رقابت وعده‎های نجومی در انتخابات ریاست‌جمهوری

 از آنجائیکه فرصت تبلیغات نامزدها محدود است و مکانیسم قابل قبول و کارشناسی در این ایام محدود برای راستی آزمایی شعارها  و وعده‌ها وجود ندارد، نامزدهایی که برای خود شانس کمتری قائل هستند رو به روشهای پوپولیستی با دادن وعده‌های نجومی می‌کنند. این روش با توجه به نقاط ضعفی که در جامعه معیشتی وجود دارد توسط نامزدهای پوپولیسم رواج گسترده‌ای دارد. ما در کشورمان با این روش بسیار آشنا هستیم و لطمات تبلیغات سوء آن را با گوشت و پوست خودمان لمس کردیم. نامزدهایی که با وعده اعطاء پول تحت عناوین مختلف قصد موفقیت در انتخابات را دارند، در واقع بی احترامی محض به شعور مخاطبان و به نوعی به خرید رای مبادرت می‌ورزند.

جالب اینجاست این افراد هیچگاه به برنامه مدونی از مکانیسم تامین منابع، نحوه تشخیص و همینطور تبعات تورمی و آثار سوء آن در اقتصاد اشاره ای نمی‌کنند. بلکه تنها هدف آنها تحریک مخاطبان است.

یا وعده‌هایی که بر اساس تحریک متقاضیان کار داده می‌شود از این هم تاسف بارتر است که به جای ارائه برنامه‌هایی که به اشتغال منتهی می‌شود نظیر تولید، گردشگری، تجارت، حمل و نقل، کشاورزی و … به پرداخت مستقیم پول به متقاضیان جویاتر کار وعده داده می‌شود.

در تمامی این روشها یک وجه اشتراک وجود دارد و آن تمرکز بر لایه‌های پایین جمعیتی و طبقات متوسط به پایین است. آنجائیکه برخی نامزدها از سر بی‌تقوایی قصد دارند بر موج بی سوادی طبقات پایین سوار شوند از این نمد کلاهی برای سرخود دست و پا کنند و قبای ریاست جمهوری را در سایه نیازمندی ، سادگی و نا آگاهی مردم برتن کنند.

27302