پیامبر در خطبه معروف شعبانیه می فرماید: «قَد اَقبَلَ اِلیکُم شُهرُ الله...فَإِنَّ الْغَایَهًْ أَمَامَکُمْ وَ إِنَّ وَرَاءَکُمُ السَّاعَهًَْ تَحْدُوکُمْ تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا فَإِنَّمَا یُنْتَظَرُ بِأَوَّلِکُمْ آخِرُکُمْ» «اى مردم! همانا ماه خدا، همراه با برکت و رحمت و آمرزش به شما روى آورده است؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماه هاست و روز هایش برترینِ روزها و شب هایش برترینِ شب ها و ساعاتش برترینِ ساعات است. ماهى که در آن به میهمانى خدا دعوت شده اید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شدهاید. نَفَس هایتان در آن، تسبیح است و خواب تان در آن عبادت. عمل تان در آن پذیرفته و دعای تان مستجاب است پس با نیّت هاى راست و دل هاى پاک، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزه دارىِ آن و تلاوت کتابش، توفیق تان دهد؛ چرا که بدبخت کسى است که در این ماه بزرگ، از آمرزش الهى محروم بماند. با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید؛ به نیازمندان و بی نوایان صدقه دهید؛ به بزرگان خود احترام و بر کوچک ها ترحّم و به بستگان تان نیکى کنید؛ زبان و چشم و گوش هاتان را از غیر حلال نگه دارید و بپوشانید و فرو بندید. به یتیمان محبّت کنید تا بر یتیمانتان محبّت ورزند؛ از گناهان تان توبه کنید که جان هاتان در گرو کارهاى شماست، پس با طلب آمرزش، آنها را آزاد سازید. پشت هاى شما از بار گناهان تان سنگین است پس با طول دادن سجده هاى خود، آنها را سبک کنید و....
حرمت ماه مبارک رمضان
فرمودند رمضان نام خداست. رمضان الکریم، خدای کریم. و نیز نام این ماه را باید محترم گفت. ماه مبارک رمضان. ماهِ ماه ها و ماهی که خدا در آن به دنبال یک یک بندگان فرستاده است. مردم بیایید که در شهر خبر است و درهای بهشت را باز کرده و درهای دوزخ را بسته اند. شیاطینِ جن را به بند کشیده اند و بندگان آزادند که بندگی کنند و بی مزاحمتِ اغیار، تا می توانند خدا را بخوانند و هر چه می خواهند از او بخواهند. ولی مراقب شیاطین انس باشند که فعلاً آزادند. از این ماه نازنین که نوشتیم، نیمش گذشته است و اگر دل بجنبانیم و غیرت کنیم می توانیم از نیمه بعدی، توشه یک عمر و هزار ماه خود را برداریم. بندگان با هوش و زیرک خدا برای ساعت به ساعت این ماهِ میهمانی برنامه دارند و با عبادت و خدمت به خلق خدا، ماندگارش می کنند. مخصوصاً در این دوره ای که مشکلات بیش از پیش شده و همت مضاعف می خواهد. مردم در رنجند و از دشمن، خشمگین و از برخی مسئولین که کمکار، تنبل و فرا فکناند، گلایه مند. باید معاضدت کرد و این چند قدم را به سلامت و پیروزی به سر برد و دشمن را ناامید و مسئولین را به کار واداشت.
بصیرت و بیداری مردم و مسولین
روزگار ما روزهای جنگ است و دفاع. روزهای بیداری است و وقت خواب نیست که اگر در این دوران کسی به خواب برود، یا دشمن، او را با لگد بیدار می کند و یا در خواب می برندش. مخصوصاً آنها که در پُستِ مسئولیتند باید بیدارتر باشند و هوشیارتر و با بصیرت تر و صد البته شجاعتر. چراکه خدا آنها را بیش از سایرین مؤاخذه می کند و امیرالمؤمنین علی علیهالسلام خطاب به آنها فرمود: «امور مردم به شما امانت داده شده و طعمهای نیست که به آن طمع کنید». اگر حساب و کتاب این دنیا را با ترفند و توهین بتوان پیچاند و از بار مسئولیت شانه خالی کرد، در روزی نه چندان دور و در محضر خدا و بندگان خواهند پیچاندمان. آن زمانی که ادعای «کمبود اختیارات» و توجیه «تسلیم به دشمن» و قول های «پنهانی» و کارشکنی و تنبلی و حرافی و ... را شاید تنها با جمله ای جواب دهند «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُولُون». مسئولیت مان سنگین است و نفس گیر. ما میراث دار تمام افتخارات پیشینیان و آرزوهای آنانیم و پسینیان، ریز به ریز اعمال ما را قضاوت خواهند کرد، خواهند دانست که در جرگه پاکباختگان دین و ایرانیم و از امیرکبیر و رئیسعلی و آل احمدیم یا خائنین ملک و آیین و آقاخان و رزم آرا و تقیزاده ها.
روزگارمان روزگار سخت مسئولیت ادعاهاست. ادعاهای دیروز را امروز باید اثبات کنیم. روزی است که شیپور جنگ را در جبهه اقتصاد و معیشت مردم نواختهاند و قرار است مرد از نامرد شناخته شود و کاسب از محتکر و مسئول خادم از رئیس خائن. آرایش جنگی دشمنان و اتاق جنگ دشمنان خونخوار علیه ایران اسلامی را در وزارت خزانه داری آمریکا دیده اید؟ تحریم های پیدرپی دشمنان و عهد شکنی اروپاییان را چه کنیم؟ هجمه بی سابقه رسانه ای و تبلیغاتی نظام سلطه بوی خون می دهد، نمی دهد؟ قتلعام فرهنگی یعنی چه؟ معنی اینها به غیر از جنگ، چیست؟ زمانی آرایش جنگی با نظامیان زره پوش و خشمگین بود و امروز با اقتصاد دانهای اودکلن زده و دیپلمات های خندان توافقنامه به دستی که تحریم می کنند یا وحشی های کراوات زدهای که با امثال اسناد شرم آور 2030 به دنبال سربازگیری برای انگلیس و فرانسه و آمریکا هستند. وقیحانی که بی هیچ شرمی، آدم می کشند و خم به ابرو نمی آورند. و ماییم و رسالت ناتمام گذشتگان و نیمه راه باقیمانده تا خانه دوست و مقصد خوبان که اگر همت کنیم می توانیم کار نیمه را تمام کنیم و دشمنان را تا قبرستان تاریخ بدرقه کنیم. إنشاءالله.
ماه مبارک رمضان درس مقاومت
ماه مبارک رمضان از نیمه گذشت و هنوز درس مقاومت به ما می دهد. درس استقامت در برابر وساوس نفس و رنگارنگِ دنیا. یکی از تمرین های هر ساله ما در مبارزه همین روزه داری است. و تمرین هرساله ما در ایستادگی. ایستادگی در عقیده و مبارزه برای آن. ماه میهمانی خدا ماه کریمان است. ما را به خانه ملکه عرب و خدیجه مهربانِ رسولِ خدا می رساند و در نیمه ماه بر سفره کریم اهل بیت مهمانمان می کند و وقتی که از نیمه گذشت، کمکم مهمانی شبانه خدا شروع می شود و خدای مُنعِم ما، سفره بینظیر اکرام و اطعام و اِنعام خود را از سَر شب تا به صبح می گستراند تا هرکه هرچه می خواهد را برای یک عمر خود برگیرد. دقیقاً یک عمر. سفره ای که رزق هزار ماه زندگی ما در آن است. برکت یعنی این و ماه کریمان به اوجش رسیده است. یک شب برابر می شود با یک عمر 83 ساله. هیچ انسان باهوشی این فرصت گران قدر را از دست نمی دهد مخصوصاً که این شب ها همراه شافع محشریم و امیرالمؤمنین با ماست. اگر نبود حضور حضرت مولا کجا دل ها چنان رقیق می شد که یک شب را بتوانیم تا به صبح خدا خدا کنیم؟ و اگر مناجات او در مسجد کوفه و مشق بندگی او به کمیل نبود کجا میدانستیم که خدا را چگونه باید خواند و از او دلبری کرد؟ خدا را شکر مولایمان آن عابدِ مقتدرِ مظلومی است که تا ابد الگوی آزادگی و عدالت و عبودیت است.
انقلاب و اسلام ناب
اسلام انقلاب ما از آن رو «ناب» نامیده شده که آب را از سرچشمه و از دست علی گرفته و دستی نامحرم آن را نیالوده است. اسلام آرمانگرای واقعبین. اسلامی به تمام معنا اسلامی. که باید اسلامی هم اجرا گردد، تا عطش بگیرد. اسلامی که در آن «نه ستم مىکنید و نه ستم مىبینید» و همین اسلام است که مورد محبت و رغبت مستضعفین و آزادگان و مورد بغض و نفرت مستکبرین و ستمگران بوده و هست. اشتباه ساده لوحانه آن است که دشمنی شیاطین انسی روزگارمان را در معادلات تنگ و تاریک حزبی ببینیم. بریتانیا که روباه پیر است دشمنی و پدر کشتگی با ما را با نسل کشی 9 میلیون ایرانی در سالهای 1295 تا 1298 شمسی عیان کرد و آمریکای شیطان بزرگ و دشمن اصلی ما و انسانیت، دشمنی اش را نه از سال57 که از سال 32 علنی نمود. مصدق نه مذهبی بود و نه انقلابی که آنچنان دولتش را اسقاط کردند تا سر برنیاورد. اسلام انقلاب ما علوی است که فرزندان جبت و طاغوت وهابی و مؤمنین اسلام آمریکایی از دیدنش عاجزند. دین سفیانی و تیغ و اره آلسعود کجا و ساحت قدسی و منطق متقن اسلام ناب کجا و مگر می توان این دو را با هم، حتی قیاس نمود. ْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُماتُ وَ النُّور.
چهل سال دوران امتحانات و ابتلائات
روزگار ما روزگار مسئولیت هاست. برادر جان! دوران دینداری سهل و ساده گذشت و بیش از چهل سال است که دوران امتحانات و ابتلائات آغاز شده است. سوم خرداد 1361 را انقلابیون کهنه کار به یاد دارند که چگونه طلیعه پیروزی های دفاع مقدس بود و نماد مقاومت شد. راه همان راه است و حرف همان حرف. اگر خرمشهرها در پیش باشد باید همان مجاهده ها و مبارزه ها با جدیت بیشتر و بهتر تکرار شود که این بار انگیزه و اراده ما قوی تر از آن زمان است و دشمنان ما ضعیف تر از آن روز. آمریکای کارتر و ریگان کجا و آمریکای کرک و پر ریخته امروز کجا. در اول انقلاب تمام همت دشمنان در این بود که سلاح و مهمات به ایران نرسد و امروز همشان این است که سلاح ایران به بازوهای مقاومت نرسد. رژیم اشغالگر قدس آن زمان هنوز مست جنگ با اعراب بود ولی امروزه یک روزه به غلط کردن افتاد. آن زمان یک سپاه و یک ارتش داشتیم و امروز سپاه برکت گرفته و تکثیر شده ها، بر پنجه نشسته اند. اروپای آن زمان هم با امروز قابل قیاس نیست. فرانسه امروزی 28 هفته دود و خون را پشت سر می گذارد و جزیره ملکه سردرگم اتحادیه مانده است. آلسعود هم، اگرچه آن زمان مثل امروز شیرده بود ولی هیچ وقت مثل امروز، در گِل نمانده بود و مردم میب ینند که یمن باتلاق و مدفن این گاو بنیاسرائیل شده است.
جنگ اقتصادی و رسانه ای
واقعیت محکم این است که اگر در این جنگ اقتصادی و رسانه ای، خوب درگیر شویم، کار را تمام کردهایم و دوره مستکبرین تاریخ را تمام به سر برده ایم. مردم ایران مردان روزگاران سختند و به کارهای بزرگ عادت دارند. خوب می دانند که باید امیدشان به خدا باشد و چشمشان به هوش و بازوی خود. اگر قرار بود از صاحبان قوطی برجام، توهمات سایه جنگ، و کمبود اختیارات و اربابان تناقض آبی گرم شود که در این مدت می شد و مردم به تدبیر مدعیان امیدی می بستند. کار کار انقلابیون و جهادیونی است که همیشه پای کار انقلاب و کشورند و پیشرفت های تاریخی انقلاب به دستان آنها محقق شده است. از انقلاب صنایع هسته ای و موشکی و فضایی گرفته تا سلول های بنیادی و نانو و.... همان هایی که در زلزله و سیل و تحریم سینه صبور مردم و دست توانای کشورند. همان ها که مثل شهید مجید قربانخانی معتقدند «آمریکا فقط لب و دهن است و هیچ غلطی نمی کند».