فراز کمالوند در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" درباره اهانت هایی که طی روزهای گذشته از سوی برخی هواداران به امیر قلعه نویی انجام شده، بیان کرد: من امیر قلعه نویی را حدود 20 سال است که می شناسم و رابطه صمیمی و نزدیکی داریم. خارج از زمین فوتبال با هم ارتباط داریم و خلق و خوی او را می شناسم. هرچه فکر می کنم نمی دانم چرا باید او این رفتارهای عجیب را متحمل شود.
وی ادامه داد: آنهایی که به قلعه نویی تهمت می زنند باید آن دنیا در پیشگاه خداوند پاسخگو باشند. متاسفم جو فوتبال مان طوری شده که اینطور به پرافتخارترین مربی لیگ توهین می کنند. او انسان سلامت و خوبی است و نباید این حرف ها را درباره اش بزنند.
سرمربی آلومینیوم اراک همچنین گفت: قلعه نویی واقعا خویشتن داری نشان می دهد اما هر آدمی طاقت و توانی دارد. این جوی که در فوتبال ما راه افتاده شایسته نیست. شما بازی منچستر سیتی و تاتنهام را ببینید. دو تیم از یک کشور در دقیقه 90 یکی گل می زند اما بعد از بازی تماشاگران سرشان را پایین می اندازند و از ورزشگاه بیرون می روند. متاسفانه اگر این جو در فوتبال ما ادامه پیدا کند، نمی شود مسابقات را برگزار کرد.
کمالوند در بخش دیگری از حرف هایش خاطرنشان کرد: فوتبال یک بازی است و بازی هم برای سرگرمی است. بازی های هر سنی متفاوت است. پس باید طوری باشد که همه از فوتبال لذت ببرند اما متاسفانه در استادیوم های ما اتفاقات عجیبی رخ می دهد. چه معنا دارد که یک آدم برای فوتبال بمیرد؟ فوتبال هم مثل سینما و تئاتر سرگرمی است. درست نیست که در کشور ما با تمدن چند هزار ساله این اتفاقات بیفتد. در اروپا نه فنسی وجود دارد و نه نرده ای. این رفتارها برای کشور ما زشت است.
وی با بیان اینکه در لیگ یک هم این اتفاقات وجود دارد، گفت: ما باید فکری برای این مسائل انجام بدهیم. خیلی از کشورهای دنیا به فوتبال مانند پیک نیک نگاه می کنند. به ورزشگاه می روند که لذت ببرند اما اینجا نوجوانان نمی توانند به ورزشگاه بروند چون بدترین الفاظ به کار می رود. آدمی مثل امیر قلعه نویی با این همه سابقه و افتخار خانواده اش بازی را می بینند و خیلی راحت توهین را می شنوند. آیا فرزند امیر قلعه نویی حق ندارد به استادیوم برود؟ قبلا چنین رفتارهایی را در قبال علی دایی و بقیه هم شاهد بودیم. متاسفانه همه حرمت ها را از بین برده اند و همه چیز را زیر پا گذاشته اند.
کمالوند در پایان افزود: واقعا بابت اتفاقاتی که برای قلعه نویی افتاد، ناراحت شدم. اینکه او با دست به سینه اش می کوبد نشانگر اوج ناراحتی اش است اما چه باید بکند؟ آیا باید صندلی مربیگری را رها کند و به رختکن برود؟ متاسفانه بعضی ها فوتبال را با میدان جنگ و دعوا اشتباه گرفته اند.
