همراهان عزیز«فیلم هفته» با شروع اکران دوم فیلم‌های بهاری این هفته با فیلم «نقطه کور» به کارگردانی مهدی گلستانه در کنار شما هستیم. «نقطه کور» درامی اجتماعی - خانوادگی است که به ماجرای بیست‌وچهار ساعت از زندگی زوجی جوان و خانواده‌ی آن‌ها می‌پردازد. این فیلم از امروز روی پرده سینما رفته است.
خلاصه داستان: خسرو (محمدرضا فروتن) جوشکار/ غواصی است که علی‌رغم بیماری تنفسی، به دلیل مشکلات مالی خانواده همچنان زیر آب، فرسنگ‌ها دورتر از خانه مشغول به کار است. فشارهای اقتصادی و بیماری‌های روحی و روانی زندگی او را به هم ریخته است و تلاش‌های ناهید (هانیه توسلی) برای بهبود وضعیت خانواده بی‌نتیجه مانده است. در شبی که ناهید به بهانه‌ی تولد دخترشان و درحقیقت سالگرد ازدواجشان، همه را به مهمانی دعوت کرده است، سخنان پسر کوچک خانواده درباره‌ی حضور مرد غریبه‌ای در منزل در غیاب پدر، خسرو را نسبت به وفاداری همسرش به شک می‌اندازد و مهمانی به هم می خورد…
عوامل فیلم: کارگردان و تهیه‌کننده: مهدی گلستانه/ نویسنده فیلمنامه: احسان بیگلری، پریسا هاشم پور/ بازیگران: هانیه توسلی، محمدرضا فروتن، شقایق فراهانی، محسن کیایی، خاطره اسدی، علیرضا زمانی‌نسب، مریم بوبانی، نیکی مظفری و.../ فیلمبردار: مرتضی غفوری/ تدوین: خشایار موحدیان/ طراح صحنه و لباس: آنیتا جواهرچی.
صحبت‌های عوامل فیلم:
مهدی گلستانه: من معتقدم 70 درصد از طلاق‌هایی که در کشور ما به ثبت می‌رسند، هیچ دلیل خاصی ندارند. یعنی ما اشتباهاتی می‌کنیم و نمی‌خواهیم به آن اعتراف کنیم و برای اشتباهمان از کسی عذرخواهی نمی‌کنیم. بنابراین به عنوان یک فیلمساز، وظیفه‌ی خودم می‌دانستم تا فرهنگ عذرخواهی را نشان دهیم و درباره‌ی حضور روان‌پزشکان و روانشناسان در زندگی‌مان صحبت کنم.
نیکی مظفری: من از تئاتر بازیگری را آغاز کردم و دوستان سینماگر حتما این نمایش ها را دیده‌اند. برای این کار مهدی گلستانه و دستیارشان با من تماس گرفتند و در جلسه‌ای خیلی مفصل درباره‌ی فیلمنامه‌ی آن صحبت کردیم. فیلمنامه‌ی «نقطه کور» را به خاطر پیامش بسیار دوست داشتم. به نظرم حرف قصه‌ی «نقطه کور» به درد جامعه امروز می‌خورد ضمن اینکه در کنار آن، همه‌ی عوامل فیلم با سابقه‌ی درخشان و حرفه‌ای بودند، از آقای گلستانه متشکرم که این نقش را به من سپردند.
آنیتا جواهرچی: در این کار تماما از دکور بهره می‌برد که این نوع طراحی صحنه اگرچه سخت است اما لذت خاص خود را هم دارد.
آنچه منتقدان گفتند:
سایت هنرپایا: فیلم به‌جز سکانس «اول» و «آخر»، روایت 24 ساعت زندگی مردی است که با یک دنیا حسرت و درد به خانواده پناه آورده است و با حسرتی بیشتر خانه را زودتر از موعدش ترک می‌نماید. همان‌گونه که فیلم از قعر دریاها شروع می شود با غوص خسرو در دریا به پایان می‌رسد او از ظلمت شروع می‌کند، به روشنایی می‌آید اما درپایان فیلم باز هم به تاریکی انتهای آب‌ها فرو می‌رود.
سایت منظوم: مهدی گلستانه برای ساخت فیلم سومش، کمی از فضای فیلم‌هایی وام گرفته که مشهورترین نمونه‌ی ایرانی‌ش«سعادت‌آباد» مازیار میری است؛ برگزاری یک مهمانی و ایجاد بحران با کشف حقایق در خلال این دورهمی، اما او تنها به این کپی‌برداری اکتفا نکرده و از فیلم مشهور«شکار» توماس وینتربرگ هم ماجرای «ایجاد بحران بر اساس دروغ یک بچه» را به فضای فیلمش آورده تا این‌بار کلید آغاز شک مرد به زنش دروغ پسر کوچکشان در مورد رفت‌وآمد یک مرد به خانه باشد.
خبرگزاری فارس: فیلم نقطه کور، در روایت داستان تلخ و بحران‌زده‌ی خود نیز زبان گویایی ندارد. فیلم با طرح شبهه‌ای از سوی کودک دروغ‌گوی فیلم آغاز می‌شود، با شک ویرانگر پدر کودک به همسرش ادامه می‌یابد و در شبکه‌ای از نشانه‌ها و نشانی‌ها، مخاطب را در صدق و کذب ادعای کودک سرگردان می‌کند. اما در پایان، خود در بین انبوه نشانه‌های کارگزاری‌شده در زمین فیلم گرفتار می‌‌ماند و چند نشانی خنثی‌نشده راه برون‌رفت را بر او می‌بندند.
نظر کاربران چیست:
یاشار کاربر سلام سینما: کاملا معمولی. نمونه‌ی دست چندم از سینمای اصغر فرهادی و یه کپی کاملا آشکار از سعادت آباد. فقط این‌بار رابطه‌ها از دوست تبدیل به خانواده شده. فیلم با وجود تکراری بودن تا نیمه خوب پیش می‌ره، اما بعد از نیم ساعت اول، دیگه جذابیت چندانی برای مخاطب نداره و پایان فیلم هم کاملا تکراریه.
ریحانه کاربر خبرگزاری ایسنا: فیلم بدی نبود اما به‌نظرم بازی ها اصلا جالب نبودن، به‌خصوص بازی هانیه توسلی و محمدرضا فروتن که کاملا مثل همیشه بود. فقط شقایق فراهانی توی تیم بازیگران خوب بود و محسن کیایی که همیشه شیرین و خوبه.
نادر کاربر سایت سینما پرس: فیلم بدی نبود اما قصه تکراری بود. انتخاب بازیگران هم می‌تونست بهتر باشه.
حواشی:
فیلم درابتدا «23 روز» نام داشت.
بخش‌هایی از فیلم زیرآب فیلمبرداری شده است.
به‌جز پلان‌های ابتدایی و انتهایی، تقریبا تمام بخش‌های فیلم در یک آپارتمان می‌گذرد که دکور است و توسط تیم طراح صحنه ساخته شده است.
مهدی گلستانه درباره‌ی حضور فیلم «نقطه کور» در جشنواره فیلم فجر گفته بود که به‌جز یکی دو فیلم رقیبی برای اثرش در جشنواره نمی‌بیند.
اغلب منتقدان برخورد سردی با فیلم داشتند و آن را کپی دست چندمی از فیلم «سعادت آباد» دانستند.
نظر من را بخواهید:
انتقادها به فیلم زیاد بود و تقریبا همه‌ی منتقدان برخورد سردی با «نقطه کور» داشتند که به‌نظر نگارنده منصفانه نبود. فیلم از استاندارهای لازم برای یک درام متوسط برخوردار است و اگر هم انتقادی به آن باشد باید در حدی معقول مطرح شده و به اصطلاح حالت تخریبی نداشته باشد.
داستان فیلم درباره‌ی یک دورهمی خانوادگی به بهانه‌ی تولد فرزند زن و شوهری است که دچار تنش شده‌اند، چراکه مرد به همسرش شک کرده و گمان می کند در نبود او مردی غریبه را به خانه راه داده است. تنها دلیل مرد برای این شک، دروغ همسرش درباره‌ی درست شدن لوله‌های فاضلاب توسط همسایه و البته ادعای پسر چهارساله‌اش مبنی بر حضور مردی غریبه در خانه است. کارگردان، ابزار کمی برای طرح و بسط درام در بستر فیلم داشته چراکه تمام قصه‌ی فیلم تنها در بیست‌وچهار ساعت می‌گذرد و باید همه‌ی اتفاقات و گره‌های اصلی و البته گره‌گشایی‌ها در همین مدت زمان اندک رخ بدهد. از این نظر باید به گلستانه نمره‌ی قبولی داد. فیلم ابتدا، فراز و فرود دراماتیک و گره گشایی نهایی خوبی دارد و از همه مهم‌تر می‌تواند مخاطب را با قصه‌ی زندگی زوج جوان و خانواده‌ی آن‌ها همراه کرده و تا انتها مشتاق به دانستن اصل ماجرا نگه دارد.
«نقطه کور» می‌توانست به فیلم بهتری تبدیل شود اگر گلستانه با اعتمادبه‌نفس بیشتری پشت دوربین قرار می‌گرفت و به دنبال تجربه‌های جواب پس‌داده دیگر کارگردان‌ها نمی رفت. درواقع فیلم امضای کارگردان را با خود ندارد و بسیار شبیه به درام‌های خانوادگی با مضمون خیانت در سینمای سال‌های اخیر شده است. فیلم البته ساختار مناسب و ریتم معقولی دارد اما تکراری بودن مضمون و ساختار تکراری‌اش (هرچند استاندارد) توی ذوق می‌زند.
گلستانه با ساخت فیلمی سخت در لوکیشنی ثابت و زمانی محدود برای روایت قصه‌اش نشان داد فن کارگردانی را بلد است و اگر با فیلمنامه‌ای مناسب و جذاب و با اعتمادبه‌نفس بیشتر پشت دوربین قرار بگیرد می‌تواند فیلم‌های بهتری بسازد.
می‌توانید «فیلم هفته/ سینما نیمکت؛ جمع ِ عاشقان سینما» را نیز بخوانید.
