به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، در گزارش این روزنامه فرانسوی آمده است: میانجی گری ژاپن میان ایران و آمریکا اقدامی بی سابقه است که امید می رود پایان خوشی داشته باشد.
شینزو آبه نخست وزیر ژاپن هفته آینده به عنوان میانجی برای حل و فصل بحران میان واشنگتن و تهران به ایران سفر می کند.
برای کسانی که از تاریخ روابط ایران و ژاپن اطلاع ندارند،در نگاه نخست این سفر می تواند بسیار نابجا باشد اما کارشناسان پایان خوبی برای آن متصور می شوند.
"سلین پاژون"پژوهشگر بخش آسیا موسسه روابط بین الملل فرانسه در این باره معقد است:باید در نظر داشت که ژاپن در حوزه انرژی به خاورمیانه وابسته است. این کشور به دلیل نیازهایش همواره موفق شده در قبال متحد آمریکایی خود سیاستی مستقل در منطقه داشته باشد.
آمار و ارقام به خوبی نشان می دهد که در زمان بحران نفتی سال 1973، ژاپن 70 درصد نفت خام خود را از ایران وارد می کرد. حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز با وجود فشارهای آمریکا ، ژاپنی ها همچنان روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کردند.
حتی توکیو پا را از این فراتر گذاشته و بارها به ایران وام داده است و شرکت های ژاپنی در ایران سرمایه گذاری کرده اند که می توان به سرمایه گذاری ژاپن در میدان گازی آزادگان از سال دوهزار میلادی اشاره کرد.
در ادامه این گزارش آمده است: اما در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در ایران، روابط تهران و توکیو تا اندازه ای پیچیده شد. تلاش های ایران برای توسعه برنامه های هسته ای خود با مواضع ژاپنی ها در زمینه منع گسترش سلاح های کشتار جمعی مغایرت داشت، اما با این حال ژاپن همواره روابط دوستانه خود با ایران را با در پیش گرفتن رویکردی میانه رو و بدون جبهه گیری حفظ کرده است.
لاکروا می نویسد:بعد از خروج آمریکا از توافق هسته ای با ایران و هشدارها و تهدیدها علیه کشورها مبنی بر نداشتن رابطه تجاری با تهران، اکنون توکیو فقط پنج درصد نفت خود را از ایران تامین می کند اما مهمتر از آن، تامین امنیت تنگه هرمز مسئله بسیار مهمی است و ژاپن رابطه ای مبتنی بر اعتماد با جمهوری اسلامی ایران دارد.
"کارولین پاستل وانی" کارشناس مسائل خاورمیانه در مرکز تحقیقات بین الملل فرانسه در این باره می گوید: ژاپن کشوری بسیار خاص است. این کشور بدون اینکه غربی شود، توانست جامعه خود را نوسازی کند. ژاپن یک کشور غربی نیست و توافقنامه هسته ای وین را نیز امضا نکرده است اما به الگویی مناسب در سراسر جهان تبدیل شده است. این میانجی گری موجب می شود که هیچ یک از دو طرف وجهه خود را از دست ندهند. ایرانی ها هم ترجیح می دهند که اگر بخواهند امتیازی به کشوری بدهند، این کشور یک کشور آسیایی باشد. اما به هر حال این تصمیم بسیار عجیبی است چرا که ژاپن هیچ گاه در هیچ بحران بین المللی به عنوان یک میانجی ایفای نقش نکرده وهموار متحد واشنگتن بوده است.
این روزنامه فرانسوی می نویسد: ژاپن از سه دهه پیش به دنبال یافتن جایگاهی در عرصه بین المللی است. نداشتن ارتش، فرصتی برای این کشور شده است که به دیپلماسی خود بها بدهد. اواخر ماه مه ، دونالد ترامپ در سفر به توکیو لحن خود را در مورد پرونده جنجالی ایران تغییر داد. ترامپ با اشاره به روابط نزدیک ژاپن با ایران اطمینان داد اگر ایران بخواهد صحبت کند آمریکایی ها هم گفتگو خواهند کرد. احتمالا از جانب جمهوری اسلامی ایران هم نشانه های مثبتی فرستاده شده است. اواسط ماه مه وزیر امور خارجه ایران به توکیو سفر کرد.
لاکروا می نویسد: میانجی گری ژاپن میان ایران و آمریکا می تواند در زمینه سیاست داخلی به نفع شینزو آبه هم باشد. نمایندگان مجلس مشاوران ژاپن در ماه ژوئیه تغییر می کنند و احتمالا انتخابات زودهنگام پارلمانی نیز برگزار خواهد شد. یک موفقیت دیپلماتیک برای نخست وزیر مزیت محسوب می شود. به ویژه آنکه روابط پرتنش این کشور با کره شمالی مردم این کشور را به شدت نگران کرده است.
سلین پاژون معتقد است که نخست وزیر ژاپن به طور مرتب با دولت ایران در ارتباط است. روابط وی با دونالد ترامپ هم بسیار خوب است. اما اگر وی دست خالی از ایران بازگردد چیزهای زیادی را خواهد باخت.
تلاش های ژاپن برای آشتی میان ایران و آمریکا یک داستان دیپلماتیک بسیار عالی است و امید می رود پایان خوبی داشته باشد.
