به گزارش" ورزش سه" میلاد زنیدپور هافبک چپ پا و تکنیکی فوتبال ایران که فصل قبل در لیگ اندونزی حضور داشت از ابتدای فصل جاری به لیگ مالزی و تیم UKM این کشور پیوست. او در هشت بازی توانسته 3 گل برای این تیم به ثمر رسانده و یکی از بهترین های تیمش در این فصل بوده است. صحبت های این بازیکن سابق تیم ملی ایران و فولاد خوزستان را در زیر می خوانید:
اول باید تشکر کنم که یادی از من می کنید و این موضوع کلی انرژی به من می دهد. خداراشکر شرایط خوبی در تیمم دارد و شرایطم بهتر از سال گذشته در اندونزی است. لیگ جدیدی را تجربه می کنم و معتقدم لیگ مالزی سطح خوبی دارند. از نظر کیفیت بازیکن و امکانات به مراتب بهتر از لیگ اندونزی است. من هم شرایط خوبی دارم و توانستم در هشت هفته 3 گل برای UKM بزنم و به تیمم کمک کنم.
سطح لیگ ایران و مالزی
سطح فوتبال کشورها در حال حاضر در آسیا خیلی به هم نزدیک است هرچند معتقدم سطح فوتبال ایران به دلیل این که بازیکنان ایرانی از لحاظ فنی از کل آسیا سطحشان بالاتر است از این نظر کیفیت بالاتری دارد. اما سطح لیگ هایی مثل مالزی و اندونزی خیلی به کشورهای دیگر آسیایی نزدیک شده و همین چند روز قبل تیم جوهور از تیم های خوب مالزی که در لیگ قهرمانان حضور دارد تنها با اختلاف یک گل مغلوب حریف قدرتمند ژاپنی اش شد. در مقایسه با لیگ ایران همانطور که گفتم از نظر بازیکنان، ایرانی ها بهتر هستند اما لیگشان از نظر سطح فنی به ما نزدیک و از نظر امکانات بهتر است. احساس می کنم سطح فنی لیگ ایران پایین آمده و این نشانه ضعف ما است. نمی خواهم بحث تیم ملی را باز کنم اما واقعیت این است که سطح فوتبالیست های ما سال به سال در فوتبال باشگاهی و ملی پایین تر می آید.
همیشه تنها بودیم
ما خوزستانی ها همیشه تنها بودیم؛ چه در مبارزات ورزشی، چه جنگ و چه سیل! همیشه همه جا صحبت از تعصب و خونگرمی خوزستانی ها است اما ما خوزستانی ها همیشه تنها بودیم و انگار هموطن های ما خیلی اخبار و زندگی مان را دنبال نمی کنند. خوزستان را آب برد، خوزستان زیبا که خراب شده بود خراب تر می شود. نمی دانم بدتر از کلمه نداری و تنهایی چه چیزی می توانم پیدا کنم اما مردم خوزستان شرایط بدی الان دارند.
اتفاقات دردناک در فوتبال خوزستان
در فوتبال خوزستان آدم شاهد اتفاق های دردناکی است. من در تمام تیم های پایه فولاد بازی کردم و از فولاد مطرح شدم. ده الی یازده سال در تیم شهر خودم بازی کردم و از این تیم ملی پوش شدم. اما الان واقعا چیزهایی می بینم که نمی توانم از کنار آن ها راحت بگذرم. وقتی بازیکنان بی کیفیت به استانی می آیند که بیشترین استعدادهای فوتبالی را دارد آدم ناراحت می شود. هیچکسی هم نیست که جلوی این ها را بگیرد. چرا باید صنعت نفت آبادان در یک فصل 5 بازیکن خارجی عوض کند؟ فولاد خوزستان هم همینطور... من ترسی از اینکه اسم بیاورم ندارم. اینها واقعا جای سوال دارد که چرا این بازیکنان خارجی بی کیفیت باید به استان و شهرهای فوتبال خیز ما بیایند. زمانی که فوتبال خوزستان فوتبال ملی را تغذیه می کرد اما چرا چند سالی است که هیچ بازیکنی از تیم های خوزستانی به تیم ملی نرسیده است؟ قبل از این بازیکنان از تیم های پایه فولاد به تیم اصلی می آمدند و چهره می شدند اما در این چند سال کدام چهره ها از فولاد یا دیگر تیم های خوزستانی خودشان را به تیم ملی تحمیل کرده اند؟ شاید بازیکنانی از تیم های پایه بیایند و در لیگ برتر بازی کنند اما چهره نمی شوند و به تیم ملی نمی رسند. این نقطه منفی باشگاه فولاد است که ده سال این کار را به طور مداوم انجام می داد اما چند سالی است که در استعدادیابی خوب عمل نمی کند.
چرا به لیگ مالزی رفتم؟
شاید خیلی ها بگویند چرا میلاد به لیگ های اندونزی و مالزی رفته است. اولا این افتخار است که به عنوان یک ورزشکار ایرانی بتوانید در کشورهای دیگر فعالیت کنید و نشان می دهد که ما بازیکنان خوبی داریم و پیشنهادات خوبی برایمان می آید. از این موضوع خیلی خوشحال هستم. من یک فوتبالیست هستم و برایم فرقی ندارد کجا بازی کنم. من همیشه چمدانم بسته و خودم آماده ماجراجویی هستم. مهم این است که همواره پرچم کشورم روی دوشم هست و هدفم این است که آن را در هر کشوری بالا ببرم. من از بازی کردن در مالزی لذت می برم چرا که به بازیکنان احترام می گذارند و اهمیت می دهند. در اینجا کمتر به بازیکنان دروغ می گویند و به بازیکنان کمک می کنند تا لیگ بهتری داشته باشند. تاسف می خورم که چرا دیر به لیگ مالزی آمدم.
