سرویس ورزش مشرق – باور غلطی که طی دو دهه اخیر در فوتبال کشورمان جا افتاده این است که با پول می‌توان در فوتبال پیشرفت کرد! اتفاقی که در برخی باشگاه‌های بزرگ دنیا از جمله چلسی، منچسترسیتی و امثالهم با ورود آبراموویچ ها رخ داد، خیلی سریع و ناآگاهانه از سوی آبراموویچ های وطنی کپی برداری شده و در بدنه فوتبال کشور بکار افتاد!
این ذهنیت که با پول، هر کاری می‌توان انجام داد از عهد قارون تاکنون وجود داشته و تا ابد هم پابرجاست اما در دل این تفکر نکته مهمی نهفته و آن بکار گیری علم و دانش در کنار پول است! پولی که بدون مدیریت صحیح هزینه شود حکم دور ریختن آن را دارد و اگر بهره برداری از آن جنبه اجتماعی داشته باشد می‌تواند پیامدهای جبران ناپذیری از خود برجای بگذارد.
در اینکه محمدرضا زنوزی مالک باشگاه تراکتورسازی در بحث اشتغال زایی و توسعه سرمایه فردی و اجتماعی در آذربایجان شرقی و شهر تبریز موفق عمل کرده بحثی نیست اما همین فرد با نیت ایجاد شادی و سرور برای همزبانان آذری اش مسیری را پیمود که روز بازی با پیکان در ورزشگاه یادگار امام تبریز حادثه ساز شد و جان و مال بسیاری را به خطر انداخت!
بیشتر بخوانید:
ایجاد این ذهنیت که "ما چون پولداریم پس قهرمانیم! "، برای علاقمندان به تیم تراکتورسازی این تصور را بوجود آورد، سرخپوشان تبریز باید هر هفته برنده زمین را ترک کند! این باور غلط کم کم به جایی رسید که پرشورهای تبریزی پس از دومین شکست پیاپی در هفته‌های پایانی لیگ در کنترل احساسات خود ناتوان مانده و امیدواری‌های بیش از اندازه‌ای که در ماه‌های اخیر به خود داده بودند را نقش برآب دیده و باران سنگ را بر سر مأموران بی تقصیر نیروی انتظامی و حتی همشهری‌های آذری زبانشان آوار کردند! البته برخی هواداران هم دق دلی خودشان را سر ستاره‌های این تیم خالی کردند و با مسعود شجاعی و اشکان دژاگه درگیری فیزیکی پیدا کردند!
شاید به نوعی بتوان گفت عامل اصلی حادثه تلخ استادیوم یادگار امام تبریز نداشتن جنبه باخت از سوی هواداران و البته توقع بیجایی بود که زنوزی برای آن‌ها ایجاد کرد و با این پاس گل به پرسپولیس و استقلال و سپاهان، شاید شانس قهرمانی سرخپوشان را به حداقل رساند.
با یک مثال روشن در سینما می‌توان بهتر در این باره متوجه عمق فاجعه در باشگاه تراکتورسازی تبریز شد!
تصمیماتی که محمدرضا زنوزی در موضوعات فوتبالی تیم اتخاذ کرد شبیه این بود که یک سرمایه گذار سینمایی برای تهیه فیلم هزینه هنگفتی را تقبل کند اما در عوض تصمیم بگیرد در امور مختلف فیلمسازی اعم از زوایای دوربین، فهرست بازیگران فیلم، فیلمنامه و… سلیقه اش را به کارگردان، فیلمبردار و سایرین تحمیل کند! در بحث محسن فروزان و اتهاماتی که در رابطه با تبانی به این بازیکن وارد شده نمی‌توان اظهارنظر کرد و باید منتظر حکم مراجع مربوطه بود، اما اتفاقات پس از دیدار با سپیدرود رشت به شکلی مدیریت نشد که کل تیم به حاشیه نرود!
سال‌هایی که برادران شفیعی زاده در استقلال خوزستان و یا حسین هدایتی با استیل آذین می‌خواستند فوتبال خصوصی را به روش‌های اینچنینی به قهرمانی برسانند را به یاد داریم. به خدمت گیری ستاره‌های لیگ و مربیان کاردان هرگز کمکی به موفقیت شأن نکرد و در نهایت منجر به خروجشان از فضای ورزش و بازگشت به همان مباحث اقتصادی شد!
شاید از دست رفتن چند ده میلیارد از جیب سرمایه دارانی که "هزار میلیارد" برای شان پول خرد محسوب می‌شود بی اهمیت باشد اما قطعاً بیشترین ضرر را هواداری می‌کند که با امیدهای واهی که به او داده شده در روزهای حساس لیگ و عدم نتیجه گیری تیمش دنیا را سیاه و کبود می بیند و حس سرخوردگی موجب می‌شود تا هر اقدامات پرخطری انجام بدهد. بعضاً دچار حمله قلبی شده و از شدت عصبانیت کاری می‌کنند که منجر به فوت شود!
به گواه کارشناسان فوتبالی، تراکتورسازی در این فصل با به خدمت گیری مربی باتجربه و بازیکنان سرشناس تیم ملی یکی از بخت‌های مسلم قهرمانی در فصل جاری بود اما از آنجا که مالک این باشگاه همزمان می‌خواهد وظایف مدیرعامل، سرمربی و بازیکنان تیمش را هم انجام بدهد یکی از بهترین فرصت‌های این تیم پرطرفدار و دوست داشتنی شمال غرب کشور برای کسب اولین قهرمانی لیگ برترش را از دست داد!
یک تناقض آشکار هم بین صحبت‌های مالک باشگاه و این رفتار هواداران دیده می‌شود؛ زنوزی به صراحت اعلام کرد این فصل انتظار قهرمانی از تیم خود نداریم و به دنبال ساختن یک تیم قدرتمند برای فصل بعد هستیم و هواداران هم این موضوع را درک کرده اند! اما در عمل هواداران خلاف این موضوع رفتار کردند و با دومین باخت پیاپی و کم شدن شانس قهرمانی تراکتورسازی همه چیز و همه کس را زیر باران سنگ و صندلی شکسته گرفتند تا معلوم شود آقای مالک هنوز هواداران و رفتارشان را نشناخته است.
در هر صورت این تراکتورسازی با این همه ستاره و تغییر کادر فنی هنوز هم روی کاغذ شانس قهرمانی و البته کسب سهمیه آسیایی دارد و شاید این رفتار غیر قابل قبول و ناشیانه هواداران در پایان فصل چیزی جز حسرت برای آن‌ها باقی نگذارد.