به گزارش خبرنگار مهر، طی مراسمی در خبرگزاری مهر و با حضور جمعی از نویسندگان و اهالی فرهنگ، رمان‌های «شاه‌کشی» نوشته ابراهیم اکبری دیزگاه و «بی‌کتابی» نوشته محمد رضا شرفی خبوشان، بعنوان دو اثر تازه منتشر شده در موسسه فرهنگی شهرستان ادب، رونمایی و معرفی شد.
در بخشی از این نشست که به منظور معرفی رمان «شاه‌کشی» برگزار شد، ابراهیم اکبری دیزگاه در سخنانی عنوان کرد: شاه‌کشی را قبل از «برکت» نوشتم اما بختش برای انتشار بعد از انتشار برکت باز شد.
وی در ادامه گفت: به باور من داستان نوشتن از انقلاب یعنی توجه کردن به سه برهه از تاریخ معاصر ایران و پنج واقعه مهم که از میان این پنج واقعه، انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی مهمترین بخش‌ها را شامل می‌شود. به نظر من اتفاق مهم در عرصه ادبیات امروز ایران رجعت نویسندگان جوان به تاریخ و جستجوگری آنها برای کشف هویت خودشان است.
وی افزود: در نسل اول از نویسندگان انقلاب شاهدیم که خیلی‌ها به دلیل از نزدیک دست بر آتش داشتن، چیز زیاد و محکمی درباره انقلاب خلق نمی‌کنند و در دوره دوم نیز نویسندگان ترجیح می‌دهند بیشتر به مسائل روزمره بپردازند و اتفاقی که عرض کردم حاصل نسل سوم است که باید آن را به فال نیک گرفت.
دیزگاه در ادامه در پاسخ به سوالی درباره شخصیت‌های این رمان و دورشدن آنها از کلیشه انسان انقلابی در ادبیات داستانی گفت: به باور من اگر به خاطرات شفاهی منتشر شده از بسیاری شخصیت‌ها نگاه کنیم می‌بینیم که این خاطرات از قضا بر علیه آن‌هاست. من هم با چنین الگویی رمانم را نوشتم. حرف‌هایی را زدم که منطبق بر واقعیت بود اما به ضرر راوی.
دیزگاه ادامه داد: یکی از مشکلات ما در ادبیات‌مان است است که می‌خواهیم انسان را تعریف و بسته‌بندی کنیم. این مهمترین دلیل جذاب نبودن و خواندنی نبودن بسیاری از آثار ادبی ایران در سال‌های اخیر است. اما من در موقع نوشتن دوست ندارم مثل خیلی از این افراد فکر کنم. من مثل خودم هستم و اگر قرار بود چیزی غیر از این باشم نویسنده نمی‌شدم.
در ادامه علی‌محمد مودب نیز در سخنانی عنوان کرد: کل ادبیات ما چه در رمان و چه در شعر تلاش برای ایجاد ارتباط میان نسل‌هاست. ما الان از تاریخ مشروطه یا انقلاب چه تصوری داریم؟ چه ادراکی داریم؟ آیا جز آنچه تاریخ برایمان گفته است و به درد دانشگاه می‌خورد چیز دیگری در ذهنمان هست؟ رمان ابزاری است که کمک می‌کند تا وقتی فرزندانمان بزرگ شدند و خواستند از تاریخ بدانند، چیزی برای ارائه به آنها موجود باشد. رمان ابزار تقویت حافظه تاریخی ماست و برای ما جهانی می‌سازد تا از دل تاریخ امروزمان را تحلیل کنیم.
مجید قیصری دیگر نویسنده حاضر در این نشست نیز در سخنانی عنوان کرد: من در رمان «شاه‌کشی» با متنی بدون صف‌بندی مواجه شدم. نوجوانی که پدرش در حوادث سال 42 در قم کشته شده، خواهرش گرایشات مارکسیستی و چپ پیدا کرده و برادرش که به شکل دیگری درگیر جریانات سیاسی است. او مستاصل شده و تحت‌تاثیر این شرایط است و برای همین به ترور دست می‌زند.
قیصری افزود: آقای دیزگاه بیشترین توان ممکن را در ایجاد تعلیق برای رمان به کار برده و شخصیتی خلق می‌کند که برای رسیدن به یک تصمیم که ترور شاه است صاحب انگیزه می‌شود و در مقابل وجهی انسانی از او را نیز می‌بینیم که در مقابل این تصمیم می‌ایستد. این نزاع تردیدوار است که رمان «شاه‌کشی» را جذاب کرده است.
قیصری در ادامه گفت: من البته دوست داشتم سر و صورت بسیاری از آدم‌ها را در این رمان ببنیم و رفتارهایشان را دنبال کنم که جای این موضوع در رمان خالی است اما روایت دلایل عقلی و شرعی راوی برای مجاب شدن به ترور و پس از آن بسیار جذاب است. به نظر من شاه‌کشی رمانی است که تردید آن را جلو می‌برد و صاحب متنی است که به مخاطبش می‌گوید چطور یک فرد به یک تصمیم می‌رسد و چطور از آن باز می‌ماند.
همچنین علی اصغز عزتی پاک نویسنده در این نشست در سخنانی گفت: شاه‌کشی حاصل سلوک نویسنده آن است و البته تمرکز او در یک مقطع خاص تاریخی کشورش ... دیزگاه در مقام نویسنده این اثر پس از حدود 40 سال گذر از انقلاب اسلامی، به وقایع شکل دهنده آن بر می‌گردد و مخاطبش را به تامل در آن وا می‌دارد و حتی به نظر من در حال بازسازی گفتمان امام راحل است و اینکه چرا او به سمت مبارزه مسلحانه متمایل نمی‌شود و چرا مبارزان مذهبی برای مقابله با شاه دست به سلاح نمی‌برند.
وی همچنین از آنچه که طنز مختص به بیان نویسنده در رمان نامید تقدیر کرد.
