سرویس فرهنگ و هنر مشرق- نظرات مثبت و منفی منقدان را درباره مینی سریال 63/11/22 را می‌خوانیم:
نگاه مثبت: جنگ تاریخ با مسافر زمان
اگر این تریلر سفر در زمان استیون
کینگ و جی.جی.آبرامز جواب داده است مسلما به خاطر بازی جیمز فرانکو در نقش معلم
دبیرستان شهری کوچک است که می‌خواهد مانع ترور جان اف.کندی شود. این سریال هشت
قسمتی کوتاه با درخشش جیمز فرانکو در نقش جیک اپینگ، معلم دبیرستانی در مین در سال
2015 است که راز شگفت انگیز 35 ساله‌ای را درباره‌ی دوستش ال تمپلتون، صاحب
غذاخوری کوچک محلی می‌فهمد. داخل غذاخوری گنجه‌ای وجود دارد که به محض ورود به آن
به سال 1960 می‌روی. اگر دقیق‌تر بگوییم به 21 اکتبر، ساعت 11:58.
حالا می‌توانید میزان شور و هیجان
کینگ را برای داشتن چنین ایده‌ای تصور کنید. هیجان شیرجه در یکی از بزرگ‌ترین
توطئه‌های تاریخ آمریکا و اتفاقی که مطمئنا برای او و بسیاری از نویسندگان هم نسلش واقعه‌ای قابل توجه است. وارد سوراخ
خرگوش که می‌شویم کینگ ما را به تماشای سلسله‌ای از حوادث می‌نشاند: دی در دفترش،
لیندون جانسون در ویتنام گرفتار نمی‌شود و برعکس، آن همه سرباز کشته نمی‌شوند و
نسل سوخته به شکلی دیگر ظهور می‌کند. این ایده‌ی جذابی است که کینگ و آبرامز به
کمک بریجت کارپنتر به آن حیات بخشیده‌اند. آنها از کتاب کینگ نظریه‌ی «تأثیر
پروانه‌ای» را برداشتند، اما از آن فقط به عنوان سکوی پرتاب22/11/63 استفاده کردند
و به جای آن بر روی توقف ترور جان اف کندی تمرکز کردند. در واقع جان کلام کینگ در
22/11/63 این است که اگر واقعا می‌توانستی به گذشته بروی تا تاریخ را تغییر دهی،
تاریخ و زمان هر دو به جنگ تو می‌آمدند. آنها در سریال از این نکته با عنوان
«نیروی بازدارنده» یاد می‌کنند-مثلا می‌بینیم زمانی که شخصیت دلسوز اما سرگردان
فرانکو در حال تغییر دادن حتی کوچک ترین حوادثی است که اتفاق افتاده است نیروهای
ماورایی در مقابلش می‌ایستند؛ بنابراین پیامی ارسال می‌شود. این پیام این است:
کاری که می‌کنی دیوانگی است و عواقب وخیمی دارد. مسلما روایتگر داستان این ایده را
دوست دارد که قصه را پر از تنش و هیجان کند و مطمئناً بیشتر موفقیت 22/11/63 از
آنجا می‌آید که فرانکو به کمک کوپر که در اپیزودهای اول و فلاش بک‌ها همراه او است
مفهوم عجیب و غریبی را باور پذیر کرده است.
تیم گودمن: هالیوود ریپورتر
نگاه منفی: اگر واقعا ماشین زمان
داشتیم!
سریالی درباره‌ی سفر در زمان و کشتن
آدم بدها. یک ماه پس از شروع افسانه‌های فردا از شبکه‌ی سی دبلیو، شبکه‌ی هیولو
مینی سریال 22/11/63 را براساس اقتباسی از رمان استیون کینگ برای ما پخش کرد. در
این سریال جیمز فرانکو نقش جیک را دارد؛ معلم دبیرستانی که می‌فهمد دوست رستوران
دارش آل(کریس کوپر) رازی مگو در کنج آشپزخانه‌اش دارد. بسیار خب،با سرعتی احمقانه
جیک قبول می‌کند که پروژه‌ی بزرگ قهرمانانه‌ی ال را عملی کند: کشتن لی هاروی
ازوالد(دنیل وبر) و جلوگیری از ترور جان اف.کندی. برخی معلمان با ایجاد عشق به
آموختن باعث تغییر می‌شوند؛ برخی هم احمق‌های تنهایی هستند که مانع احمق‌های تنهای
دیگر می‌شوند.
بریجت کارپنتر تهیه‌کننده‌ی این سریال
مانند استیون کینگ نویسنده‌ی رمان 22/11/63 قوانین روشن و مشخصی برای سفر در زمان
تعریف کرده است و با دنبال کردن جزء به جزء آنها موقعیت‌های عاطفی و مفهومی بسیاری
را خلق کرده است. خود زمان با تلاش‌هایی که برای ترور دارد نیت جیک را خنثی می‌کند-مانند
آتش سوزی ناگهانی، ماشین فراری. ادیسه‌ی جیک مأموریت‌های جانبی و حماسی است که
بیشتر آنها به کمک شخصیت‌های مکمل با بازی‌های خوب جذاب شده‌اند. این شخصیت‌ها
شامل جاش دوآمل(بتل کریک) در نقش اولین هدف جیک، بازیگر کانادایی سارا گدن در نقش
عشق جیک و چری جونز(در سریال ترنسپرنت) در نقش مادر ازوالد هستند. کارپنتر هرگز
انگیزه‌های جیک را باورپذیر نمی‌کند(او از کجا مطمئن است که کندی اوضاع را بهتر می‌کند؟)
اما ضعیف‌ترین بخش سریال را می‌توان بازی کم‌رمق و بی‌حس و حال فرانکو دانست.
22/11/63 دارای برخی نتیجه‌گیری‌های تأثیر گذار است اما چه می‌شد اگر ستاره‌ای
بهتر در سریال حضور داشت؟ شاید اگر ماشین زمانی داشتیم می‌شد این کار را کرد!
جف جنسن: اینترتیمنت ویکلی 