای در روزنامه نوشتیم که در اواخر دهه 40، وزیر وقت دو نفر را مأمور کرد تا این مشکل برطرف شود. آن دو نفر مرحوم عزت‌الله انتظامی و استاد علی نصیریان بودند.
فقیه تأکید کرد: مرحوم انتظامی و استاد نصیریان کار‌ها را دیدند از این تئاتر خوششان آمد. یادم می‌آید آقای انتظامی با فولکس خودشان از تهران به شیراز آمدند تا این کار را ببینند و این توجه بسیار ستودنی بود. چرا که امروز برای یک استاد دانشگاه بلیت هواپیما هم می‌گیرند به مناطق دورافتاده نمی‌رود. آنجا نصیریان ما را وادار کردند که بنویسیم و مشوق فعال کردن قلم نمایشنامه‌نویسی ما شدند. از همان موقع بیشترین کار عروسکی را انجام دادم و مدتی در دانشکده دراماتیک شروع به تحصیل کردم. در این راستا یک بورسیه‌ای برای فرانسه هم فراهم شد تا در دانشگاه ونسن تئاتر را ادامه بدهم.
وی با اشاره به خدمات ارزشمند استاد انتظامی و نصیریان، افزود: من هیچ‌وقت خدمات استادم محی‌الدین لایق و توجه و تشویق‌های استاد انتظامی و نصیریان را فراموش نمی‌کنم که پتانسیل بزرگی شدند برای اینکه شیراز از لحاظ تئاتر خیلی فعال و پویا شود. کار‌های بسیار خوبی بر روی صحنه تئاتر شیراز رفت؛ کار‌های بسیاری که مجید افشاریان و مرحوم جمشید اسماعیل‌خانی می‌نوشتند. اما به هر حال سال 68 بود که «تابستان 58» را با مجتبی راعی کار کردم و پایم به سینما باز شد. «هور در آتش» اوج کار من در سینما بود که این اعتماد را عزیزالله حمیدنژاد انجام داد و به «ستارگان خاک» و «قله دنیا» و «لیلی با من است» رسیدم. خدا را شاکرم که با یک محقق اسلامی- قرآنی، چون شهریار بحرانی هم «مریم مقدس» و «ملک سلیمان» را کار کردم. البته در این راستا کمتر افتخار پیدا کردم در تلویزیون سریال بازی کنم.
فقیه در پاسخ به این سوال که امروز احساس می‌کنید چه خلأ‌ها و اتفاقاتی در تلویزیون جایشان خالیست، تأکید کرد: مردم امروز «دورهمی»، «خندوانه» و «عبدی‌شو» می‌بینند و زمانی «سربداران» و سریال‌ها و برنامه‌های با محتواتر و قوی‌تری روی آنتن تلویزیون بود که مردم برای تماشایش ثانیه‌شماری می‌کردند. جای این نوع پرداخت‌ها و مفاهیم خالیست و البته احساس می‌کنم مسئولین فرهنگی ما هم دیگر دغدغه‌مندی گذشته را ندارند و انگار جامعه را نمی‌شناسند. در صورتیکه حضرت امام (ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی اعتقاد داشتند انقلاب ما فرهنگی بود. این‌ها درد است که آنقدر از این آرمان‌ها فاصله گرفته‌ایم. حالا مهم نیست که فقیه حدود چهار سال در دوران بیکاری به سر می‌برد. اما همیشه سعی کرده‌ام کار‌های مفاهیم انسانی در شأن ملت و نظام انجام دهم و کاری احساس کردم این سمت و سو را ندارد از آن فاصله گرفته‌ام. حاضرم کار‌های سخت انجام دهم، ولی در موقعیت‌هایی قرار نگیرم که هیچ مفهوم و آرمانی را برای جامعه‌ام نداشته، ندارد و نخواهد داشت.
وی با اشاره به ضعف فیلم‌سازی در عرصه دفاع‌مقدس، گفت: من شیراز هستم و کار باشد به تهران می‌آیم؛ استاد راهنمای دانشگاه تهران با گرایش عروسکی بودم، اما نمی‌توانستم در تهران بمانم، چون معلوم نبود چه اتفاقی قرار است بیفتد و وضعیت مالی و اقتصادی اقتضا نمی‌کرد در تهران ماندگار شویم. من بسیار گلایه دارم به کار‌های نمایشی امروز که گریبان پرداخت‌های دفاع‌مقدسی را هم گرفته است. حضرت امام (ره) می‌فرمودند: این شهدا یک شبه ره صدساله رفتند و الان فیلم‌های دفاع‌مقدس ما ردّ لاستیک توییتا‌هایی که در جبهه بود را به نمایش درمی‌آورد. در واقع آن مفاهیم بدون محتوا و سرمنزل، فیلم دفاع‌مقدس شدند یا این ردّ لاستیک‌ها سریال شدند.
فقیه با اشاره به اینکه ما یادم رفته در سینما و تلویزیون چه کسانی کاربلد هستند، خاطرنشان کرد: چرا امروز امثال شهریار بحرانی کاری نباید در تلویزیون انجام دهند یا در سینما به مرور پیشنهاد کار داشته باشند و از طرفی شخصیتی، چون عزیزالله حمیدنژاد هم بعد از سال‌ها کاری داشته باشد و باز برود در پستو و خبری از او نباشد. ما یادمان رفته چه کسانی کاربلد هستند و چه کسی از متوسط هم رو به پایین کار می‌کنند. ما دیدیم وقتی بحرانی «مریم مقدس» می‌سازد چه اتفاقی حتی در بعد جهانی هم برای این فیلم می‌افتد یا حمیدنژاد سریال «بانوی عمارت» را روی آنتن می‌برد چقدر مخاطب جذب می‌کند. قدر این کاربلد‌ها را بدانیم و امیدوارم ان‌شاالله در سال جدید یک مقداری فکر بیشتری راجع به فرهنگ و هنر انجام شود. اولین چیزی که می‌گویند بودجه است که واقعاً فقدان بودجه هم از بی‌توجهی مسئولین فرهنگی نشأت می‌گیرد.
