انگلیسی‌زبان‌ها به افرادی که شب‌ها تا ساعتی از بامداد بیدار می‌مانند، در اصطلاح جغد شب (Night Owl) می‌گویند. به نظر می‌رسد محققین بالاخره از این موضوع پرده برداشتند که چرا عده‌ای شب زنده دار هستند و فیزیولوژی بدن‌شان مثل سایرین به صورت طبیعی کار نمی‌کند.
در نتیجه یک پژوهش در سال 2017 میلادی، افرادی که تا پاسی از شب بیدار می‌مانند و صبح‌ها به سختی بیدار می‌شوند تنبل نیستند. در حقیقت این افراد تنها ساعت بیولوژیکی بدن‌شان به صورت ژنتیکی به گونه‌ای تنظیم شده که بین 2 الی 2 و نیم ساعت کندتر از دیگران فعالیت کند. دلیل ژنتیکی این مسئله در جهشی روی ژن CRY1 نهفته است.
الینا پتکه، مدیر مسئول این پژوهش مهم در دانشگاه راک‌فلر نیو یورک در این رابطه توضیح می‌دهد حاملین این ژن جهش‌یافته به نظر می‌رسد ساعت بدن‌شان مدت زمان بیشتری نسبت به سایرین فعالیت می‌کند. البته ناگفته نماند شب زنده دارها صرفا به آن دسته از افرادی که تنها به خاطر بازی با گوشی همراه‌شان بی‌خوابی هستند، اطلاق نمی‌شود.
شب زنده دار را در اصطلاحی دیگر شب‌زیست نیز تعریف می‌کنند. بدن انسان به طور طبیعی به گونه‌ای تنظیم شده که در نبود روشنایی در شب، کم کم به خواب نیاز پیدا می‌کنند. اما شب‌زیست‌ها اکثرا قادرند تا کمی قبل از طلوع آفتاب به کارهای روزمره‌شان برسند. برخی از شب‌زیست‌ها در تلاش هستند در موسسه‌های خواب‌درمانی این مشکل را در خودشان مرتفع سازند. پژوهشگران برآورد کرده‌اند نزدیک به 10 درصد از جمعیت جهانی از این شرایط رنج می‌برند.
این رفتار همانطور که گفته شد بر اساس جهش ژنتیکی در فرد بروز پیدا می‌کند. در طی پژوهش‌های اخیر رابطه‌ای میان شب زنده داری با ابتلا به افسردگی، اضطراب، ناراحتی‌های قلبی-عروقی و حتی دیابت کشف شده است.
با تمام این تفاسیر هر فرد شب‌زیست حتما به دلیل جهش در ژن CRY1 به این اختلال گرفتار نشده و احتمالا دلایل دیگری نیز وجود دارد که دانشمندان هنوز با علم کنونی نسبت به آن ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند. نتایج این پژوهش بحث‌برانگیز در ژورنال معتبر Cell منتشر یافته و علاقه‌مندان با مراجعه به این لینک می‌توانند به مطالعه و بررسی بیشتر داده‌های آماری مشغول شوند.
