به گزارش ایسنا، تأمین کالاها با ارز نرخ ترجیحی و همچنین سوخت با قیمتی پایینتر از فوب خلیج فارس همواره موجب پرداخت یارانه سنگینی در این بخشها شده است که البته در بخش سوخت بسیار قابل تأمل بوده و یکی از عوامل افزایش قاچاق آن به شمار میرود.
بررسی جریان پرداختهای یارانهای دولت در بودجه 1398 و آنچه در بودجه سال گذشته اتفاق افتاد، از این حکایت دارد که اگر مبنای نرخ ارز 8,000 تومان در سامانه نیما قرار گیرد با توجه به اختلاف قیمتی که با نرخ 4,200 تومان ارز ترجیحی وجود دارد، برای کالاهای اساسی و دارو در مجموع حدود 50 هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت میشود. از این رقم تا 39 هزار و 900 تومان به کالاهای اساسی و 10 هزار و 260 هزار تومان به دارو اختصاص دارد.
در بخش سوخت نیز با توجه به اینکه فراوردههای نفتی با نرخ فوب خلیج فارس و قیمت گاز طبیعی نسبت به قیمت صادراتی سنجیده میشود، برآوردها از این حکایت دارد که در مجموع 310 هزار و 113 میلیارد تومان بابت فراوردههای نفتی، 279 هزار تومان گاز طبیعی و حدود 9 هزار و 990 میلیارد تومان برای برق یارانه پنهان پرداخت میشود.
در بخش فراوردههای نفتی، برای بنزین تا 123 هزار و 524 میلیارد تومان، نفت سفید 10 هزار و 488 میلیارد تومان، گازوئیل 129 هزار و 703 میلیارد، نفت کوره 14 هزار و 249 میلیارد، گاز مایع 12 میلیارد و 426 میلیارد و سوخت هوایی و سوخت جت 8,661 میلیارد تومان یارانه پرداخت میشود.
یارانه پنهان به عدم نفع دولت به دلیلی فروش کالاهای تولیدی در داخل با قیمت پایینتر قیمت قابل فروش در خارج از کشور برمیگردد. این جریان سالهاست که در اقتصاد ایران تکرار شده و البته مورد انتقاد نیز بوده است.
دولت اخیراً موضوع یارانههای پنهان و اصلاح آن را مطرح کرده و معتقد است که با اصلاح این شیوه پرداخت یارانه، این منابع در اختیار آن قرار میگیرد و میتواند درباره نحوه باز توزیع آن تصمیمگیری کند. در عین حال که نهایتا به پایداری بودجه دولت و قطع یارانه از محلهای ناپایدارکننده سیاست مالی میانجامد.