نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد میزان آلودگی صوتی در برخی بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی از استانداردهای ملی و بین‌المللی بالاتر است و اقدام لازم برای جهت ایجاد محیط آرام‌تری برای بیماران ضروری به نظر می‌رسد.
به گزارش به نقل از ایسنا، بیمارستان‌ها یکی از مکان‌های بحرانی در ارتباط با آلودگی‌های صوتی به شمار می‌روند. توجه به آرامش و آسایش بیمار در زمان اقامت و بستری در بیمارستان حائز اهمیت خاصی است.
در پژوهشی که سهیلا پوربابا، دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی محیط‌زیست- آلودگی هوا دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، محمدحسین صیادی، دانشیار گروه محیط‌زیست دانشگاه بیرجند و فرامرز معطر، استاد گروه مهندسی محیط‌زیست- آلودگی هوا دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، انجام داده‌اند آمده است: «بالاتر از حد مجاز بودن آلاینده‌های صوتی می‌تواند بیماری فرد را تشدید کند. علاوه بر این در صورتی که عوامل زیان‌آور محیط کار از حد مجاز فراتر رود بر کارکنان نیز تأثیر خواهد گذاشت و در نتیجه اثر منفی در ارائه خدمات مناسب به بیماران خواهد گذاشت، بر همین اساس مکان‌یابی صحیح بیمارستان و اتخاذ تدابیر مناسب جهت کاهش آلودگی صدا یکی از مهم‌ترین نکاتی است که باید مد نظر قرار گیرد.»
در بخش دیگری از این تحقیق آمده است: «از اثرات صدا در محیط‌های بیمارستانی تأثیر روی اندام بینایی، اثر بر سیستم تعادلی، اثر بر خواب و روابط اجتماعی، اثرات عصبی، اثرات روانی (هیجان، تحریک‌پذیری و اختلالات روانی) اثرات فیزیولوژیک عمومی مانند افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، افزایش مصرف اکسیژن و افزایش تعداد تنفس را می‌توان نام برد که این تغییرات بر عملکرد دستگاه‌های بدن اثر نامطلوب می‌گذارد. این عوارض برای کسانی که بیماری‌های قلبی عروقی دارند و هم‌چنین زنان باردار خطرناک‌تر است.»
این مطالعه که به شیوه توصیفی صورت گرفته و جامعه مورد پژوهش بیمارستان‌های آموزشی طالقانی، تجریش، اختر و مسیح دانشوری دانشگاه علوم پزشکی منطقه یک تهران هستند.
اندازه‌گیری‌ها از سه بخش مراقبت‌های ویژه، اورژانس و محوطه بیرون بیمارستان‌ها در دو روز عادی و تعطیل در سه نوبت صبح، ظهر و عصر سال 96 انجام گرفت. در این تحقیق جهت سنجش میزان صدا در بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها و محوطه اطراف آن‌ها با استفاده از دستگاه صداسنج مدل 8TES-135، ساخت شرکت TES تایوان پارامترهای محیطی صدا اندازه‌گیری شد. در این سنجش از کالیبراتوار اسکوستیکی جهت کالیبره کردن دستگاه صداسنج استفاده شد. دستگاه روی پایه‌ای به ارتفاع 1.5 متر از سطح زمین و در فاصله یک متری از دیوار نصب و برای حذف جریان هوا و باد از حفاظ اسفنجی روی سطح میکروفن استفاده شد.
«پارامترها در دو نوبت صبح از ساعت 8 تا 10، ظهر 14 تا 16 و در نوبت عصر 16 تا 18 در روزهای جمعه و شنبه با سه تکرار اندازه‌گیری شد.
به طور کلی تعداد نمونه‌های جمع‌آوری شده 216 در 36 ایستگاه بود.
نتایج حاصل از میانگین کل تراز فشار صوت در روزهای عادی در ظهر روز شنبه است که مربوط به ساعت ملاقات است.»
طبق آنچه در این تحقیق آمده است «سازمان بهداشت جهانی نیز طی دستورالعملی بیان کرد که سطح آلودگی‌های صوتی در مکانی که بیماران نگهداری می‌شوند، نباید از 35 دسی‌بل فراتر رود. با توجه به حدود مجاز استاندارد صدای کشور در فضای آزاد اطراف و داخل بیمارستان‌ها در طول روز، از ساعت 7 الی 22 که به ترتیب برابر 55 و 45 دسی‌بل است. تراز صدا در بیمارستان‌های آموزشی و درمانی منطقه یک تهران بالاتر از حد مجاز است. بیمارستان‌های طالقانی و شهدای تجریش به خاطر موقعیت قرارگیری در خیابان‌های اصلی و ترافیک شهری، به دلیل مراجعات زیادتر نسبت به دو بیمارستان اختر و مسیح دانشوری دارای میانگین تراز صوت بالاتری است.»
صیادی و همکارانش در این پژوهش می‌گویند: «منابع داخلی ایجاد آلودگی صدا در بیمارستان‌های آموزشی و درمانی منطقه یک تهران تجهیزات درمانی، دستگاه‌های تهویه مطبوع، آسانسورها، فعالیت کارکنان و حضور افراد و مراجعین در بخش‌های مختلف تعیین شد. هم‌چنین مهم‌ترین منبع خارجی صدا نیز که میزان تراز صدا در محوطه بیرونی بیمارستان‌ها تحت تأثیر آن قرار داشت، صدای ناشی از ترافیک شهری تعیین شده است.»
طبق این مطالعه «میزان استاندارد صدا در بخش مراقبت‌های ویژه برحسب دسی‌بل در ایران بنا بر اعلام آژانس حفاظت محیط زیست در طی روز و شب به ترتیب 35 و 30 است، در حالی که میزان صدا در ظهر روز شنبه در بیمارستان‌های طالقانی، شهدای تجریش، اختر و مسیح دانشوری به ترتیب 56.81، 59.25، 47.29 و 52.8 است.»
این پژوهش در جلد 17 شماره 12 مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان به چاپ رسیده است.
