دم این ربات کوچک که برای دارو رسانی هدفمند به بدن کاربرد دارد، با لایه‌ای از سلول‌های قلب موسوم به کاردیو میوسیت پوشیده شده است. بال‌های ربات نیز پوششی از جنس نوعی هیدروژل حساس به نور دارد.
هنگامی که سلول‌های قلب به طور هماهنگ ضربان دارند، موجب حرکت دم ربات به بالا و پایین می‌شوند. این حرکت دم موجب جابه‌جایی ربات درون مایعات می‌شود و بال‌های آن که در محیط‌های تاریک کاملا گسترده هستند، ربات را به بالا می‌راند. زمانی که پرتوهای مادون قرمز از پوست عبور کرده و به بال‌های ربات برخورد می‌کنند، موجب تغییر وضعیت بال‌ها می‌شوند. این تغییر وضعیت بال‌ها حرکت رو به جلوی ربات را متوقف کرده و امکان آزادسازی دارو را در محل موردنظر فراهم می‌کند.
در آزمایش‌های اولیه این ربات توانست با موفقیت، داروهای ضد سرطان را در مجاورت سلول‌های سرطانی رها کند. اکنون محققان در تلاشند تا سیستمی را توسعه دهند که امکان کنترل مستقل هریک از بال‌ها را فراهم می‌کند و قابلیت مانور ربات را افزایش می‌دهد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Small منتشر شده است.
علمی **9259** 1055
