به گزارش ایسنا و به نقل از ردیت، پژوهش جدید "انجمن پزشکی هسته‌ای و تصویربرداری مولکولی آمریکا"(SNMMI) نشان می‌دهد که نوع خاصی از پرتوداروها می‌توانند به شناسایی غیرتهاجمی حدود 30 نوع تومور بدخیم کمک کند.
"پرتودارو"(Radiopharmaceutical)، نوعی دارو است که با یک یا چند نوع ایزوتوپ پرتوزا نشانه‌گذاری شده است و می‌توان از آن برای درمان یا تشخیص پزشکی استفاده کرد.
پژوهشگران توانستند با استفاده از سیستم "پت- سی تی"(PET/CT)، به تصویربرداری واضح حجم گسترده‌ای از تومورها بپردازند تا راه را برای روش‌های جدید شناسایی تومور و درمان آن هموار کنند. در این روش، فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان که تا 90 درصد حجم تومور را در بردارند، مورد هدف قرار می‌گیرند. بسیاری از فیبروبلاست‌های سرطانی به خاطر بیان ژن پروتئین فعال خود، با فیبروبلاست‌های معمولی تفاوت دارند. مهارکننده‌های پروتئین فعال فیبروبلاست، نخستین بار به عنوان داروهای ضد سرطان مورد استفاده قرار گرفتند و در حال حاضر، به پرتوداروهایی برای درمان سرطان تبدیل شده‌اند.
پژوهشگران در این بررسی، سیستم پت- سی تی را به کار بردند تا از 80 بیمار مبتلا به 28 نوع سرطان، تصویربرداری کنند و تومورهای سرطانی را در آغاز شکل‌گیری، متاستاز و بازگشت سرطان شکست دهند. همه بیماران برای این بررسی، با چالش‌هایی در تشخیص روبرو شده بودند که امکان حل کردن آنها با روش‌های استاندارد وجود نداشت. بیماران مورد آزمایش متخصصان سرطان‌شناسی قرار گرفتند و پژوهشگران، داده‌های به دست آمده را تحلیل کردند.
در این بررسی، بالاترین میزان تومور در افراد مبتلا به سرطان مری، سرطان پستان، "سرطان مجرای صفراوی" یا "کلانژیوکارسینوما" (cholangiocarcinoma) و سرطان ریه دیده شد. کمترین آمار نیز در افراد مبتلا به "فئوکروموسیتوما" (pheochromocytoma)، "کارسینوم کلیه"(Renal cell carcinoma) و سرطان معده گزارش شد.
"اوو هابرکورن"(Uwe Haberkorn)، استاد پزشکی هسته‌ای "دانشگاه هایدلبرگ"(Heidelberg University) آلمان گفت: به کار بردن سیستم‌های پت- سی تی در این گونه بررسی‌ها، می‌تواند برای شناسایی انواع سرطان، کارآمد باشد؛ به خصوص هنگامی که روش‌های قدیمی با محدودیت‌هایی روبرو می‌شوند. این روش، مزایای اجرایی بسیاری برای بیماران خواهد داشت زیرا می‌تواند به راحتی بررسی کمک کند و کیفیت کار را افزایش دهد.
وی افزود: فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان، به عنوان سرکوب‌کننده‌های ایمنی شناخته می‌شوند و در برابر شیمی‌درمانی مقاومت می‌کنند؛ در نتیجه اهداف خوبی برای درمان سرطان هستند.
این پژوهش، در مجله "Journal of Nuclear Medicine" به چاپ رسید.
