رشد ۶۰میلیونی جمعیت در ۶۰سال

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، نگاهی به آمارهای مرکز آمار ایران فاصله حدود 60 ساله از 1335 تا 1395 که سرشماری عمومی نفوس و مسکن انجام شد، نشان می‌دهد که از نظر تقسیمات کشوری تعداد استان‌های کشور از ٢٤ استان در سال ١٣٦٥ به ٣١ استان در سال ١٣٩٥ و تعداد شهرها از ٤٩٦ به ١٢٤٢ رسیده است ولی تعداد آبادی‌های دارای سکنه از 65 هزار و 349 به 62 هزار و 284 کاهش داشته است. طی این سال‌ها همواره شهرهای بالای 250 هزار نفر، بیش از ٥٢ در صد جمعیت را در خود جای داده‌اند.

همچنین در این فاصله زمانی، جمعیت ایران از 18 میلیون و 854 هزار نفر در سال 1335 به 79 میلیون و 926 هزار نفر در سال 1395 افزایش یافته است که رشد تا مرز 60 میلیونی دارد؛ این افزایش در نقاط شهری برابر با 53 میلیون نفر و در نقاط روستایی تا بیش از هفت میلیون 700 هزار نفر است.

اما نسبت جنسی از ١٠٤ در سال ١٣٣٥ به ١٠٣ در سال ١٣٩٥ رسیده است و کاهش بعد خانوار از 4.76 به ٣3.3 نشان از کمتر شدن تعداد افراد در خانوارها دارد.

همچنین میانگین سن افراد جامعه از ٢١.٨٧ سال برای مردان و ٢١.٦٠ سال برای زنان در سال ١٣٦٥، به ٣٠.٩ سال برای مردان و٣١.٣ سال برای زنان در سال ١٣٩٥ افزایش یافته است که گویای تغییرات ساختار سنی طی این سال‌ها است.

روند تغییرات برخی شاخص‌های مهم جمعیتی طی ٦٠ سال گذشته از این حکایت دارد که در سال ١٣٩٥، حدود 8.48 درصد از خانوارهای معمولی کشور یک‌نفره و ١.٥٣ در صد هفت‌نفره و بیش‌تر بوده‌اند، سهم این خانوارها در سال ١٣٦٥ به ترتیب برابر با ٤.٥٢ و ٢٦.٩٩ در صد بوده است.

بررسی وضع سواد در ایران نیز نشان می‌دهد که میزان باسوادی در سال ١٣٩٥ در کل کشور برابر با 87.64 درصد و برای مردان 91 و زنان 84.2 درصد بوده‌است، این شاخص در سال ١٣٦٥ برای کل کشور، ٦١.٨درصد، برای مردان و زنان به ترتیب 71 و52.1 درصد بوده است.