روزنامه شهروند: گیتی موسوی ٤٣ ساله که رشته تحصیلی‌اش ادبیات بوده حالا به‌عنوان قدرتمند‌ترین زن جهان شناخته می‌شود. هر چند که او هنوز نتوانسته نامش را در گینس ثبت کند، اما با کشیدن یک تریلی١٢ تن و ٢٧٠ کیلویی، رکورد یک زن استرالیایی که پیش از این تریلی ١١ تن و ٣٥٠ کیلویی را کشیده بود، شکست.
قدرت بدنی، عضله‌های قوی و هماهنگی بین جسم و ذهنش برگ برنده او در این ماراتن نفسگیر بود. موسوی که پنج‌سال است به‌طور حرفه‌ای به ورزش می‌پردازد، صحبت‌های جالبی درباره ورزش و زندگی‌اش دارد. او می‌گوید جابهجا کردن یک تریلی برایش مثل آب خوردن بود و روزی که می‌خواست تریلی را بکشد، درخواست کرد تا یک تن دیگر به بار تریلی اضافه شود تا به این زودی‌ها هیچ زنی در جهان نتواند رکورد او را بشکند.
خانم موسوی حسابی جنجال به راه انداختید، ١٢ تن تریلی را کشیدید؟
١٢تن و ٢٧٠ کیلو. (می‌خندد)
دقیقا، همین ٢٧٠کیلو هم مهم است، چون فکر نمی‌کنم من بتوانم ٢٧کیلو را هم بکشم.
به هرحال هر آدمی یک مهارتی دارد. من هم فکر نمی‌کنم بتوانم خبرنگار باشم. (می‌خندد)
چه شد که اصلا این مهارت را انتخاب کردید؟
ببینید هر فردی در یک زمینه‌ای استعداد دارد. یک‌نفر هنرمند است، یک‌نفر ورزشکار. استعداد من در رشته‌های قدرتی بود؛ یعنی از بچگی عادت داشتم در خانه‌مان هم وسایل سنگین را جابهجا می‌کردم. برای همین عضلات بدنم آماده این کار‌ها بود.
باید ژنتیک قوی هم داشته باشید. درست است؟
بله؛ ژنتیکی هم خیلی قوی هستم. پدربزرگ و پدرم خیلی قوی بودند و پهلوان بودند؛ بنابراین ژن‌شان هم در من تأثیر گذاشته و توانستم این کار را به یاری خدا انجام دهم.
چه ورزشی انجام می‌دهید که توانستید بدن‌تان را برای کشیدن ١٢ تن تریلی آماده کنید؟
من از کودکی ورزش‌های آمادگی جسمانی انجام می‌دادم. از ٥سال پیش وارد ورزش بدنسازی شدم و برای خودم کار می‌کردم. چون اصلا در ایران برای خانم‌ها ورزش قدرتی نداریم، ولی برای من فرقی نداشت که مسابقات یا تیم‌ملی برای ورزشی که انجام می‌دهم باشد یا نباشد، می‌خواستم برای خودم ورزش کنم.
این تریلی را در چقدر مسافت کشیدید؟
نزدیک به ٤٠متر. البته برای ثبت در گینس ٣٠متر کشیدن کافی بود، ولی من بیشتر از ٣٠متر تریلی را کشیدم. آخرش هم سربالایی بود و من در سربالایی تریلی را می‌کشیدم و حس می‌کردم ١٠متر آخرش تریلی من را به عقب می‌کشد، ولی خدا کمک کرد و من توانستم این مسافت را رکورد بزنم.
راستش من هنوز هم فکر می‌کنم خیلی عجیب است که یک‌نفر بتواند یک تریلی را بکشد.
ببینید من فقط با نیرو و قدرت جسمی‌ام این کار را انجام ندادم. آدم‌ها علاوه بر قدرت جسمانی، قدرت فکری و روحی هم دارند. من عزم و اراده و قدرت فکر و اندیشه‌ام را هم برای این کار جمع کرده بودم و با تمرکز بر همه این‌ها توانستم قدرت جسمانی‌ام را نشان دهم.
این وزنه‌های سنگین چند تُنی، آسیب و فشاری به بدن‌تان وارد نمی‌کند؟
نه اصلا به هیچ‌وجه. مثل این بود که من یک وزنه دوکیلویی یا دوکیلو سیب‌زمینی برداشتم. تنها مشکلی که من بعد از کشیدن تریلی داشتم، مشکل تنفسی بود، آن‌هم به این خاطر که من آسم دارم. حساسیت خیلی خفیفی دارم و اشتباه کرده بودم که آن روز اسپری و حتی آب هم با خودم نبرده بودم. برای همین وقتی تریلی را می‌کشیدم، فقط نفس کم می‌آوردم، وگرنه بعد از کشیدن تریلی هیچ جای بدنم و دستام درد نمی‌کرد. در واقع حین کشیدن سخت بود و زور می‌برد.
چقدر زور دارید؟
خیلی. (می‌خندد) زور بدن و پای من خیلی زیاد است. شاید هم بتوانم یک تن بیشتر از این را هم بکشم.
یعنی ١٢ تن روی دست، کمر یا شانه‌ها فشار نمی‌آورد؟
اصلا برای من هیچ فشاری نداشت، حتی بعد از این‌که تریلی را کشیدم، به خانه رفتم و به جای استراحت کلی هم کار کردم.
در خیابان ماشین‌ها را هم جابهجا می‌کنم
اولین بار بود که تریلی را می‌کشیدید؟
نه؛ قبلا هم یک‌بار تریلی را کشیده بودم.
به غیر از کشیدن تریلی چه وزنه‌های سنگین دیگری را امتحان کردید؟
کلا ماشین‌ها را زیاد جابهجا کردم. اگر می‌دیدم یکی ماشینش توی چاله یا جوب افتاده، می‌رفتم و بلندش می‌کردم. یا این‌که یک‌نفر که در جای پارک بد پارک کرده باشد، می‌روم و ماشینش را یک مقدار جابهجا می‌کنم تا یک ماشین دیگر هم بتواند جلو یا عقبش پارک کند. مثلا با خواهرم که بیرون می‌روم، اگر بخواهیم جایی پارک کنیم و این مشکل وجود داشته باشد، می‌روم ماشین را می‌کشم و بعد که پارک کردیم، دوباره سرجایش برمی‌گردانم.
فکر می‌کنم روش برداشتن و کشیدن و سایل سنگین یک قاعده و قانونی هم دارد. درست است؟
بله و خیلی هم مهم است، چون اگر با روش غلط این کار را انجام دهیم، صددرصد بدن آسیب می‌بیند، ضمن این‌که آمادگی جسمانی و قدرت عضلات خیلی مهم است.. به هرحال من از بچگی ورزش کردم و ٥سال است که وارد باشگاه بدنسازی شدم و به صورت حرفه‌ای تک‌تک ماهیچه‌ها و عضلات بدنم را تمرین داده‌ام.
روزی چقدر تمرین می‌کردید؟
حدود ٣ تا ٤ساعت بدون وقفه. من وقتی در باشگاه ورزش می‌کنم با هیچ‌کس حتی حرف نمی‌زنم و توجه‌ام را هیچ چیزی از دور و اطرافم جلب نمی‌کند. محال است ناخن‌هایم یک سانت بلند شود و من بروم ورزش کنم، چون همین ناخن مانع ورزش‌کردن است. یا این‌که امکان ندارد برای رفتن به باشگاه آرایش کنم، چون مواد آرایشی باعث می‌شود مواد سمی وارد بدن شود و نتوانیم استفاده لازم را از ورزش ببریم.
هدف‌تان از این‌که تریلی را کشیدید، چه بود؟ از قبل برنامه‌ای برای این کار داشتید و هدفی را دنبال می‌کنید؟
من، چون ورزش را با تمام وجود انجام می‌دادم، دوست داشتم که در یک رقابت یا مسابقه‌ای شرکت کنم. در ایران به دنبال یک خانمی می‌گشتم که بتواند با من وارد یک رقابت قدرتی شود، اما متاسفانه خانمی که بتواند این کار را انجام دهد، پیدا نکردم تا این‌که دو سال پیش با آقای اشکان دشمن زیاری که مشاور ایرانیان برای ثبت رکورد در کتاب گینس هستند، آشنا شدم. ایشان گفتند می‌توانی خودت را با جهانیان مقایسه کنی تا نام ایران را در گینس ثبت کنی؛ در فیلم‌ها دیده بودم که آقایان تریلی می‌کشند؛ بعد که در اینترنت سرچ کردیم، دیدیدم که یک خانم استرالیایی هم یک ماشین ١١ تن و ٣٥٠ کیلویی را کشیده است. راستش خیلی به من برخورد، چون ما از نسل رستم و پهلوانان ایرانی هستیم، ولی اسم خارجی‌ها در گینس به عنوان افراد قدرتمند ثبت شده بود؛ برای همین تصمیم را گرفتم که این کار را انجام دهم.
می‌خواهید رکوردتان را در گینس ثبت کنید؟
بله؛ ولی به خاطر هزینه‌اش هنوز نتوانسته‌ام این کار را انجام دهم.
مگر برای ثبت رکورد در گینس باید پول پرداخت کنید؟
ثبت رکورد در گینس برای همه کشور‌ها رایگان است؛ به غیر از ایران، چون می‌گویند تحریم هستیم و از ما هزینه می‌گیرند.
هزینه‌اش چقدر است؟
اگر بخواهم یک‌ماهه ثبت کنم باید ١٠٠میلیون پرداخت کنم. اگر بخواهم ٦ ماهه ثبت شود ٦٠میلیون باید بدهیم.
مسئولان یا سازمان و ارگانی از شما حمایت می‌کنند تا بتوانید این هزینه را جور کنید؟
با شهرداری و برخی از مسئولان صحبت کردم و امیدوارم بتوانم نام ایران را در گینس ثبت کنم. فکر نمی‌کنم برای مسئولان پرداخت این هزینه خیلی سخت باشد.
اگر نام‌تان در گینس ثبت شد، می‌خواهید چه کاری انجام دهید؟
واقعیت‌اش برنامه‌هایی که دارم برنامه‌های تبلیغاتی است. ضمن این‌که می‌خواهم رکورد‌های قدرتی گینس را بررسی کنم و ببینم دیگر چه رکورد‌هایی را می‌توانم بشکنم. به‌هر حال هنوز این شروع کار من بود و امیدوارم بتوانم رکورد‌های بیشتر و وزنه‌های سنگین‌تری را جابهجا کنم.
از تریلی سنگین‌تر هم وجود دارد؟
شاید داشته باشیم نمی‌دانم. (می خندد)
گفتید می‌خواهید در برنامه‌های تبلیغاتی شرکت کنید؛ مثلا چه برنامه‌هایی؟
من متولد تهران هستم، اما در تبریز زندگی می‌کنیم و تیم فوتبال شهر من تراکتورسازی است. دلم می‌خواهد چند تا تراکتور سنگین را قبل از شروع بازی بکشم و به تماشاچیان و طرفداران تیم تراکتورسازی روحیه بدهم. مردم ما خیلی به شادی و برنامه‌های مفرح احتیاج دارند.
اگر کسی رکوردم را بشکند رکوردش را می‌شکنم
در باور عمومی شاید بعضی از مردم انتظار دارند کاری که شما کردید را یک مرد انجام دهد. شاید شما هم با این نگاه روبه‌رو شده باشید؛ مثلا این‌که حالا چرا می‌خواهی کار مرد‌ها را انجام دهی یا این‌که زن که تریلی جابهجا نمی‌کند و از این دست حرف‌ها درست است؟
بله؛ انتقاد خیلی زیاد است. عده‌ای فکر می‌کنند اگر یک خانم بیاید و کار‌های سنگین انجام دهد و قوی باشد، ظرافت زنانه ندارد. در حالی که من چهره و صدای زنانه‌ای دارم و روحیه‌ام خیلی زنانه و لطیف است و بالابودن قدرت بدنی‌ام منافاتی با احساسات زنانه‌ام ندارد. یک زن در عین حال که همه ویژگی‌های زنانه‌اش را دارد می‌تواند قوی و مستحکم هم باشد.
ازدواج کردید؟
بله؛ من یک دختر چهارده ساله دارم.
خانواده‌تان با کاری که انجام می‌دهید، مخالفتی ندارند؛ منظورم این است که نگران آسیب‌رسیدن به بدن‌تان باشند؟
مادرم همیشه نگران است که به کمرم آسیب وارد شود. به هر حال حق دارد مادر است و شاید بچه‌اش را با بچه‌های معمولی همسن و سالش مقایسه می‌کند. مادرم موقع کشیدن تریلی یک گوشه‌ای ایستاده بود و داشت آیت‌الکرسی می‌خواند. فکر می‌کنم حالا دیگر پذیرفته که دخترش برای خودش مردی شده است. (می‌خندد)
خانم موسوی اگر کسی رکوردتان را بشکند، چه کار می‌کنید؟
ببینید به من گفتند رکورد این خانم استرالیایی ١١ تن و ٣٥٠ کیلو است یعنی من اگر ١١ تن و ٤٠٠ کیلو می‌زدم، رکورد این خانم شکسته می‌شد. من به آقایانی که تریلی را برای من آماده می‌کردند، گفتم یک تن سنگین‌ترش کنید. گفتند می‌خواهی خودکشی کنی، اما من گفتم نه می‌خواهم یک رکوردی بزنم که به این راحتی‌ها شکسته نشود. حالا شاید یک نفر پیدا شود که بیاید رکورد این خانم استرالیایی را با ١٠٠ یا ٢٠٠ کیلو بالاتر بشکند، ولی تا بخواهد یک نفر پیدا شود که رکوردی هم اندازه من یا بیشتر از من بزند تا آن وقت من هم خودم را آماده می‌کنم و باز رکورد او را می‌شکنم. (می‌خندد)
