به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، پهپاد مذکور "اسکای"(Skai) نام دارد و دارای شش روتور یا چرخانه بر روی سقف و پنج صندلی است.
چرخانه یا روتور به بخش چرخنده یک دستگاه یا ماشین می‌گویند. این چرخانه‌ها را می‌توان در دستگاه‌هایی مانند موتور، پمپ یا بالگردها دید. به بخشی از دستگاه که نمی‌چرخد ایستانه می‌گویند. چرخانه از چندین قطعه مجزای باریک فولادی که میانشان میله‌هایی از مس یا آلومنیوم تعبیه شده ساخته شده است. در رایج‌ترین نوع روتور (روتور قفس سنجابی) این میله‌ها در انتهای خود به صورت الکتریکی و مکانیکی به وسیلهٔ حلقه‌هایی به هم متصل شده‌اند.
به گفته شرکت سازنده، این پهپاد می‌تواند برای بارگیری و یا به عنوان آمبولانس و همچنین تاکسی مورد استفاده قرار گیرد.
همانند دیگر پهپادها، اسکای نیز می‌تواند به صورت عمودی برخاسته و فرود آید. اسکای می‌تواند مسافت 400 مایل (300 کیلومتر) را با سرعت 120 مایل بر ساعت (193 کیلومتر بر ساعت) در هر پرواز طی کند و قادر به حمل تجهیزات تا وزن 1000 پوند (454 کیلوگرم) است.
به گفته "Vertical Flight Society" علاوه بر شرکت مذکور شرکت‌های نامی دیگر از جمله بوئینگ و ایرباس نیز در حال توسعه پهپاد مبتنی بر سوخت هیدروژن هستند. اوایل سال جاری نمونه اولیه پهپادهای شرکت‌های بوئینگ و ایرباس پرواز آزمایشی خود را با موفقیت به پایان رساندند.
اکثر پهپادهایی که تاکنون توسعه داده شده‌اند مبتنی بر باتری هستند و این موضوع نیز سبب سنگینی وزن آنها و محدود شدن مسافتی که طی خواهند کرد، شده است اما اسکای از سلول‌های سوخت هیدروژن استفاده می‌کند و این به معنی آن است که بسیار سبک‌تر از دیگر پهپادها است و این موضوع سبب انعطاف‌پذیری بیشتر آن نیز شده است.
همانطور که در ابتدا گفتیم اسکای ظاهری بین هواگرد و "خودروی شاسی‌بلند"(SUV) دارد. خودروی شاسی‌بلند یا اس‌یووی(sport utility vehicle یا به‌طور مخفف SUV) به گونه‌ای از خودروها می‌گویند که برای کاربرد بیابانی و پیمودن مسیرهای ناهموار طراحی شده‌اند. این خودروها معمولاً دو دیفرانسیل هستند و فاصلهٔ محور آنها تا سطح زمین بیشتر از خودروهای عادی است.
سلول‌های سوخت هیدروژن با ایجاد الکتریسیته و مخلوط کردن هیدروژن و اکسیژن نیروی مورد نیاز باتری و موتور تعبیه شده درون این پهپاد را تأمین می‌کنند.
