به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، ریزاندامگانی مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها به طور فزاینده‌ای در حال مقاوم شدن در برابر بهترین داروها هستند. این موضوع ما را به سمت آینده وحشتناکی سوق می‌دهد که در آن عفونت‌هایی که یک روز به سادگی درمان می‌شدند، جان افراد را به خطر می‌اندازند.
محققان دانشگاه بوفالو (Buffalo) و دانشگاه تمپل (Temple) در یک رویکرد جدید در مقابل این مشکل یک جایگزین برای آنتی‌بیوتیک را آزمایش کردند که از داروهای موجود برای گرسنگی دادن به یک عفونت قارچی و محروم کردن آن از مواد مغذی حیاتی استفاده می‌کند.
گونه قارچی "کاندیدا آلبیکانس"(Candidas albicans) معمولاً در دهان و روده انسان یافت می‌شود و اکثر اوقات بی‌ضرر است. اما این میکروب فرصت‌طلب در صورت وجود شرایط مناسب باعث ایجاد عفونت‌های دهانی می‌شود که در موارد شدید می‌تواند راه خود را به جریان خون باز کند و مرگبار باشد.
خبر بد این است که این عفونت نیز مانند بسیاری از میکروب‌های دیگر در حال افزایش مقاومت نسبت به داروهای ضد قارچی است. بدتر از همه، تنها سه طبقه از داروهای ضد قارچ وجود دارد و همه آنها در مقابل این عفونت شکست می‌خورند، بدون اینکه جایگزین جدیدی داشته باشند.
اگر چاره‌ای برای این مشکل اندیشیده نشود، این عفونت رایج می‌تواند بسیار مرگبار شود.
بنابراین محققان در مطالعه جدید خود روش جدید را مورد بررسی قرار دادند. آنها به جای توسعه داروهای ضد قارچی جدید، متوجه شدند که می‌توان از داروهای موجود که به منظورهای دیگر استفاده می‌شود، به جای داروهای ضد قارچ استفاده کرد.
در این مورد از داروی "دفراسیروکس"(deferasirox) استفاده شد که در حال حاضر برای کاهش میزان آهن در بیمارانی که دچار غنای بیش از حد آهن هستند، استفاده می‌شود. از آنجایی که آهن یک ماده ضروری برای زنده ماندن "کاندیدا آلبیکانس" است، ایده این است که این دارو به این عفونت گرسنگی دهد و عفونت را تحت کنترل بگیرد.
محققان این دارو را در آب ریختند و به خورد موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به این عفونت قارچی دادند و به نتایج امیدوارکننده‌ای دست یافتند. آهن موجود در بزاق موش‌های تحت درمان به میزان 25 درصد از سطح نرمال پایین‌تر آمد.
این دارو به خودی خود عفونت را از بین نمی‌برد، اما با کاهش آهن موجود در بدن، موجب اختلال در کار قارچ می‌شود و نابودی آن را برای سیستم ایمنی بدن تسهیل می‌کند.
محققان متوجه شدند که این درمان باعث کاهش دو برابری میزان بقای قارچ‌ها می‌شود و فقط 12 درصد از آنها زنده ماندند.
"میرا ادگرتون" پژوهشگر ارشد این تحقیق می‌گوید: در صورت نبود نامزدهای جدید دارویی می‌توان از داروهای موجود برای درمان بیماری‌ها با یک استراتژی جدید استفاده کرد.
جالب توجه است که بیان 106 ژن در این قارچ تغییر کرد. این تغییرات توانایی "کاندیدا آلبیکانس" را برای آلوده کردن بافت کاهش می‌دهد.
هرچند مطالعات بر روی موش همیشه بر روی انسان‌ها جواب نمی‌دهد، اما این نتایج احتمالاً باید روی انسان نیز حاصل شوند، چرا که داروی "دفراسیروکس" در حال حاضر توسط انسان استفاده می‌شود. مهمتر از همه مطالعات دیگر قبلاً نشان داده است که این دارو موجب کمبود آهن در افرادی که دارای سطح عادی آهن هستند نمی‌شود، بنابراین استفاده از آن باید به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در بیماران آسیب پذیر، ایمن باشد.
کاندیدا آلبیکانس یک قارچ و مخمر دو دیپلوئیدی است و معمولاً عامل ایجاد عفونت‌های برفک دهان و واژینیت قارچی است.
کاندیدا آلبیکانس به صورت گندروی (ساپروفیت) یا همزیست بر روی پوست و در دهان، دستگاه گوارش و دستگاه تناسلی می‌روید. این قارچ میکروسکوپی جزو ریزاندامگان تشکیل دهنده فلورمیکروبی بدن هستند و به طور طبیعی به صورت هم‌زیستی مسالمت آمیز با ما زندگی می‌کنند و بیماری ایجاد نمی‌کنند.
به‌هم خوردن تعادل محیط زیست فلورمیکروبی بدن سبب رشد بی‌رویه این قارچ می‌شود که در مواردی باعث ایجاد عفونت‌های شدید مخاطی و جلدی، کاندیدیازیس واژن، برفک دهان یا سایر بیماری‌های قارچی می‌شود.
این تحقیق در مجله Anti-microbial Agents و Chemotherapy منتشر شده است.
