چه کسی به کابوس جرارد پایان می دهد؟

به گزارش "ورزش سه"، البته یک روزی فرا می‌رسد که تیم‌ها باید در لیگ با هم بازی کنند با این حال به نظر می‌رسد یک نفر در بخش برنامه‌ریزی لیگ برتر می‌خواسته با لیورپول شوخی کند که آنها را مقابل چلسی و منچسترسیتی را برابر پالاس قرار داده است. آخرین باری که لیورپول در کورس قهرمانی بود، نبرد با چلسی امیدهای آنها را از بین برد.

در آوریل 2014، گل «دمبا با» که روی سر خوردن استیون جرارد به ثمر رسید، سرنوشت قهرمانی را در آنفیلد مشخص کرد. لیورپول آن بازی را دو بر صفر باخت و چند ساعت بعد، سیتی در خانه پالاس با نتیجه دو بر صفر پیروز شد و در کورس قهرمانی پیش افتاد و سرنوشت را در دستان خودش گرفت. تیم مانوئل پیگرینی سه بازی بعدی خود را برد و لیورپول و جرارد هرگز آن سر خوردن را فراموش نخواهند کرد.

جرارد ماه گذشته گفته بود: «این زخم از زمانی که تجربه‌اش کرده‌ام تاکنون التیام نیافته است. من مطمئن نیستم مرهمی برای این زخم پیدا شود چون آن تجربه را نمی‌توانم تغییر دهم.»

کابوس آن لغزش هنوز با جرارد هست اما دمبا با به تازگی در مصاحبه ای گفت با کاپیتان سابق قرمزها همدردی نمی کند

 اما اتفاقی که پنج سال پیش روی داد آیا در نبرد قهرمانی امسال هم تاثیر دارد؟ هیچ‌ کدام از بازیکنان ترکیب ثابت آن تیم لیورپول، به جز دروازه‌بان در تیم فعلی حضور ندارند و از بازیکنان منچسترسیتی هم که در خانه پالاس پیروز شدند، تنها احتمال دارد سرخیو آگوئرو در این هفته بازی کند. دوره و زمانه عوض شده و بازیکنان هم تغییر کرده‌اند اما هنگامی که بحث قهرمانی پیش می‌آید، شبح گذشته و ترس از تکرار اتفاقات آن همیشه وجود دارد.

برخی مربیان و تیم‌ها با این موضوع بهتر کنار می‌آیند. ریو فردیناند که با منچستریونایتد شش بار فاتح لیگ برتر شده، در کتاب زندگینامه‌اش نوشته است: «اگر نتیجه خوبی نمی‌گرفتیم، سر الکس فرگوسن همیشه بحثی در رسانه‌ها ایجاد می‌کرد یا با یک نفر دعوا می‌کرد. به این ترتیب حواس همه از اتفاقاتی که در زمین افتاده پرت می‌شد.»

مربی یونایتد همیشه به بازیکنانش می‌گفت که روزنامه‌ها را نخوانند، چون باعث می‌شود پس از اینکه امتیاز از دست می‌دهند ذهنیت منفی پیدا کنند.

زمانی که نیوکاسل در فصل 96-1995 فاصله 12 امتیازی در صدر جدول را از دست داد و پس از یونایتد دوم شد، بسیاری به این اشاره کردند که صحبت‌های فرگوسن در نشست‌های خبری بعد از بازی و جنگ‌های روانی او باعث شد که کوین کیگان، مربی نیوکاسل جنگ را ببازد. البته کیگان اعتقاد داشت که خوردن گل‌های دیرهنگام باعث شد تیمش قهرمانی را از دست بدهد.

برای بسیاری از بازیکنان، استرس در هنگامی به اوج می‌رسد که رقیبان بازی دارند. آلن شیرر می‌گفت که در جریان نبرد قهرمانی لیگ برتر بین بلکبرن و منچستریونایتد در فصل 95-1994، زمانی که یونایتد بازی داشت او به رنگ کردن حصار باغ می‌پرداخت تا حواسش پرت شود و بازی را نبیند. فرگوسن برای اینکه بازی‌های تیم‌های رقیب را از تلویزیون تماشا نکند، به زمین گلف می‌رفت.

کلودیو رانیری در جریان قهرمانی شگفت‌انگیز لسترسیتی در سال 2016، با شوخی‌هایش روحیه بازیکنان را تقویت می‌کرد. او مرتبا اصرار داشت که هدف تیمش سقوط نکردن است. او همچنین می‌گفت که هر بار تیمش کلین‌شیت کند، برای بازیکنان پیتزا می‌خرد و به این ترتیب چالش پیش روی بازیکنان را کم  و روی جنبه سرگرمی فوتبال تاکید می‌کرد.

یورگن کلوپ در هفته‌ها و ماه‌های اخیر دست به کار مشابهی زده است. این مربی آلمانی گفته که لیورپول باید «بهترین تیم جهان» را کنار بزند تا بتواند قهرمان شود. اگر این «بهترین تیم جهان» قهرمان شود، لیورپول ناکام نبوده است اما اگر «بهترین تیم جهان» دوم شود، کلوپ لبخندی از ته دل خواهد زد.

البته اوضاع برای سیتی متفاوت است. این باشگاه به دنبال چهارمین قهرمانی‌اش در لیگ در هفت سال اخیر است، ولی لیورپول از سال 1990 تاکنون قهرمان لیگ نشده است. زمانی که یونایتد در سال 1993 به 26 سال انتظار پایان داد و قهرمان شد، فرگوسن به بازیکنانش گفت که به رسانه‌ها کاری نداشته باشند اما راهی برای فرار از این فشار نبود. پل اینس، هافبک منچستریونایتد می‌گفت: «هر جا که می‌رفتیم، همه در این باره حرف می‌زدند. حالا اگر می‌توانید، تلاش کنید که تا جای ممکن از شبکه‌های اجتماعی دور باشید. تلاش کنید از سر و صدا دور باشید، سرتان را پایین بیندازید و به یاد داشته باشید که چطور به اینجا رسیده‌اید.»

بازیکنان کلوپ در سال 2019 همان مشکلی را دارند که یونایتد در سال 1993 داشت. آنها البته تاکنون توانسته‌اند از این فشار به‌عنوان عاملی مثبت برای ایجاد انگیزه استفاده کنند. جرارد گفته که شوق طرفداران برای قهرمانی باید با استقبال بازیکنان روبه‌رو شود.

لیورپول در این فصل گل‌های دیرهنگام زیادی زده است. دو پیروزی اخیر مقابل تاتنهام و ساوتهمپتون در دقایق پایانی به دست آمد. اگر بازیکنان بر این باور باشند که تقدیر با آنها یار است، می‌توانند به احساسات منفی غلبه کنند.

سیتی هم با فشارهای خود روبه‌رو است. این تیم به دنبال فتح چهارگانه است. آنها در لیگ با آرامش کار کرده‌اند و نیازی به تلاش فراوان نداشته‌اند اما برنامه بازی‌های شلوغ آنها باعث می‌شود که بازیکنان خستگی جسمانی پیدا کنند و این اثرش را روی روان‌شان هم بگذارد. به این ترتیب نبرد قهرمانی را این تعیین می‌کند که کدام‌ یک زودتر خسته می‌شود: پاهای سیتی یا مغزهای لیورپول؟

شب‌های بی‌خوابی، تحلیل‌های بی‌پایان از بازی‌های تیم رقیب و نتایج و البته لغزش‌های غیرمنتظره، همه نقش خود را ایفا خواهند کرد. شاید این بار هم روز سرنوشت‌سازی در راه باشد؛ روزی که بازی لیورپول و چلسی و پالاس و سیتی قهرمان را مشخص کند.

منبع: ایران ورزشی